ایران و آمریکا؛ دیپلماسی در آینه تاریخ و آزمون آینده

ایران و آمریکا؛ دیپلماسی در آینه تاریخ و آزمون آینده

مینو خالقی - «صلح پایدار تنها زمانی ممکن است که طرفین به هزینه‌های تنش‌آفرینی بیشتر از منافع آن بیندیشند»، شاید بیش از هر زمان دیگری درباره رابطه ایران و آمریکا، خصوصا در شرایط فعلی، مصداق داشته باشد.
روندها و چشم‌‌‌انداز اقتصاد دیجیتال در ۲۰۲۵

روندها و چشم‌‌‌انداز اقتصاد دیجیتال در ۲۰۲۵

محمدمهدی محمدی - اقتصاد دیجیتال با تعریف سازوکارهای اقتصادی مبتنی بر داده و فناوری، به یکی از مهم‌ترین عناصر ساختار اقتصادی جهانی تبدیل شده است. این مفهوم نه تنها شامل تجارت الکترونیک می‌شود، بلکه به تمامی ابعاد استفاده از فناوری‌های دیجیتال در زندگی روزمره، از مبادلات مالی تا ارتباطات، پرداخته و تأثیر قابل توجهی بر رفتارهای اجتماعی، فرآیندهای مدیریتی و ساختارهای زیرساختی جوامع دارد. با پیشرفت‌های مداوم و ظهور فناوری‌های نوآورانه، به‌ویژه در حوزه‌های هوش مصنوعی، بیگ دیتا، اینترنت اشیاء و بلاک‌چین، تحولات عمیق‌تری در بازارهای جهانی و شکل‌گیری مدل‌های کسب‌وکار جدید مشاهده می‌شود.
سه‌شنبه ۳۱ تير ۱۴۰۴ - 2025 July 22
کد خبر: ۱۲۰۳۸۶
تاریخ انتشار: ۲۹ مرداد ۱۳۹۸ - ۰۲:۳۶

خودمان را چگونه تعریف می‌کنیم؟

سعیده امینی کاشانی - روانشناس
تدبیر24» ما خودمون رو با ویژگی های متفاوتی تعریف میکنیم: من مهربونم، من باهوشم، من زشتم، من خاصم، من بی عرضه ام. این واژه ها چقدر شناختمون رو از خودمون می‌سازند؟ اصلا از کجا اومدند؟ من کجای زندگیم فهمیدم که آدم بی عرضه ای هستم؟ چقدر این بی عرضه بودن ناشی از حرفهای دیگرانه؟ خب بهتره باز برگردیم عقب و اتفاقها رو از دید یک کودک ببینیم.

ما به عنوان یک کودک برچسب های متفاوتی رو با خودمون حمل کردیم. کودک هیچ شناختی از خودش نداره خودش رو در آیینه اطرافیانش می بینه. پس اگه مادری کودکش رو «زیبا» خطاب کنه، این واژه بازتابی از شخصیت کودک میشه. این بازتاب همون همانندسازی که توی پست قبل توضیح دادیم. پس کودک «زیبا بودن» رو یا در جهت تاییدش می پذیره یا نفی ش؛ یعنی یا خودش رو زیبا میدونه یا زشت. لکان اسم این فرایند رو مرحله آینه ای میذاره.

ما ممکنه خودمون رو آدم «مهربونی» بدونیم چون این «مهربونی» سالها پیش بهمون تحمیل شده و راه دیگه ای جز پذیرفتنش نداشتیم. اما بخش دیگه ای که لازمه، جدا شدن از این «مهربونی» هست؛ یعنی پذیرفتن اون بخشی از ما که «بی رحمه».

همونطور که همانندسازی لازمه ی رشد کودکه، جدا شدن از اون همانندسازی هم لازمه رشد یک بزرگساله. من به عنوان یک آدم «بی عرضه» باید روزی از این شناخت دور بشم و خودم رو به عنوان فردی که «بی عرضه» نیست بشناسم.

برگردیم به ویژگی هایی که مادر و پدرها بهمون دادند. چقدر با واژه هایی که بهمون نسبت دادن همانندسازی کردیم؟ چقدر تاییدشون کردیم؟ چقدر مخالفشون شدیم؟

منبع: روان درمانگر
بازدید از صفحه اول
sendارسال به دوستان
printنسخه چاپی
نظر شما: