خداحافظ مرد روزهای سخت حوادث

به گزارش تدبیر24 به نقل از فارس‏‏‏‏‏، همه آمده بودند. از پیشاهنگان جوان هلال احمر که برای عرض ادب به صف شده بودند تا مدیرانی که سردی و گرمی حوادث را دوش به دوش پدر امداد و نجات کشور تجربه کرده بودند.

پای سخن هر کدام که می‌نشینی از استواری و اقتدارش در پوشش امدادی زلزله بم‏، رودبار و منجیل و ‏‌آذربایجان می‌گویند و کمتر حادثه‌ای بود که نام دفتری سرفصل آن نباشد.

تا نام مرحوم بیژن دفتری را می‌بریم اشک در چشمان همسرش حلقه می‌زند. بغض امانش نمی‌دهد و می‌گوید: اوایل ازدواجمان بود و نبود‌های مداومش برایم دشوار بود ولی وقتی متوجه شدم که حضورش در حوادث چقدر می‌تواد مفید باشد آرام شدم.

نمی‌دانستم که «دفتری» خانواده به این بزرگی دارد و او تنها از خود چهار فرزند به یادگار نگذاشته بلکه تمام دختران و پسران امدادگری که به یاد همسرم اینجا جمع شده‌اند نیز فرزند او هستند.

او از روزهایی می‌گوید که همسرش آماده باش شب را به صبح رسانده چرا که از نظر او امدادرسانی تعطیل بردار نبود.

مرحوم دفتری بارها گفته بود که اگر مُردم بر روی سنگ قبرم بنویسید من امدادگر بوده ام و امدادگر خواهم ماند.

محمود مظفر، رئیس سازمان امداد ونجات هلال احمر می‌گوید: نکاتی را از استاد دفتری آموختم که شاید در هیچ کتاب و دانشگاهی نتوان آموخت.حسن خلق،‏ روابط عمومی خوب‏ و حضور عاشقانه در حوادث همه امدادگران را ترغیب می‌کرد.

دفتری در قالب زمان‏ و مکان قرار نمی‌گرفت و فقط به فکر خدمت رسانی بود.

ابوالحسن فقیه، رئیس سابق جمعیت هلال احمر مرحوم دفتری را کوله باری از تجربه می‌خواند و می‌گوید: اگ رچه از زمان مدیریتم در جمعیت نتوانستم آن طور که باید با مرحوم دفتری آشنا شوم ولی در این دوران توانستیم کتاب زندگینامه مرحوم دفتری را به چاپ برسانیم چرا که امدادگران نسل حاضر و آینده باید با مرد روزهای سخت آشنا شوند.

محمد فرهادی، رئیس جمعیت هلال احمر نیز در جمع آنهایی که آمده بودند تا یاد دفتری را گرامی بدارند حاضر شد. او معتقد است مرحوم دفتری امدادگر بزرگی بود و در شکل دهی سازمان امداد و نجات نقش اساسی داشت.

فرهادی می‌افزاید: دفتری محدود به مازندران و یک شهر نیست بلکه او سفیر جمعیت هلال احمر در عرصه امداد بین الملل بود.

وی می‌گوید: برای اینکه نامش از خاطره ها هیچگاه پاک نشود یکی از خیابان‌های قائمشهر نام دفتری را به خود خواهد گرفت.

بیژن دفتری در خانواده‌ای کشاورز در روستای «بشل» واقع در مازندران شرقی و از توابع شهرستان‌های سوادکوه و قائمشهر متولد شد و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همانجا گذراند.

پس از اخذ دیپلم وارد کادر نظامی ژاندارمری کل کشور شد ولی در همان دوران جوانی به بیماری صعب‌العلاج سارکوم روده کوچک مبتلا شد و چون امیدی به بهبودی نداشت، از ادامه خدمت در ژاندارمری انصراف داد. اما پس از عمل جراحی و بهبودی نسبی، خدمات بشردوستانه یکی از اولویت‌های زندگی او قرار گرفت و تا بیش از ۴۰ سال از زندگی او در خدمت به مردم و صحنه‌های امدادی سپری شد. شروع زندگی امدادی بیژن دفتری بعد از طی دوره مدیریت بیمارستانی شکل گرفت.

او ۳ دختر و یک پسر به نام محمد علی به یادگار گذاشت.

بیژن دفتری سیزدهم آذر بر اثر بیماری گوارشی در بیمارستان ابن سینای تهران چشم از جهان فرو بست.