عرق شرم احمدی نژاد برای اصولگرایان

تدبیر24 : پس از حضور اصلاح طلبان در عرصه قدرت از بعد از دوم خرداد 76 در انتخابات سال 84 ریاست جمهوری از طیف اصلاح طلب اشخاصی کاندیدای ریاست جمهوری شده بودند که هر یک از نیروهای اصلی اصلاح طلبان محسوب نمی شدند. در مقابل شهردار گمنام و کم تجربه ی تهران با تجربه ی کاری بسیار پایین بعنوان نامزد ریاست جمهوری خود را معرفی کرد و پا به عرصه ای نهاد که اکنون با اتمام دوره اش عواقب فراوانی را برای ملت و کشور بر جای گذاشته است .

احمدی نژاد در عرصه ی انتخابا ت 84 به نحو تعجب برانگیزی پیروز شد .این پیروزی نشان دهنده ی  این بود که مردم ایران دنبال شخص جدید بودند شخصی که وابسته به هیچ طیف و گروهی نباشد و در پی خدمت رسانی باشد . ملت ایران در انتخابات 84 توقع خود را به داخل صندوق های رای ریختند اما بعد از روی کار آمدن احمدی نژاد از همان ابتدای امر مسائلی اتفاق افتاد که نشانگر این بود احمدی نژاد آنطور هم که نشان میداد بدون حاشیه و جنجال نیست و شاید تنها به مدد مشاوره های تبلیغاتی اطرافیانش توانسته است خود را منجی عدالت نشان دهد . دوره ی 4ساله ی ریاست جمهوری احمدی نژاد با حاشیه های فراوانی همراه بود و این حواشی با انتخابات 88 به اوج خود رسید .زمانی که رئیس جمهور در مناظرات انتخاباتی نشان داد که جنجال طلبی و تنش زایی او مراتب شدیدتری دارد تا جایی که به طور بی سابقه ای برای رسیدن به مقاصد خود همه شخصیت های انقلاب را با تهمت و توهین از میان بر می دارد .

پس از مناظرات که آغاز شعله های جنجال در ایران بود احمدی نژاد مرد شماره ی یک تنش زایی در ایران مطرح شد.عنوانی که احمدی نژاد از آغاز انتخابش به عنوان رییس جمهور در مجامع بین المللی با آن شناخته میشد.اما این تنش تنها اسم خود احمدی نژاد را زیر سوال نبرد و حواشی آن دامن گیر تنها خود او نبود.رییس جمهور سابق ایران تنها به ذکر نام هاشمی رفسنجانی و علنی کردن دشمنی خود با هاشمی و اطرافیانش در رسانه ی ملی اکتفا نکرد و به طور عملی هم آن را بارها و بارها نشان داد.تا این زمان توجیه دشمنی وی با آیت الله هاشمی از سوی حامیان احمدی نژاد رقابتشان در انتخابات و نفوذ ایشان در کشور ومنطقه  بود. اما آیت الله هاشمی که کشور دین زیادی به ایشان دارد تنها شخصی نبود که احمدی نژاد آن را نشانه رفته بود.

هنوز چند روز از انتخابات نگذشته بود که احمدی نژاد که با حمایت اکثریت قریب به اتفاق اصولگرایان در انتخابات مواجه بود و حتی طیف تند رویی هم برای حمایت از او برخاسته بودند ،با انتخاب مشایی بعنوان فردی که همیشه در این سالها شائبه هایی حول نام او بود به سمت معاون اولی ریاست جمهوری و نامه ی رهبری برای عزل مشایی همگان را متعجب کرد.نقض دستور رهبری ودر مقابل ،حمایت از فردی که اینچنین دارای کارنامه غبارآلود بود باعث شد تا عده ای ازحامیان احمدی نژاد از طرفداری وی خجالت زده شده و هیچ توجیهی برای کار او پیدا نکنند  و حتی به انتقادات تند و مخالفت با وی پرداختند.اما سناریوی احمدی نژاد به اینجا ختم نشد. نصب مشایی به سمت رییس دفتر ریاست جمهوری و اعتراض برخی از وزرا به به مشایی و اخراج آنها از کابینه ،عزل افراد مغضوب مشایی و...عرق شرم بیشتری برطرفداران رییس جمهور می نشاندو اطرافیان وی بیشتر از او فاصله می گرفتند .

اوج این اقدامات تنش زای وی زاویه گیری علنی او در مقابل رهبر انقلاب در قضیه ی وزیر اطلاعات بود که در حرکتی نا گهانی احمدی نژاد خود را خانه نشین کرد و در مقابل رهبری موضع علنی و مستقیم گرفت وحتی برای بازگشت خود شروطی را نیز تعیین کرد.ماجرایی که باعث بهت و سکوت حامیان وی که غالبا اصولگرا بودند،شد تا برخی از آنها بر خلاف حمایت چندی قبل خود از احمدی نژاد بر علیه وی موضع گرفتند و او اطرافیانش را جریان انحرافی نامیدند.

رفته رفته بی قانونی ها و لجبازی های رییس جمهور و موضع گیری های شدیداللحن و توهین آمیز او در مقابل قوه ی مقننه ،قوه ی قضائیه،رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام و رهبری و اشخاصی که منتقد او بودند کسی را در اطرافش باقی نگذاشت جز جزیان انحرافی. احمدی نژاد در هشت سال دوره ی ریاست جمهوری خود علی رغم خدماتی که داشت تنشها و جنجال های فراوانی را در عرصه بین المللی و در داخل کشور با تصمیمات سخنان و عملکرد خود داشت تا گاهی از اصل دور و بیشتر به حاشیه ها میپرداختند و نیروی و انرژی خود را بیشتر جای خدمت رسانی صرف این حواشی میکرد تا اینگونه توقعی که مردم با انتخاب وی در سال 84 از او داشتند را بر طرف نکند وکاملا برعکس آن نیز عمل کند  واینگونه احمدی نژاد در تمام دوره ی هشت ساله اش و سناریو های که یکی پس از دیگری انجام داد باعث شرمساری طیف اصولگرای حامی وی شد و خود تنها در میدان باقی ماند.

پس از این عملکردها ملت ایران در انتخابات سال 92 با حضور در پای صندوق های رای با انتخاب فردی که حامی اعتدال بود نشان دادند که به دنبال تنش و افراط نیستند و از جریانهای افراطی و جنجال برانگیز دوری می کنند و اینگونه  سرنوشت کشور  به دست اعتدال سپردند.