آموزش‌وپرورش اولویت دولت نیست+ اسناد

در این یادداشت آمده است:

نگاه اجمالی به رویدادهای آموزش و پرورش کشور و مسائل و مشکلات روزافزون مرتبط با معلمان و  دانش آموزان حکایت از کم توجهی دولتمردان و نمایندگان محترم مجلس به آموزش و پرورش کشور دارد. در این شرایط شعارهای بدون پشتوانه عملی و وعده‌های تهی از اقدام بیشتر از گذشته باعث رنجش خاطر معلمان و اولیاء دانش‌آموزان را فراهم می‌آورد.  معاون اول رئیس جمهور در گردهمایی خیرین مدرسه‌ساز کشور که به مناسبت بیستمین سال تاسیس جامعه خیرین و در مدرسه دارالفنون تهران برگزار شد، گفت: آموزش وپرورش اولویت اول وزیر بنای توسعه در کشور است.

با وجود  برخی مسائل و مشکلات حاد و با سابقه چند دهه‌ای در آموزش و پرورش کشور به نظر می‌رسد بیان عبارت‌هایی همچون « آموزش و پرورش اولویت اول کشور است» نیاز به ارائه برخی توضیحاتی دیگر به زبان دولتمردان کنونی، دولت‌های قبل و نمایندگان مجلس شورای اسلامی دارد.

بخش مهمی از این پاسخ‌ها نیز به  شورای عالی انقلاب فرهنگی مرتبط است که به عنوان نهاد فرا قوه‌ای سیاست‌گذار، ناظر ارزیابی کلان سند تحول بنیادین آموزش و پرورش است. در نهایت سوالاتی که  با وجود آنها اولویت اول بودن آموزش و پرورش محل تأمل و به نوعی بی‌معنا می نماید  بر شمرده می‌شوند.     

چگونه آموزش و پرورش اولویت اول است که وزیر آموزش و پرورش در نامه رسمی خطاب به معاون اول رئیس جمهور میزان کمبود معلم را در مهر سال جاری  84 هزار نفر اعلام می‌کند و ردیف استخدامی که برای جذب معلم در مهر 97 در اختیار آموزش و پرروش  قرار داده شده در مجموع کمتر از 30 هزار نفر است.  آیا کمبود حداقل 54 هزار معلم مطابق آمار رسمی  یعنی اولویت اول بودن آموزش و پرورش ؟!! 

کمبود 54 هزار معلم یعنی کم توجهی به سرنوشت حداقل یک میلیون دانش آموز آینده ساز این کشور و چگونه دانشگاه فرهنگیان با ظرفیت حداکثر 48 هزار دانشجوی دوره چهارساله و خروجی سالانه با میانگین 12 هزار قادر اخواهد نیاز آموزش و پرورش را  با میانگین 80 هزار معلم در سال را تأمین کند؟

چگونه آموزش و پرروش اولویت اول است که اختیارات شورای عالی آموزش و پرورش  به سادگی  و بدون توجه به قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی نقض می‌شو و  حتی  تصمیمات شورای عالی آموزش و پرورش در مورد مسائل درونی و کاملاً اختصاصی وزارت آموزش و پرورش و از جمله حذف آزمون مدارس تیزهوشان  مجدداً در شورای عالی انقلاب فرهنگی به  رأی گذاشته می‌شود؟

چگونه آموزش و پرورش  اولویت اول است که  رئیس‌جمهور که رئیس شورای عالی آموزش و پرورش است  در سه یا چهار دولت گذشته حتی  یک بار در جلسات  شورای عالی آموزش و پرروش شرکت نکرده است؟!

چگونه آموزش و پرورش  اولویت اول است که  رئیس‌جمهور که رئیس هیئت امناء دانشگاه فرهنگیان است از  ابتدای تأسیس دانشگاه (سال 1390) تا کنون و در سه دولت مختلف حتی  یک بار در جلسات  هیئت امناء این دانشگاه شرکت نکرده است؟!

چگونه آموزش و پرورش  اولویت اول است که  هر از چند گاهی و در سکوت مسئولان( فرهنگی و قضائی) شاهد خدشه‌دار شدن منزلت معلم و حتی کتک خوردن آنها توسط دانش آموز یا اولیاء آنها هستیم؟

چگونه آموزش و پرورش اولویت اول است که  تعداد زیادی از دستگاه‌ها و سازمان‌های زیر مجموعه سه قوه  با پرسنلی کمتر از یک دهم و شاید هم کمتر از این عدد،  در شمالی‌ترین نقطه تهران دارای بیمارستان فوق تخصصی و قردادهای بیمه‌ای مختلف با بهترین بیمارستان‌ها باشندو آموزش و پرورش با داشتن درصد قابل توجهی از کارکنان دولت در دستیابی به حداقل‌های مورد نیاز برای خدمات بهداشتی و درمانی مسئله و مشکل داشته باشد.

