تدبیر24» سید مصطفی هاشمیطبا - لذا تفاوتی با انتخابات مجلس نخواهد داشت مگر اینکه شورای نگهبان شیوه خود را تغییر دهد و افراد مختلف العقیده و مختلف الرویهای به میدان بیایند. اما مشکل این است که افراد از هر طیف و جناح سیاسی که بیایند نمیتوانند سیاستهایی را پیش ببرند که مسائل اصلی کشور را هدف قرار داده و آنها را حل کند. بنابراین تصور میشود که این مساله پوپولیسم شامل حال اصولگرایان و اصلاحطلبان با هم شود و به همین دلیل هم هیچ یک از این جریانها سیاستهای مدونی را قبل از انتخابات ارائه نمیکنند. فقط صرفا وعدههایی از این جنس میشنویم که مردم ایران مردم بزرگی هستند و باید برای مردم کارهایی صورت بگیرد. در شرایطی که کشورمان در زمینههای مختلف دچار مشکل است باید یک نفر در انتخابات پیدا شود و شرایط کشور را بنویسد و برای هرکدام از مشکلات راه حل جداگانهای به جامعه ارائه دهد. اگر نه همه تبلیغات یکی است و وعدههایی میدهند. همانطور که اصولگرایان در دولتهای گذشته خود وعدههایی دادند آقای روحانی و اطرافیانش نیز وعدههایی دادند که تحریمها را برطرف میکنیم. یعنی مثل اینکه همه خود را در دنیا حاکم میدانند. لذا اگر یک نفر که برنامه مدونی برای حل مشکلات کشور داشته باشد هم انتخاب نشود میتواند برای آینده کشور یک خط مشی مشخصی مطرح کند. در نتیجه اگر هم شورای نگهبان سعه صدر زیادی به خرج دهد، سیاستهای خود را تغییر دهد و فضا برای حضور همه طیفهای سیاسی باز تر شود در نهایت هیچ تغییری رخ نخواهد داد. چون کسی نمیآید به طور مشخص مشکلات کشور را مطرح و راهکار و راهحلهای این مشکلات را ارائه کند. لذا سالهاست که مسائل کشور را به اصطلاح خلبانها روی «اتو پایلوت» گذاشتهاند که همین طور جلو برود تا ببینیم چه میشود. در حالی که امروز احتیاج داریم که سیاستها به صورت قوی پایهریزی شود. برنامه هفتم را هم که نوشتهاند بر همین مبناست و در آن مشخص نیست اولویت کشور چه چیزهایی است. هیچکس هم نمیگوید اولویت من چیست. همه افرادی هم که میآیند میگویند مردم! ما شما را دوست داریم برای شما کار میکنیم و نمیگویند که اولویتهای کشور چیست و چه راهحلهایی برای مشکلات کشور داریم. برای همین امر است که از تولید صد درصد بنزین داخلی به این رسیدیم که طبق آمار 2 تا 5 میلیون دلار بنزین وارد میکنیم. هیچ راه حلی برای این مسائل هم وجود ندارد. هیچ کدام از نامزدها از هر طیفی هم حاضر نیستند که روش بدهند، محدودیتها را بگویند و مسائل را مطرح کنند. در نتیجه تا زمانی که در رویهها رویکردها و عملکردها شاهد تغییرات ملموسی نباشیم نمیتوان انتظار نتایج شگرف داشت.