فرصت اعتدال را نباید با گلایه‌کردن‌ بی‌حاصل از دست بدهیم

 رئیس پیشین سازمان دانشجویی حزب اسلامی کار با اشاره به وجود دیدگاه‌های نو در نسل جدید سیاسیون کشور، گفت: نسل امروز مطالباتی متفاوت از نسل‌های پیشن دارد؛ هرچند که این مطالبات در بسیاری از مواقع مخالف خواسته‌های آن نسل نیست اما در برخی موارد نیز متفاوت است.

مهدی جعفری در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا، با اشاره به مهمترین مطالبات جوانان در آستانه سالروز پیروزی انقلاب اسلامی، اظهار کرد: به طور مثال نسل فعلی تساهل بیشتری را مدنظر دارد و وجود عقاید و دیدگاه‌های مختلف را راحت‌تر از نسل گذشته می‌پذیرد یا اینکه نسل جوان امروز ارتباط با دنیا را امری اجتناب‌ناپذیر می‌داند در حالی که نسل انقلاب در برخی از این موارد، متفاوت فکر می‌کرد.

این فعال جوان اصلاح طلب با بیان اینکه "حتی سیاسیون فعلی هم با سیاسیون نسل اول انقلاب تفاوت دارند"، افزود: امروز فعالان سیاسی جوان با نسل قبل از خود تفاوت نظرهایی دارند که گاه اساسی است. نسل جدید سیاسی به نسل قبل خود انتقادهای جدی دارد و درباره بسیاری از اختلافات و مشکلاتی که در کشور بوجود آمده است، آنها را مقصر می‌داند. این مساله هم در فعالان جوان اصولگرا و هم در بین جوانان اصلاح‌طلب دیده می‌شود. نسل جدید سیاسی، راحت‌تر از قبل با هم کار می‌کنند و مطالبات، خواسته‌ها و دیدگاه‌های آنها به هم نزدیکتر است.

این فعال دانشجویی با بیان اینکه "شاهد شدت گرفتن انتقادات درونی در بین جوانان اصولگرا و اصلاح‌طلب به نسل قبل خود خواهیم بود"، گفت: در بسیاری از مواقع اشتراکات نظری جوانان سیاسی دو جناح از اشتراک فکری آنها با نسل قبل در جناح خودشان هم بیشتر است. شاید بتوان گفت که امروز تفکیک نسلی سیاسیون در کشورمان از تفکیک جناحی پررنگ‌تر شده است. این مساله‌ای است که نسل انقلاب هم باید به آن توجه کند.

جعفری اضافه کرد: نسل جوان سیاسی در کشورمان مانند دانشجویان یا جوانان اصلاح‌طلب و اصولگرا خواسته‌هایی دارد و از بزرگترهایشان انتظار دارند که به آنها پاسخ دهند. نسل پیشین فرصت‌های بسیاری را در اختیار داشت. به طور مثال همین نسل در جوانی به قدری مورد اعتماد رهبر انقلاب قرار می‌گرفتند که در سمت‌های حساسی همچون نمایندگی مجلس یا فرماندهی در دوران دفاع مقدس جای می‌گرفتند اما همین نسل که امروز گرد پیری بر موهایش نشسته، اعتماد کافی به نسل سوم و چهارم انقلاب ندارد که نه حتی در سمت‌های حساس قرار گیرند، بلکه آنقدر به جوانان فضا بدهند که حتی بتوانند کار تشکیلاتی و حزبی جدی انجام دهند. متاسفانه نسل گذشته سیاسی ما به جوانان توجه کافی نمی‌کند و استعدادهای بسیاری را تلف می‌سازد. این شاید یکی از بزرگترین بزرگترین مشکلات کشور باشد. نسل گذشته باید بپذیرد که اشتباهاتی داشته است.

