برخي براي هر نوع تخريبي «مصونيت» دارند

تدبیر24» اتهام‌افکنی تریبونی، آفتی است که فضای سیاسی کشور را آلوده کرده‌ است. در این میان برخی که به یک جریان خاص و تابلودار منتسب هستند، بدون کوچک‌ترین ابایی از بازخواست و مؤاخذه، می‌تازند و آنچه را که نباید، نثار جریان حامی دولت و اصلاح‌طلبان می‌کنند. بارها رهبر معظم انقلاب از تریبون‌های مختلف اینگونه مواضع و رفتارها را تقبیح کرده‌اند اما این افراد، همچنان به اتهام‌افکنی و برخورد خصمانه ادامه می‌دهند. آنها ابایی از توهین به سران قوا به‌ویژه رئیس‌جمهوری و رئیس مجلس را ندارند و حتی تا مرز تهدید جانی آنها هم پیش رفته‌اند. اما اخیرا رئیس جدید قوه قضائیه بر لزوم برخورد با این طیف خاص که علیه دیگران و به‌ویژه مسئولان نفرت‌پراکنی می‌کنند موضع گرفته و از عزم دستگاه قضائی بر برخورد با این گونه رفتارها سخن گفته‌اند. «آرمان» برای بررسی این موضوع با محمدتقی فاضل میبدی گفت‌وگو کرده که می‌خوانید.

مقام معظم رهبری اخیرا فرمودند که نباید به‌خاطر تعصب علیه دشمن، مخالفان نظر خود را به همراهی با دشمنان منتسب کنند. وقتی فلان کنوانسیون یا معاهده در کشور مورد بحث است و موافقان و مخالفان استدلال‌ها و دیدگاه‌های خود را مطرح می‌کنند دو طرف نباید یکدیگر را به همراهی با دشمن متهم کنند و به جان هم بیفتند. چرا هنوز برخی از جریانات سیاسی اینگونه رفتار نمی‌کنند؟

متاسفانه این ادبیات در میان مخالفان دولت وجود دارد. این موضوع هم از زمان دولت اصلاحات آغاز شد که برخی رقیب خود را مورد تهمت و اهانت قرار می‌دادند. اینکه ما طرحی براساس مصالح ملی تصویب کنیم مانند FATF یا پالرمو که تمامی کارشناسان درباره آن اعتقاد دارند که تصویب آن به نفع کشور است و در صورت عدم تصویب این طرح مبادلات بانکی کشور با مشکل مواجه می‌شود، عده‌ای همچنان به مخالفت ادامه می‌دهند و می‌گویند این طرح خلاف شرع یا توطئه دشمن است. این گونه رفتارها بسیار بد است که موضوعی مخالف نظرمان باشد اینگونه مطرح شود. من تاسف می‌خورم که چرا باید همیشه پای شرع یا دشمن را به میان بکشیم. علت اینکه بسیاری از موضوعات به ویژه مسائل اقتصادی و پاره‌ای از مسائل سیاسی را نتوانستیم حل کنیم آن است که هنوز نتوانستیم یک مفاهمه ایجاد کنیم که در داخل مملکت مشکلاتمان را براساس کارشناسی، دلایل عقلی حل کنیم. مسائل مملکتی تماما نیاز به تمام مسائل کارشناسی و علمی دارد و دنیا هم تجربیات بسیار بزرگی روی این مسائل دارد و باید با توجه به تجربیات دنیا از این موضوعات استفاده کرد و غلط است که تصور شود دولت یکسری توطئه را اداره می‌کند. متاسفانه برخی از روزنامه‌هایی که از بودجه این کشور هم استفاده می‌کنند با چنین تهمت‌ها عده‌ای را از قطار انقلاب پیاده کردند یا متاسفانه برخی از افرادی که نظر حسن داشتند نه نظر سوء، آنها در دادگاه‌ها محاکمه شدند و پرونده اقدام علیه امنیت ملی برای آنها ایجاد کردند. اگر این سخنان را جدی بگیریم و به آن عمل کنیم بسیاری از مشکلات سیاسی ما قابل حل است. بنابراین نباید ما هر حرکت، سخن، انتقاد و طرحی را که براساس منافع جبهه خاصی نیست را بگوییم خلاف شرع و توطئه دشمن است.

مشاهده می‌شود که عده‌ای همچنان به کار خودشان در این زمینه ادامه می‌دهند.

چون مسیر و مجرای قانون و تصمیم‌گیری شفاف نیست، پاسخ این سوال سخت می‌شود. به طور فرض به هر دستگاه یا نهادی توجه می‌کنی سیستم موازی آن دستگاه و نهاد را هم متوجه می‌شوید. با وجود موازی‌کاری‌ها هیچ اقدامی نمی‌توان انجام داد. اگر مملکت دارای یک خط سیاسی، فکری و یا جریان اجرایی حاکم بود مشکل حل بود. هر کسی حق اظهار نظر دارد و در آن شکی نیست اما تصمیم‌گیری و دخالت در امور اجرایی و قانون حق هر کسی نیست. در کشور ما یک عده‌ای آزادی در عمل دارند که هر اقدامی علاقه‌مندند انجام دهند. اگر دقت کنید حمله به وزیر امورخارجه توسط دلواپسان دیگر از آزادی عمل هم گذشته است، چرا که این اقدامات بیشتر هجوم و تهمت است. اگر در برخی تریبون‌ها و رسانه‌ها اظهارات آزادانه اما بر مبنای چارچوب و روش بود، بسیاری از مشکلات حل می‌شد اما متاسفانه به جهت بلند شدن یک صدا که در آن هجوم و حمله وجود دارد، آنها کار خود را انجام می‌دهند.

آقای رئیسی که ریاست قوه قضائیه را برعهده گرفته‌اند مطرح کردند که اجازه توهین و افترا به سران قوا را نخواهند داد. آیا می‌توان امیدوار بود که این هجمه‌ها تمام شود؟

من زیادامیدوار نیستم چرا که برای عده‌ای انگار حاشیه امنی وجود دارد. اگر تصمیم بر این باشد که با این نوع افراد برخورد شود از ابتدا برخورد شده بود. بنابراین به جهت نبود تصمیم برای برخورد به نظرم اتفاقی نخواهد افتاد.

با توجه به تاکید اخیر آقای رئیسی بر مقابله با این هجمه‌ها، به نظرتان عزمی وجود ندارد؟

بله ممکن است عزم این موضوع وجود داشته باشد و امیدواریم اقدامی صورت پذیرد. همین جریانی که در قم اتفاق افتاد که برخی شعار علیه آقای روحانی دادند و او را تهدید کردند شایسته بررسی است. متاسفانه جریانی خاص هر روز خود را به هر شکلی بازسازی می‌کند، امید است که با آنها برخورد شود.

جامعه مدنی با این گونه برخوردها باید چگونه رفتار کند؟

جامعه مدنی نباید ضربه‌گیر باشد. می‌دانیم که بخشی از دولت حتی عزم این کار را ندارد و اگر عزمی هم داشته باشد عملی از خود نشان نداده است. این مملکت جمهوری اسلامی ایران با این همه ثروت که نباید این گونه اداره شود و وضعیت اقتصادی مردم اینگونه باشد. به نظر می‌آید که روزنامه‌های مستقل باید افزایش یابند تا این مشکلات حل شوند.