تدبیر24»حمید خیری در گفتوگو با ایسنا، افزود: نقش داروسازان در تامین سلامت جامعه و تولید کالای ایرانی غیرقابل انکار است و به واقع مصداق عینی برای اقتصاد مقاومتی هستند و واقعا جای مباهات و افتخار دارد که این حوزه در کشور ما تا این حد توسعه یافته است که بتوانیم بدون اغراق ادعا کنیم بیش از ۹۶ درصد داروی مورد مصرف مردم را خودمان تولید میکنیم و امیدواریم این مسیر هر روز با شتاب بیشتری پیموده شود و بتوانیم سهم دارو در سبد صادراتی کشور را نیز بهبود بخشیم.
وی با اشاره به این موضوع که داروسازان برای افزایش ضریب بازدهی خود در مسیر حمایت از تولید داخل، از وزارت بهداشت چشم یاری و کمک دارند، تاکید کرد: در حال حاضر ظرفیتهای متعددی از داروسازان ایرانی هنوز مورد بهرهبردای کامل قرار نگرفته است و ما از وزارت بهداشت توقع داریم که پناه و پشتیبان داروسازان باشد و ریلگذاریها برای سال جاری را به گونهای صورت دهد که فضا برای فعالیت داروسازان باز و گستردهتر شود.
خیری ادامه داد: هدف اصلی، بهبود دسترسی عادلانه مردم به خدمات سلامت است و در این مسیر شکی وجود ندارد که باید ارتقای توانمندیهای داروسازان در ارائه خدمات دارویی و آموزشهای پیشگیرانه مورد توجه قرار گیرد و طبیعی است که بگوییم برای دستیابی به این هدف، رفع مشکلات صنفی داروسازان حائز اهمیت است.
وی افزود: اگر استمرار طرح تحول سلامت، گرفتار مباحث مالی و بودجهای است باید به اتکای کلیه مطالعات بینالمللی اذعان کنیم که تنها راه کاهش هزینه ها در نظام سلامت، توجه به اصول پیشگیری و ترویج تفکر مراقبت های پیشگیرانه است و دنیا در این رابطه به صراحت اعلام داشته است که در این مسیر، داروسازان بهترین کانال ارتباطی پیادهسازی این سیستم هستند.
رئیس روابط عمومی انجمن داروسازان ایران با گلایه از نگرشهای ناقص نسبت به جامعه داروسازی کشور و برخی تصمیمات در حوزه سلامت و بهداشت و درمان، گفت: متاسفانه هنوز آن اتفاقی که باید در بدنه بهداشت و درمان کشور رخ دهد تا موتور محرکه چالش سازیها از جامعه داروسازی دور شود، اتفاق نیفتاده است.
وی ادامه داد: سال حمایت از تولید داخل، باید سال احترام به نیروی انسانی نخبه کشور باشد، سال توجه به رای و نظر تشکلهای صنفی باشد، سال برنامهریزیهای پایدار و باثبات باشد، سال آینده نگریهای مبتنی بر دانش و آگاهی باشد. باید در این سال از شعار زدگی و شتاب زدگی پرهیز شود. باید در این سال، واگذاری امور به انجمن ها و تشکل های صنفی که کانون خردورزی و جمع آوری تجربههای چندین دهه بزرگان یک صنف هستند، از حالت شعاری، تشریفاتی و ظاهری خارج شده و دولتمردان نگرانیهای تشکلها را نه باعنوان انتقاد و اعتراض، بلکه میوه و ثمره دلسوزیها و آیندهنگریها تعبیر کنند.