مبارزه با فساد بدون شفافیت؟ هرگز

تدبیر24»در این میان برخی افراد و رسانه‌های منتسب به دو جریان اصلاح‌طلب و اصولگرا، درصدد متهم کردن یکدیگر هستند که برخی مفسدان از جمله متهمان پرونده 5/6 میلیارد یورویی موسوم به «پتروشیمی» منتسب به این جناح یا آن جناح‌اند. این امر یعنی تقلیل دادن و لوث کردن بحث فساد در کشور و تنزل سطح آن به افراد و یا یک جناح و جریان سیاسی. واقعیت این است که وابسته کردن فسادهای اقتصادی و سوق دادن آن به سمت جریان‌های سیاسی، یا با هدف کم اهمیت جلوه دادن و یا گم کردن رد پای فساد و انحراف افکار عمومی صورت می‌گیرد. آن چه که برای مردم تلخ است سیاسی شدن مبارزه با فساد است که نه تنها ریشه آن را نمی‌خشکاند بلکه نرخ مفاسد اقتصادی را به شکل تصاعدی مدام بالا می‌برد! مقدار فساد کشف شده اخیر در پتروشیمی بیش از یک میلیارد دلار بودجه‌ای است که ترامپ لازم دارد تا مرز ایالات متحده و مکزیک را دیوار بکشد که همین امر باعث اسباب طنز و شوخی مردم در فضای مجازی شده است. متاسفانه و فارغ از این شوخی‌ها و بحث‌های رسانه‌ای، این اخبار در شرایطی که مردم با انواع و اقسام مشکلات معیشتی دست و پنجه نرم می‌کنند، کام مردم را تلخ می‌کند و بی‌اعتمادی را در جامعه دامن می‌زند. بخشی از این اختلاس‌ها هم ناشی از عبارت «دورزدن تحریم» است که تنها حاصلش برای مردم و کشور یا خسارت و یا دزدی اموال مردم بوده و پول‌ها هم که بازنگشته است. به گفته وزیر نفت که در مجلس عنوان کرد، بسیار از افرادی که می‌گویند حاضرند نفت ایران را دریافت کنند و خودشان بفروشند، تنها هدفشان غارت نفت و به جیب زدن پول است تا کمک به کشور. اکنون و با وجود چنین مشکلی که مردم را روزبه‌روز حساس‌تر کرده است، باید به جای عقده‌گشایی‌های سیاسی و اتهام‌افکنی به یکدیگر، دست‌اندرکاران امر به مردم پاسخ دهند که ریشه این فسادها و دستبرد زدن‌ها به بیت‌المال در کجاست؟ متاسفانه عدم شفاف‌سازی مسائل باعث شده تا مردم اعتماد خود را نسبت به همه دستگاه‌ها و مسئولان از دست بدهند که می‌تواند باعث بروز مشکلات عمده‌ای شود. فسادهای اقتصادی باید بدون نگاه جناحی و سیاسی مورد تحقیق و کنکاش قرار بگیرند. مردم هم نباید در دام بازی‌های رسانه‌ای و سیاسی بیفتند. آنچه مسلم است و همگان نیز می‌دانند این نکته است که فسادهایی در سطح ده‌ها هزار میلیاردی در پتروشیمی، نفت و بانک‌ها اساسا کار یک یا دو نفر نیست. همچنانی که بابک زنجانی‌ها نمی‌توانستند به تنهایی در فسادها دست داشته باشند، دیگران هم به یقین با مجموعه و گروهی پیدا و پنهان که پشت این اخلال بزرگ قرار داشته‌اند، دست به فساد زده‌اند. اما در این رابطه برخی ضعف نظارتی نهادهای مسئول از جمله مجلس شورای اسلامی را مطرح می‌کنند که «مجلس در وظایف نظارتی خود کوتاهی کرده» و این فسادها از چشم نمایندگان دور مانده است. باید در این باره گفت که قوه مقننه بر مصوبات قانونی و اجرای قوانین نظارت دارد. نظارت مجلس در چنین حوزه‌هایی نیست. نظارت نمایندگان مجلس کلان‌تر و عام‌تر است. به هر حال در کشور نهادهایی مانند سازمان بازرسی کل کشور، نهادهای مختلف امنیتی و غیره وجود دارند که باید وظایفشان را انجام دهند و کنترل و دقت بیشتری روی شرکت‌ها و نهادها و دستگاه‌ها داشته باشند. واقعا تحمل مردم هم حدی دارد زیرا نمی‌توان انتظار داشت که مردم هر روز صبح‌شان را با اعداد و ارقام کلان اختلاس‌ها و رانت‌خواری‌ها آغاز کنند. این اخبار و پرونده‌ها به سوهان اعصاب و افکار مردم تبدیل شده است. چرا که مردم با گرانی و مشکلات معیشتی و نداری‌ها می‌سازند، فشارهای تحریم را تحمل می‌کنند تا درآمدهای کشور خرج رفاه و آسایش عامه مردم شود و نه فساد و پر شدن حساب‌های داخلی و خارجی عده‌ای خاص. اما در این میان هر جناح سیاسی باید مسئولیت عملکرد خود را در رده‌های مختلف بپذیرد تا زمانی هم که شفافیت و بحث شفاف‌سازی امور در کشور به جایی نرسد و جایگاه واقعی خود را پیدا نکند، فساد در کشور ادامه خواهد یافت. شفافیت هم باید از جریانات سیاسی آغاز شود و هر حزب و جریانی ریز مخارج خود را به مردم گزارش کنند که پول‌های خرج شده در انتخابات مختلف، همایش‌ها، کنگره‌ها و غیره از کجا تامین شده و چقدر هزینه شده و بابت چه کاری. بنابراین تنها راه نجات کشور از هدررفت منابع و فسادهای ریز و درشت، شفاف‌سازی است. در این میان نقش رسانه‌ها بسیار حائز اهمیت است که با نورافکن انداختن به زوایای پنهان فساد، جامعه را از لوث وجود مفاسد و مفسدان پاک کنند تا کشور بتواند روی آرامش و آسایش اقتصادی را ببیند.

غلامرضا جعفرزاده، نماینده رشت در مجلس