جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳ - 2024 November 22
- اولین آزمون وفاق ملی برای حقوق انسانی و شهروندی
- رسانه به عنوان یک نهاد سیاسی از اهمیت فوقالعادهای برخوردار است
- جلوی پروندهسازی علیه منتقدان را میگیریم/مملکت برای عدهای خاص نیست بلکه برای همه است
- زنی در راه آبادانی است
- تعطیلی شرکت کرمان موتور بدلیل قطعی برق
- قدرتنمایی پزشکیان مقابل تندروهای مجلس
- گسترش هوش مصنوعی و تغییر شغل 800 میلیون نفر در جهان
- تهديدهاي پيش روي دولت پزشکیان
- اتحاد مثلث!
- فیلترشکن ها هزینه سبد خانوار را افزایش داده است
- چشم طمع عناصر جریان انحرافی به مناطق آزاد
- خطای آشکار پزشکیان این است که سخنگو ندارد
- کدام ورزشکاران در المپیک تاریخسازی کردند؟
- تماس تلفنی ظریف با پزشکیان
- نقد عجیب جنتی به وزیر کشور پیشنهادی پزشکیان
- بساط توئیتبازی و بیانیههای طلبکارانه را جمع کنید
- اینکه ظریف و جهرمی بروند یا بمانند اصلا مهم نیست
- انتصاب های جدید پزشکیان چه خواهد بود؟ معاونت علمی، بنیاد شهید، انرژی اتمی
خودمان را چگونه تعریف میکنیم؟
سعیده امینی کاشانی - روانشناس
تدبیر24» ما خودمون رو با ویژگی های متفاوتی تعریف میکنیم: من
مهربونم، من باهوشم، من زشتم، من خاصم، من بی عرضه ام. این واژه ها چقدر
شناختمون رو از خودمون می‌سازند؟ اصلا از کجا اومدند؟ من کجای زندگیم
فهمیدم که آدم بی عرضه ای هستم؟ چقدر این بی عرضه بودن ناشی از حرفهای
دیگرانه؟ خب بهتره باز برگردیم عقب و اتفاقها رو از دید یک کودک ببینیم.
ما
به عنوان یک کودک برچسب های متفاوتی رو با خودمون حمل کردیم. کودک هیچ
شناختی از خودش نداره خودش رو در آیینه اطرافیانش می بینه. پس اگه مادری
کودکش رو «زیبا» خطاب کنه، این واژه بازتابی از شخصیت کودک میشه. این
بازتاب همون همانندسازی که توی پست قبل توضیح دادیم. پس کودک «زیبا بودن»
رو یا در جهت تاییدش می پذیره یا نفی ش؛ یعنی یا خودش رو زیبا میدونه یا
زشت. لکان اسم این فرایند رو مرحله آینه ای میذاره.
ما ممکنه خودمون رو
آدم «مهربونی» بدونیم چون این «مهربونی» سالها پیش بهمون تحمیل شده و راه
دیگه ای جز پذیرفتنش نداشتیم. اما بخش دیگه ای که لازمه، جدا شدن از این
«مهربونی» هست؛ یعنی پذیرفتن اون بخشی از ما که «بی رحمه».
همونطور که
همانندسازی لازمه ی رشد کودکه، جدا شدن از اون همانندسازی هم لازمه رشد یک
بزرگساله. من به عنوان یک آدم «بی عرضه» باید روزی از این شناخت دور بشم و
خودم رو به عنوان فردی که «بی عرضه» نیست بشناسم.
برگردیم به ویژگی
هایی که مادر و پدرها بهمون دادند. چقدر با واژه هایی که بهمون نسبت دادن
همانندسازی کردیم؟ چقدر تاییدشون کردیم؟ چقدر مخالفشون شدیم؟
منبع: روان درمانگر
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
نظر شما:
نیازمندیها
