بر اساس اعلام باستان شناسان، نقش برجستههای این دیوار، حامل معنای باروری زمین است. مار نماد خدایگان آب است که در زمین نفوذ میکند و امکان باروری دانهها را فراهم میسازد. منطقه باستانی ویچاما در ساحل رودخانه هواورا قرار دارد و برخی اماکن باستانی کشف شده در این منطقه به دوره پیش از سفال (سه هزار تا ۱۸۰۰ قبل از میلاد) باز میگردد. کاوشهای باستان شناسی در این منطقه از سال ۲۰۰۷ آغاز شد. تمدنی که نقش برجستههای مذکور به آن تعلق دارد، پنج هزار سال قدمت دارد و قدیمیترین تمدن در قاره آمریکا است. به گفته کارشناسان، کاوشها در منطقه باستانی ویچاما در آینده ادامه خواهد داشت، زیرا هنوز مشخص نیست چه بر سر ساکنان این منطقه و فرهنگ آنها آمده است. ساکنان این منطقه پس از ۳۰۰ سال و بعد از غلبه کردن بر قحطی که سرتاسر منطقه را فرا گرفته بود، به دیگر مناطق کوچ کردند.
منطقه باستانی ویچاما در سال ۲۰۱۵ نیز خبرساز شد. در آن سال، کاوشگران توانستند دیوار دیگری را در این منطقه کشف کنند که دارای نقش برجسته چند جسد با شکمهای خالی و چشمان بسته بود. اشاره این نقوش به مرگ مردم بر اثر قحطی بود که در منطقه شایع شد.