میزبانی قمرهای دارای حیات

این تنها بخش کوچکی از هزاران سیارات فراخورشیدی است که از زمان پرتاب تلسکوپ کپلر در سال 2009 پیدا شده است.

محققان "دانشگاه کالیفرنیا" و "دانشگاه کوئینزلند" مطالعه خود را در مجله "Astrophysical "منتشر کردند. آنها توانستند شناسایی کنند که کدام سیارات فراخورشیدی به طور بالقوه می‌توانند قمرهای فراخورشیدی‌ قابل حیات داشته باشند.

بعضی از اهداف جستجو برای سیارات قابل سکونت، سیارات سنگی است که شبیه به زمین هستند، این سیارات ممکن است جو و شرایط مشابه زمین شناسی داشته باشند. غول‌های گازی نیز شناسایی شده‌اند، زیرا ممکن است قمرهای سنگی مانند مشتری که می‌تواند امکان حیات در آن فراهم باشد، داشته باشند.

"استفن کن"(Stephen Kane) از دانشگاه کالیفرنیا و یکی از محققان این مطالعه می‌گوید: با توجه به 175 قمر شناخته شده که در منظومه شمسی یافت شده‌اند، ممکن است در کمربند حیات دیگر، سامانه ستاره‌ای یافت شود.

121 سیاره که توسط محققان شناسایی شدند، همانند سیاره مشتری و زحل غول‌های گازی هستند که میزبان اکثریت قمرهای موجود در منظومه شمسی هستند. تمام سیارات فراخورشیدی بیش از سه برابر شعاع زمین هستند. دانشمندان بر این باورند که هر یک از سیارات فراخورشیدی میزبان چندین ماه فراخورشید بزرگ هستند.

این اولین بار نیست که محققان سیارات فراخورشیدی را کشف می‌کنند. مدت‌ها پیش یک تیم تحقیقاتی از توکیو 15 سیاره فراخورشیدی  راSuper Earth شناسایی کردند که این سیاره در کمربند حیات قرار داشت. آنها دریافتند که امکان دارد در سطح این سیاره آب وجود داشته باشد. تنها مشکل این بود که این سیاره به دور "ستاره کوتوله سرخ"(red dwarf) می‌چرخید؛ زیرا این کار باعث محدود شدن کمربند حیات آن ستاره می‌شد.