با این حال، دستگاهی که توسط دانشگاه "بهداشت و علوم اورگان" توسعه یافته است، به عنوان یک جایگزین دائمی طراحی شده است.
این قلب مصنوعی توسط دکتر "ریچارد وامپلر"(Richard Wampler)، رئیس شرکت "اورگان هارت"(OregonHeart) اختراع شده است. کار بر روی این دستگاه از سال 2014 شروع شده بود.
از زمانی که این شرکت سال گذشته فعالیت خود را متوقف کرد، دانشگاه به تنهایی توسعه آن را ادامه داد.
این دستگاه در تلاش برای به حداقل رساندن احتمال خطای مکانیکی، بر خلاف دیگر قلبهای مصنوعی، ساده ساخته شده است و تنها یک بخش متحرک دارد و هیچ دریچهای وجود ندارد که بتواند گیر کند.
قسمت متحرک یک میله توخالی پوشیده شده با آلیاژ تیتانیوم است که داخل یک لوله تیتانیومی به جلو و عقب حرکت میکند و در داخل آن لوله بر روی یاتاقانهای هیدرودینامیکی معلق است.
این دستگاه مشابه دو دریچه پایین قلب(بطنها) کار میکند که ابتدا خون را به ریهها و سپس به سراسر بدن منتقل میکند.
ویژگی دیگری که قلب مصنوعی دانشگاه "OHSU" را از دستگاههای دیگر متمایز میکند این واقعیت است که جریان خونی ایجاد میکند که مشابه با ضربان طبیعی انسان است.
به گفته محققان این دانشگاه، این دستگاه آسیب خون و لخته شدن را به حداقل میرساند و همچنین ممکن است خطر خونریزی گوارشی و سکته را کاهش دهد.
نیروی این قلب مصنوعی از یک جعبه باتری قابل شارژ تامین میشود که میتواند در جیب یا کمربند حمل شود. امید است که باتری در نهایت زیر پوست کاشته شود و سپس با استفاده از یک منبع خارجی شارژ شود.
نسخههای قبلی قلب مصنوعی "OHSU" در دورههای کوتاه مدت روی گاو و گوسفند موفقیتآمیز بوده است. دانشمندان اکنون در حال توسعه یک مدل کوچکتر هستند که امیدوارند در آزمونهای سه ماهه در گوسفند موفقیتآمیز باشد و در نهایت بتوان آزمایشات انسانی را دنبال کرد.