آیت الله هاشمی خلاء امام صدر را پر می کند

در این میان شیوه ها و تاکتیک های گوناگونی را می توان مطرح و پیشنهاد کرد و به کار گرفت ، اما شیوه و روش امام موسی صدر کارآمد تر به نظر می رسد. یکی از شیوه های تاثیر گذار ایشان «گفت و گو با سران کشور ها» بخصوص کشورهای عربی و اسلامی بود.

او در عین این که با توده مردم و در میان مردم بود و با شخصیت های علمی ، دینی ومذهبی ادیان و مذاهب ارتباط داشت از ارتباط نزدیک و گفتگو با سران کشورها و شخصیت های مختلف سیاسی نیز ابایی نداشت. هر وقت لازم می دید اقدام می کرد و در اکثر موارد هم مفید برای جهان اسلام و مسلمانان می شد.

یکی از دیدارهای تاریخی ایشان، دیدار با جمال عبدالناصر رییس جمهوری انقلابی مصر بود. ناصر با غرور و تکبری که داشت فقط 20 دقیقه به آقای صدر وقت ملاقات داده بود، اما وقتی ایشان را از نزدیک دید، بی اختیار تحت تاثیر شخصیت امام موسی صدر واقع شد و وقت ملاقات را یکجانبه تمدید کرد که 90 دقیقه طول کشید.

بعد آقای صدر به پیشنهاد ناصر، یک هفته در مصر ماند و از مکان های مختلف این کشور دیدن کرد که از جمله در دیدار با علمای الازهر ، همه را شیفته خود کرد.

جمال عبدالناصر که در این دیدار حضور داشت، گفت: ای کاش دانشگاه الازهر رییسی مانند آقای صدر داشت.

صدر در مسجد همین دانشگاه نماز جمعه اقامه کرد و همه علمای سرشناس قاهره از جمله خود ناصر به وی اقتدا کردند.

امام صدر طی دیدار هایی که با سایر سلاطین و پادشاهان و رییس جمهورهای کشور های اسلامی و عربی و آفریقایی داشت همه را شیفته خود ساخته بود. حافظ اسد و امیر عبدالله به تمام معنا دلبسته ایشان بودند و سایرین هم به دیده احترام و به عنوان یک مصلح به ایشان اعتقاد و از وی حرف شنوی داشتند.

او با این گفت وگوها و دیدارها در صدد بود، جهان اسلام و کشورهای عربی را منسجم کرده و آنها را از زیر یوغ استکبار غرب وشرق نجات دهد. در این هدف تا حدودی هم پیش رفته بود. شاید به همین دلیل بود که غرب و صهیونیست ها احساس خطر کردند و او را طی ترفندی دزدیدند و از صحنه سیاسی خاورمیانه خارج کردند.

آقای صدر بیمی نداشت اگر مصلحت اسلامی اقتضا کرد ،حتی با محمد رضا پهلوی نیز دیدار داشته باشد.

وقتی سال 1350 همزمان با اوج خفقان ستمشاهی به قصد دیدار با نزدیکان به ایران آمد، زندانیان سیاسی در وضعیت بدی به سر می بردند. از مراجع تقلید وقت مرحوم آیت الله شریعتمداری و از علما شهیدان آیت الله مطهری و آیت الله بهشتی از ایشان خواستند در مورد آزادی بعضی زندانیان بویژه آیت الله هاشمی رفسنجانی با شاه ملاقات کند که با وجود ناراحتی و مخالفت محافل تندرو، این پیشنهاد را پذیرفت و به دیدار شاه رفت.

جالب است، وی به گونه ای برنامه ریزی کرد که پیشنهاد این دیدار از سوی رژیم شاه داده شد.

طبق گزارش های ساواک در آن ایام با توجه به موقعیت جهانی امام موسی صدر، این برای رژیم مایه ذلت و برای جهانیان جای سوال بود که شخصیت به آن مهمی حدود یک ماه در ایران باشد ولی با هیچ یک از رجال وسران سیاسی ایران دیدار نداشته باشد، از این رو خود آنها در این مورد پیشگام شدند و آقای صدر در این دیدار از موضع قدرت ظاهر شد و از شاه قول آزادی زندانیان را گرفت.

در اینجا از فرصت استفاده کرده و از مسوولین محترم «موسسه فرهنگی وتحقیقاتی امام موسی صدر» وبیت شریف ایشان درخواست می شود که مجموعه مدارک ،عکس ها و متن گفت وگو های این شخصیت بزرگ جهانی با سران سیاسی کشور های اسلامی ، عربی و غیر آن را تحقیق، تنظیم و چاپ کرده و در اختیار عموم قرار دهند، زیرا امروز سیره گفت و گو، هنر دیبلماسی و مدیریتی ایشان به شدت مورد نیاز همه محافل به خصوص مسوولین نظام جمهوری اسلامی ایران است.

در ایام خجسته میلاد پیامبر اعظم (صلی الله علیه وآله وسلم ) وامام جعفر صادق (علیه السلام) به سر می بریم. امام موسی صدر این سیره حسنه را در واقع از سیره و سنت این دو حجت الهی بر گرفته بود ، چرا که این دو انسان معصوم «پیامبر گفت و گو» و«امام بحث ومذاکره » بودند.

نظام اسلامی ودست اندرکاران دلسوز آن بر محور همین سیره می توانند، سوء تفاهم ها را از میان سران و امت ها بر طرف کرده و به جای آن ارتباط صمیمی، وحدت و مودت برقرار سازند و افراط کاری ها و افراط گران را برای همیشه از جهان اسلام و امت اسلامی بزدایند و منزوی کنند و این کار شدنی است.

مهم این است که چه کسانی باید مسوولیت و زمام این کارهای سنگین و حساس را بر عهده می گیرند و خواهند گرفت. اخیرا در رسانه ها مطرح شد که آیت الله هاشمی رفسنجانی جهت گفت وگو پیرامون بعضی مسائل منطقه ای و جهانی قرار است به عربستان سعودی سفر کند و خود آنها در این مورد از ایشان دعوت به عمل آوردند.

آقای هاشمی از جمله شخصیت های شاخصی هستند که در این وادی ها می توانند تا حدود زیادی موثر باشند، خلاء وجودی آقای صدر را پر کنند و راه پر فراز ونشیب ایشان را ادامه دهند.

اما به شرطی که افراطیون داخلی با اظهارات بی ربط و عملکرد های تند و تیزخود فضا را متشنج و آلوده نسازند. این آقایان محترم بدانند، دوران دهه شصت و هفتاد سپری شده، امروز ما در دهه نود به سر می بریم . این دهه اوضاع و شرایط و اقتضاءات خاص خود را دارد.