ایران و آمریکا؛ دیپلماسی در آینه تاریخ و آزمون آینده

ایران و آمریکا؛ دیپلماسی در آینه تاریخ و آزمون آینده

مینو خالقی - «صلح پایدار تنها زمانی ممکن است که طرفین به هزینه‌های تنش‌آفرینی بیشتر از منافع آن بیندیشند»، شاید بیش از هر زمان دیگری درباره رابطه ایران و آمریکا، خصوصا در شرایط فعلی، مصداق داشته باشد.
روندها و چشم‌‌‌انداز اقتصاد دیجیتال در ۲۰۲۵

روندها و چشم‌‌‌انداز اقتصاد دیجیتال در ۲۰۲۵

محمدمهدی محمدی - اقتصاد دیجیتال با تعریف سازوکارهای اقتصادی مبتنی بر داده و فناوری، به یکی از مهم‌ترین عناصر ساختار اقتصادی جهانی تبدیل شده است. این مفهوم نه تنها شامل تجارت الکترونیک می‌شود، بلکه به تمامی ابعاد استفاده از فناوری‌های دیجیتال در زندگی روزمره، از مبادلات مالی تا ارتباطات، پرداخته و تأثیر قابل توجهی بر رفتارهای اجتماعی، فرآیندهای مدیریتی و ساختارهای زیرساختی جوامع دارد. با پیشرفت‌های مداوم و ظهور فناوری‌های نوآورانه، به‌ویژه در حوزه‌های هوش مصنوعی، بیگ دیتا، اینترنت اشیاء و بلاک‌چین، تحولات عمیق‌تری در بازارهای جهانی و شکل‌گیری مدل‌های کسب‌وکار جدید مشاهده می‌شود.
چهارشنبه ۰۸ مرداد ۱۴۰۴ - 2025 July 30
کد خبر: ۱۱۳۳۷۳
تاریخ انتشار: ۲۴ مرداد ۱۳۹۷ - ۰۸:۱۳
با تاکید بر عدم وجود اسناد حقوقی بین ایران و شوروی برای سهم 50 درصدی خزر

بعیدی‌نژاد: باید مواظب پوست خربزه‌ها بود

سفیر ایران در لندن تاکید کرد: در اسناد حقوقی مصوب بین ایران و شوروی سابق اصلا توافقی نسبت به تقسیم پنجاه درصدی دریای خزر به عمل نیامده است.
تدبیر24»حمید بعیدی نژاد در مطلبی صفحه اینستاگرام خود نوشت: یک کارشناس غیر ایرانی ادعا می‌کند که بیست و دو سال قبل در اجلاس کشورهای ساحلی دریای خزر، همسایگان ایران از اینکه ایران خواستار بیست درصد و نه پنجاه درصد مالکیت دریای خزر شد تعجب کردند و انتظار داشتند که ایران همان پنجاه درصد را طلب کند. او البته اعتراف می‌کند که کشورهای همسایه فقط انتظار پیشنهاد مالکیت پنجاه درصدی از سوی ایران را داشتند و گرنه در هر صورت حاضر به پذیرش چنین پیشنهادی نبودند.
این در حالی است که در اسناد حقوقی مصوب بین ایران و شوروی سابق اصلا توافقی نسبت به تقسیم پنجاه درصدی دریای خزر به عمل نیامده است.

خب حالا عزیزانی که از این اظهارات فرد غیر ایرانی اینقدر به وجد و هیجان آمده‌اند نباید از خودشان سوال کنند که اگر همسایگان طرح پیشنهاد مالکیت پنجاه درصدی را حق ایران می‌دانسته‌اند پس چرا بعد از بیست و دو سال مذاکره در سطح سران، وزیران امور خارجه و کارشناسان حقوقی و مرزی همواره با پیشنهاد ایران مبنی بر تقسیم دریا بطور مساوی که همان بیست درصد می‌شود مخالفت کرده‌اند به طوری‌که در روند جلسه اخیر سران هم که مدتها در خصوص سند آن کار کارشناسی شده بود هم امکان حصول تفاهم در این خصوص بدست نیامد. 
آیا نباید فکر کرد چرا در دستگاه حکومت ایران از دولت و وزارت خارجه و غیره در این بیست و دو سال که انواع دولت‌ها و نمایندگان با سیاستهای مختلف خارجی هم در مسند مسئولیت بوده‌اند یک نفر در دولت و مجلس و یا دیگر نهادهای مسئول فکرش به اینجا نرسید که برویم و درخواست مالکیت پنجاه درصدی کنیم؟ آیا ادعای یک خارجی در این موضوع مصداق کاسه داغتر از آش نیست؟ 
جز این نیست که در مباحث حساس و مهم نباید فقط به شنیده‌ها و ادعاهای یک فرد اکتفا نمود و تابع احساسات شد بلکه باید قدری به موضوعات دقیق‌تر فکر کرد. ضمنا باید مواظب پوست خربزه‌ها هم بود.
بازدید از صفحه اول
sendارسال به دوستان
printنسخه چاپی
نظر شما: