حجاريانيزه كردن سريع القلم!!

تدبیر24: مشاور رئيس جمهور معمولا شغلي تشريفاتي و صوري محسوب مي شود، مشاوران معمولا پيشكوست ها يا دوستان قديمي "احترام لازم" هستند كه رئيس دولت ترجيح مي دهد نام و حضور آنان زينت دولت آنان باشد. اما اين همه ماجرا نيست، رسم سياست در ايران اين است كه روساي جمهور هميشه يك "مشاور در سايه" داشته اند، در دولت موقت مهدي بازرگان، ابراهيم يزدي اين وظيفه را بر عهده داشت كه همزمان وزير خارجه او هم بود.

 در رياست جمهوري كوتاه بني صدر(1358-1360) حسين نواب صفوي اين وظيفه را برعهده داشت،‌مشاوري كه نهايتا بعد از خلع و فرار وي به جوخه اعدام سپرده شد.

 در دولت هاشمي رفسنجاني، عطاالله مهاجراني نقش اين مشاور وي‍ژه را ايفا مي كرد كه نهايتا از كشور خارج شد و امروز در قامت يكي از چهره هاي فكري جريان موسوم به سبز نقش آفريني مي كند.

 در دولت سيد محمد خاتمي،‌اين سعيد حجاريان بود كه افكار سياسي و عملياتي رئيس جمهور را مهندسي مي كرد  كه نهايتا به تير غيب گرفتار آمد و خانه نشين شد.

در دولت محمود احمدي نژاد، اين اسفنديار رحيم مشايي بود كه معادلات پشت پرده قدرت رئيس جمهور را طراحي و مهندسي مي كرد.

با گذشت نزديك به پنج ماه از عمر دولت حسن روحاني حالا با اطمينان مي توان گفت كه اين "مشاور ويژه-استراتژيك" در دولت يازدهم،‌كسي نيست جز "محمود سريع القلم".



سريع القلم چهره اي عملگرا-تئوريك كه بيش از بيست سال است در سايه روحاني چه در نياوران(مركز تحقيقات استراتژيك مجمع) و چه حالا در پاستور(نهاد رياست جمهوري) حضور موثر و جدي و البته نيمه علني دارد.

محمود سريع القلم هم اين روزها تمركز خود را بر مقابله فكري و عملي با "پوپوليسم" قرار داده است، در مصاحبه ها،‌ سخنراني در مجامع دانشجويي اين "مشاور ارشد رئيس جمهور" ابايي ندارد كه براي مقابله با آنچه كه ميراث دولت گذشته مي داند، با مثال هاي عاميانه مثل بحث هاي سياسي و هسته اي رانندگان تاكسي يا لبوفروش ها به جنگ عوام گرايي در سياست برود.

بي جهت نيست كه مخالفان دولت(از كيهان تا طيف پايداري تا حاميان قاليباف) هم اين روزها تمركز خود را بر حمله شديد و دائمي بر سريع القلم گذاشته اند.

هدف روشن است: مخالفان دولت مي خواهند با متوقف كردن و از صحنه خارج كردن مشاور ارشد، راه حسن روحاني را سد كنند،اما حالا آزمون بزرگي براي حسن روحاني در پيش است،‌روحاني در مقابل فشار فزاينده مخالفان دولت با مشاور ارشدش چه خواهد كرد؟

 آيا روحاني مثل هاشمي، جاي مهره خود را عوض مي كند و سعي مي كند با سياست صبر و سكوت و مخفي كردن،‌فشارها را از مشاور ارشدش دور كند؟ آيا چون خاتمي حتي در مقابل حذف فيزيكي مشاورش كوتاه مي آيد؟ آيا مثل احمدي نژاد محكم بر بقاي مشاورش مي ايستد و هزينه مي دهد؟