شورای انقلابی تن به خواسته گعده بهارستان می دهد؟

به احتمال زیاد امروز چهارشنبه 13 مردادماه 1400 بعد از تقریبا 50 روز شهردار آینده تهران انتخاب می شود. آنطورکه از خبر های غیر رسمی به گوش می رسد  در این ساعت های پایانی حلقه بهارستان و یاران قالیباف رایزنی ها و لابی گرهایشان را بیش از پیش تشدید کرده اند.درواقع آنها برای شهردار کردن مازیار حسینی به هر ریسمانی چنگ می زنند تا دوباره این طیف در بهشت قدرت را به دست بگیرد. 

علی رغم هشدارهای جریان انقلابی و برخی چهره های شناخته شده اصولگرایی به قالبیاف در رابطه با  رایزنی برای روی کار آمدن یک فرد تکنوکرات با وجود گزینه های جوان و انقلابی برای تصدی شهرداری تهران، اما توجهی به این هشدارها نشده و حالا لابی ها قوت بیشتری گرفته است. به گونه ای که قالیباف و هواداران او (ناصر امانی، علی اصغر قائمی، جعفر تشکری هاشمی که با تلاش او وارد لیست شورای شهر تهران شدند) با وجود هشدار نیروهای انقلابی همچنان تلاش دارد که در انتخاب شهردار تاثیرگذار باشد.

آن هم در حالی که در روزهای اخیر اسناد متعددی از تخلفات مدیریتی و فساد اقتصادی مازیار حسینی رسانه ای شده است. سندهایی که بی توجهی به آنها حتما شاخصه پاکدستی و فساد ستیزی شورای ششم را با ابهام جدی روبرو خواهد کرد.

درواقع در بین سه گزینه جدی تصدی شهرداری تهران یعنی علیرضا زاکانی، محسن پیرهادی  و مازیار حسینی فقط دو نفرشان نیروی انقلابی جریان اصولگرایی محسوب می شود اما حمایت قالیباف درست از همان گزینه ای صورت گرفته که تکنوکرات و البته با رزومه پر شائبه و تخلف اقتصادی محسوب می شود. مازیار حسینی که تخلفات گسترده ای در دوره حضور خود در شهرداری تهران داشته و به تازگی برخی تخلفات او رسانه ای شده حالا گزینه مطلوب سردار شده است. 

منتخبان ششمین دوره شورای شهر تهران نیز گویی چشم بر شاخص ها و معیارهای مصوب خود بسته و تسلیم سهم خواهی قالیباف و هوادارانش شده اند. درواقع سهم خواهی که همیشه بلای جان جریان اصولگرایی بوده حالا به این شکل در شهرداری خودنمایی می کند و متاسفانه باز از چشم نیروهای انقلابی پنهان مانده است و گویی یکبار دیگر قرار است اعتبار این جریان فدای سهم خواهی شود. 

حال سوال اینجاست که بدنه اجتماعی و رای که به سبد جریان انقلابی ریخته شد قرار است برای کدام اهداف اینگونه هزینه شود. مگر نه این است که این جریان با شفافیت در عملکرد و به کارگیری نیروهای انقلابی، مدعی جلب و احیای اعتماد عمومی بود. پس حالا چه اتفاقی افتاده است که اینگونه از وعده ها پا پس کشیده و تسلیم سهم خواهی ها شده اند. 

آیا اعتماد و مطالبه مردم در نزد این جریان آنقدر بی ارزش شده که اینگونه خودش را در اختیار طیف های منفعت طلب قرار داده یا نه قدرت و توانایی رویارویی با این سهم خواهی ها را ندارد. هر چه هست امروز شاید آخرین فرصت مردم و اعتماد آنها به این جریان باشد که یکبار برای همیشه جلوی این روند غلط بایستند و با یک انتخاب درست و رویکردی جهادی به سوی مردم بازگردند.