چگونه آموزش و پرورش اولویت اول است که هنوز بازنشستگان سال 1396 آموزش و پرورش  تکلیف دریافت پاداششان معین نیست؟ آیا پاداش کارکنان نهاد ریاست جمهوری، سازمان اداری استخدامی، سازمان برنامه  و بودجه، وزارت نفت و..... این گونه پرداخت می شود ؟؟؟

چگونه آموزش و پرروش اولویت اول است که با وجود نهادهایی همچون خیرین مدرسه ساز، بنیاد برکت، بنیاد علوی، سازمان نوسازی و تجهیز مدارس، بانک‌ها هنوز در کشور مدارس کپری و ناایمن وجود دارد؟چگونه است که آسانسورهای ساختمان‌های دولتی  باید حتماً بازسازی شوند و استانداد دریافت کنند ولی سقف بالاسر و سیستم گرمایش کلاس‌های درس  دانش‌آموزان همچنان  نا ایمن بماند؟  آیا  تعداد دانش‌آموزان کلاس‌های ناایمن به اندازه استفاده کنندگان آسانسورهای دستگاه‌های دولتی نیست؟

چگونه آموزش و پرروش اولویت اول است که بعد از گذشت 6 سال از اجرای سند تحول بنیادین و در تضاد با  اهداف و چشم اندازهای سند کلاس‌های اول تا ششم دوره ابتدایی را در یک مدرسه قرار داده‌اند؟ چگونه است که با وجود سپری شدن بیش از 6 سال از اجرای سند تحول بنیادین هنوز بخش عمد‌ای از  زیر نظا‌م‌های آن به تصویب نرسیده است؟

چگونه آموزش و پرروش اولویت اول است که  بدون تصویب نظام ملی تربیت معلم و زیر نظام تربیت معلم و تأمین منابع انسانی دانشگاه فرهنگیان که بخشی از زیر نظام تربیت معلم است تأسیس شد؟

چگونه آموزش و پرروش اولویت اول است که آموزش مهارت‌های معلمی به جای دوره‌های استاندارد تعریف شده در یک دوره چندماهه بی‌کیفیت تحت عنوان ماده 28  خلاصه شده است؟

چگونه آموزش و پرروش اولویت اول است که  تحصیل در مدرسه و گرفتن دیپلم به عنوان مقدمه دانشگاه نگریسته می‏‌شود و فارغ‌التحصیل مدرسه بعد از 12 سال  بدون مهارت‌های لازم شغلی، اجتماعی و خانوادگی وارد جامعه می‌‏شود؟

چگونه آموزش و پرورش اولویت اول است که همچنان بیش از 100 هزار نفر که سالیان سال تحت عنوان آموزشیار نهضت و مربی پیش دبستانی در آموزش و پرروش کارکرده‌اند و شاید هم کارخواهند به دنبال تعیین تکلیف استخدام و شرایط کاری خود هستند؟

چگونه آموزش و پرورش اولویت اول است که  نمایندگان مجلس به جای حمایت و پیگیری برای حل مسائل این بخش بسیار مهم کشور، پیگیر مسائلی همچون انتصابات جناحی و سیاسی، نقل و انتقال و چینش نیرو در حوزه انتخابیه خود هستند؟

چگونه آموزش و پرورش اولویت اول است که در قانون نهایی مدارس غیر دولتی( مصوب سال 1395) سازو کار معین و شفافی برای بکارگیری نیروهای شایسته در مدارس غیر دولتی لحاظ نشده است؟  

چگونه آموزش و پرورش اولویت اول است که با وجود همه این مسائل و معضلات، نهادهای وابسته به دولت و از جمله دو سازمان دارای و استخدامی و برنامه و بودجه که بیشترین سهم و تأثیر را در مرتفع شدن این مسائل و موانع دارند، پاسخگوی این کاستی‌ها و مسائل نیستند؟

 و در نهایت چگونه آموزش و پرورش اولویت اول است که اکثریت جامعه از شیوه‌های تربیت و کسب مهارت‌های مورد نیاز شغلی، اجتماعی و خانوادگی توسط فرزندانشان احساس نگرانی و ضعف می‌کند؟

بلی دولتمردان ما در چند دهه گذشته نشان داده‌اند که آموزش و پرورش در یک زمان اولویت اول است و آن هم زمان انتخابات است آموزش و پرورش زمانی اولویت اول است که با زیر سوال بردن همه عملکردهای گذشته، از خوب و  بد  و از درست و  غلط در این حوزه به دنبال جمع آوری رأی برای فرد یا افرادی هستند، ای کاش آموزش و پرورش هم مثل وزارت نفت، مثل وزارت بهداشت، مثل وزارت علوم اولویت اول نبود!

در مجموع  در شرایط کنونی کشور و شاید چنددهه گذشته  نشان از این واقعیت دارد که نگاه اعضای مهم و مرتبط دولت و مجلس شورای اسلامی به مسائل آموزش و پرورش، نگاه برون رفت از بحران‌های اجتماعی و اعتراضات معلمان و متقاضیان استخدام و دیگر مطالباتی از این دست بوده است و یک تفکر مبنایی و منسجم برای حل مسائل این دستگاه مهم اندیشیده نشده است. اظهار نظرهای غیرکارشناسی و بدون پشتوانه نیز یکی دیگر از آسیب‌های آموزش و پرورش کشور است.

در مجموع به نظر می‌رسد دیگر  زمان شعار به سر رسیده و باید به عمل ثابت کرد که آموزش و پرورش اولویت اول کشور است برای نیل به این هدف نیاز است مجلس شورای اسلامی به عنوان مبنایی‌ترین نهاد  قانوگذار و مدیریت کشور نسبت به بازنگری و طراحی سازو کارهای لازم برای رفع مسائل آموزش و پرورش اقدام کند و دیگر نهادهای کشور نیز بنابر قانون و در چارچوب مصوبات مجلس شورای اسلامی مکلف به فراهم آوردن شرایط مطلوب برای تربیت نسلی شایسته و صالح برای آینده این کشور شوند.