تاثیر آلرژی فصلی بر افسردگی

اگرچه مطالعات علمی وجود این ارتباط را نشان می‌دهند اما با این حال آلرژی به طور مستقیم باعث افسردگی بالینی نمی‌شود بلکه در عمل آلرژی منجر به تغییرات خلقی می‌شود که معمولا علائم افسردگی خفیف، مانند احساس اندوه، رخوت و خستگی را به همراه دارد. در برخی افراد نیز آلرژی باعث گریه‌های بیشتر در طول فصل می‌شود. همچنین کارشناسان می‌گویند که آلرژی در یک فرد مبتلا به افسردگی بالینی باعث تشدید علائم افسردگی می‌شود.

اگرچه آلرژی در همه افراد به افسردگی منجر نمی‌شود ولی تجربه واکنش‌های آلرژیک، زنگ خطری برای بروز افسردگی، نه لزوما از جنبه عاطفی بلکه از جنبه‌های فیزیولوژیکی مانند کاهش سطح انرژی بدن است.

واکنش‌های آلرژیک در واقع پاسخ ایمنی به آزاد شدن سیتوکین‌ها، مولکول‌های پروتئینی که در برقراری ارتباط بین سلول‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، هستند. هنگامی که سیتوکین‌ها به مغز سیگنال می‌دهند، احساس بیماری یا «تحلیل قوای ذهنی» را ایجاد می‌کند که اغلب با آنفلوآنزا همراه است.

در مطالعه دیگر متخصصان دریافتند که گرده افشانی برخی از گیاهان باعث خستگی مفرط و تغییرات خلقی در برخی از افراد می‌شود که چنین واکنش‌های آلرژیکی می‌تواند موجب کاهش سرعت پردازش فکری نیز شود.

همچنین تحقیقی دیگر از دانشگاه مریلند به بررسی رابطه بین شاخص‌های خودکشی و آلرژی پرداخته است. متخصصان این مطالعه با اشاره به افزایش نرخ خودکشی در ماه‌های آوریل تا ژوئن (فصل بهار) که تغییرات محیطی قابل توجهی در گرده افشانی درختان به وقوع می‌پیوندد ارتباط بین میزان افسردگی و علائم آلرژی مربوط به گرده افشانی گیاهان را خاطرنشان کردند. همچنین این تحقیق نشان داد که با توجه به میزان بالاتر آلرژی و افسردگی در زنان، ارتباط بین آلرژی، افسردگی و خودکشی در آنها به نسبت مردان بیشتر است.

علاوه بر این‌ها مشکلاتی که آلرژی برای زندگی شخصی افراد پیش آورده و روند زندگی آنها را مختل می‌کند در کنار عوارض جانبی آنتی‌هیستامین‌ها از جمله اختلالات خواب و کاهش هوشیاری به افسردگی افراد دامن می‌زند.

یک روانشناس بالینی نیز اظهار داشت که کودکان به علت حساسیت بیشتر بدن‌هایشان، بیشتر در معرض نوسانات رفتاری مرتبط با آلرژی بوده و به هنگام آلرژی تندخویی، کج خلقی و اختلالات خواب بیشتری را تجربه می‌کنند.

به گزارش سی‌ان‌ان، برخی روان‌پزشکان معتقدند گاهی اوقات واکنش‌های آلرژیک در افراد تا حد زیادی بر اختلالات خلقی و اضطراب و افسردگی افراد تاثیر گذاشته و در صورت عدم درمان می‌تواند اثرات مخربی بر زندگی افراد داشته باشد.