اگر موج رادیوی منزل یا ماشین خود را روزهای یکشنبه، سه شنبه و چهارشنبه روی شبکه رادیو فرهنگ تنظیم کنید، میتوانید مشروح مذاکرات نمایندگان مجلس را به طور مستقیم بشنوید. اصولا مذاکرات میان نمایندگان مجلس و مباحثی که در آن طرح میشود، از جذابترین مسائلی هستند که میتوانید از شبکههای رادیویی بشنوید؛ به ویژه اینکه اگر علاقهای هم به مسائلی خاص از جمله پیگیری نظارت مجلس بر عملکرد دولت داشته باشید.
این روزها نمایندگان مجلس به معنای واقعی سعی میکنند نماینده باشند. یعنی با حفظ فاصله از دولت، با طرح سوال، استیضاح وزرا و... تلاش میکنند مثل یک ناظر حرفهای اعمال دولت را رصد کنند. این مساله هیچ اشکال حقوقی یا عرفی ندارد. مشکل از جایی شروع میشود که لحن بسیاری از نمایندگان – که قاعدتا باید براساس منافع ملی حرکت کنند – نسبت به دوره احمدینژاد یک تغییر اساسی کرده است. یعنی نمایندگان فعلی که بسیاری از آنها طی دولتهای نهم و دهم نیز نماینده بودند، گویی شمشیر را برای دولت روحانی از رو بستهاند.
نمود این تغییر رفتار، بیش از همه در برخورد با توافق هستهای ژنو خود نمایی میکند. حتما به خاطر دارید که در دوران ریاست سعید جلیلی بر شورای عالی امنیت ملی، تنها دستاورد ایران از مذاکرات، «عدم تحریم بیشتر» میتوانست باشد. اگرچه در اکثر موارد این دستاورد هم وجود نداشت و کشور روز به روز با تحریمهای مختلفی مواجه میشد. حال این پرسش باید طرح شود که به راستی نمایندگان مجلس شورای اسلامی با استناد به چه قانون و چه مطالبهای از سوی مردم است که در آن دوران وظیفه نمایندگی خود را فراموش و برای تصویب تحریمها کف و سوت میزدند؟ و امروز که با لغو بخشی از تحریمها علیه ایران، امید به توسعه اقتصادی در کشور زنده شده است، فریاد وا اسفا سر میدهند؟
پرواضح است که حرکت براساس منافع ملت، یکی از مهمترین مسائلی است که نمایندگان مجلس در ابتدای فعالیت خود نسبت به رعایت آن سوگند یاد کرده و در پیشگاه قرآن کریم، قسم خوردند. اما رصد رفتار دوگانه و متناقض تعدادی از نمایندگان نسبت به مسائل داخلی و خارجی مرتبط با ایران نشان خیلی منطبق بر سوگندی که خوردهاند نیست. هرچند که این مساله بر کلیت مجلس حاکم نیست اما برخی از نمایندگان افراطی هستند که گویی سوگندشان که در آن بر اولویت دادن به منافع ملی تاکید شده بود را کمی فراموش کردهاند.
بنابراین میتوان انتخابات مجلس آینده را از مهمترین رویدادهای سیاسی کشور درنظر گرفت. شرکت در انتخابات مجلس شورای اسلامی، به معنای تلاش برای ادامه مسیری که از خرداد ۹۲ مردم آغاز کردند، یعنی «مقابله با سقوط کشور به ناکجا آباد» میباشد. عملکرد مجلس شورای اسلامی طی ۷ سال اخیر نشان داده است نمایندگان فعلی علاقه زیادی به سیاسی بازی و اتخاذ رفتار دوگانه نسبت به عملکرد دولتها دارند. نکته حائز اهمیت این است که شهروندان ایرانی، باید بیش از گذشته به نقش خودشان در تعیین سرنوشت کشور، ایمان بیاورند. حضور مردم در انتخابات سال ۸۸ و پس از آن شرکت در انتخابات ۹۲ نشان داد، که حضور مردم در هماوردهای سیاسی، میتواند روند توسعه کشور را بهبود بخشد.
قوه مقننه یا همان مجلس شورای اسلامی بعنوان نهاد قانونگذار و همچنین بعنوان یک نهاد نظارتی، باید به گونهای عمل کند که منافع ملی فدای مصلحتهای گروهی و ایده آلهای لابی قدرت و ثروت در کشور نشود. راهکار موجود برای مقابله با این مساله تلاش برای انتخاب افرادی است که امتحان خود را در این زمینه پس دادهاند.
از همین امروز باید صحنه سیاسی کشور و اظهارنظر افراد و جریانهای مختلف درباره مسائل مربوط به مردم و معیشتشان را رصد کرد تا زمان برگزاری انتخابات مجلس، بهترین انتخاب انجام شود. جریانهای سیاسی، رسانههای مستقل و همه مردم عادی باید تلاش کنند مردم را نسبت به خطر ورود تندروها به مجلس شورای اسلامی آگاه کرده و با برنامه ریزی بلند مدت، روند رو به بهبود فضای سیاسی و اقتصادی کشور را حفظ کنند.
منبع:سلام نو