مسئول کمیته استانهای ستاد جوانان اصلاح طلب در انتخابات 92 با بیان اینکه "آنچه امروز مشاهده می‌شود، این است که نسل‌های قبل هنوز بر رویه‌های سنتی خود اصرار دارند"، گفت: حتی در برخی موارد دیده می‌شود که اختلافات سیاسی افراد نه بخاطر تفاوت‌های فکری بلکه به خاطر دلخوری‌های شخصی و قدیمی است و گاه انتظار دارند که جوانان اصلاح‌طلب و اصولگرا هم بخاطر این مساله با هم درگیر شوند. نسل جدید سیاسیون، عقلانیت و تسامح را پیشه کرده است و نسل گذشته باید راه را برای جوان‌ترها باز کند.

جعفری با اشاره به اهمیت توجه فعالان جوان به کار تشکیلاتی و کادرسازی، توضیح داد: در حال حاضر آنچه باید مدنظر جوانان اصلاح‌طلب باشد، نه ورود به دولت، بلکه نهادسازی است. باید فرضمان بر این باشد که دولتی که بر سر کار آورده‌ایم، چند سال کار خواهد کرد. اگر ما هم وارد دولت شویم در نهایت چند سال بتوانیم کارمند باشیم و در آنجا به کشور خدمت کنیم اما اگر به این چند سال به مثابه یک فرصت نگاه کنیم که موجب گشایش فضای کار سیاسی و تشکیلاتی و نهادسازی می‌شود، آن‌گاه می‌توانیم بیشتر منشاء اثر باشیم و تحولات آینده کشور را رقم بزنیم. نگاه جوانان و دانشجویان اصلاح‌طلب نباید تنها به همین چند سال باشد بلکه ما باید بتوانیم با عقلانیت و درایت، گام به گام به وحدت درونی و حتی تعامل با جناح‌های دیگر نزدیک شویم و در مسیر نهادسازی و کار حزبی و ایجاد تشکیلات جدید و کارآمد با جدیت تمام عمل کنیم. فرصت دولت اعتدال را نباید با گلایه‌کردن‌های بی‌حاصل یا خودزنی از دست بدهیم.

موسس سازمان دانشجویی حزب اسلامی کار خاطرنشان کرد: نسل ما با چشمان خود انقلاب سال 57 را ندیده و صرفاً از منظر رسانه‌های حاکمیتی و روایت‌های نسل قبل خود و نیز اسناد و مکتوبات به انقلاب نگاه کرده است. شاید این موجب شود که بتوانیم با دور بودن از متن وقایع، بدون تعصب به آن نگاه کنیم اما در هر حال به همین دلیل که بصورت واقعی نسل ما در آن جریانات حضور نداشت، طبیعتاً نمی‌توانیم بگوییم که هدف غایی و اصلی انقلابیون از این انقلاب چه بود. برخی معتقدند که ساقط کردن استبداد و برخی هم برپایی حکومت دینی فارغ از شکل و شیوه آن، هدف بوده است. برخی هم صرفاً استکبارستیزی و قیام علیه غرب و علیه رویکردهای سرمایه‌داری را هدف اصلی انقلاب می‌دانند.

رئیس پیشین سازمان دانشجویی حزب اسلامی کار، جمهوری اسلامی را میوه تمام تلاش‌های انقلابی دانست و گفت: در نهایت آنچه با رأی بالا به تصویب ملت رسید، نظام جمهوری اسلامی ایران بود. شاید هدف ابتدایی انقلاب را بخاطر تنوع فکری، گروه‌های انقلابی مشخص کردند اما اکثریت قاطع مردم این مدل حکومتی را برگزیدند. طبیعتاً برداشتی هم که قاطبه جامعه از جمهوری اسلامی در سال 57 داشتند، همان بود که رهبر انقلاب پیش از آن توضیح داده بود و در آن رأی مردم تعیین‌کننده سیاست‌ها و رویه‌های حکومتی بود، به نحوی که در مقطعی حضرت امام(ره) مدل حکومتی مدنظر خود را به لحاظ جمهوری با نظام حاکم بر فرانسه مقایسه کرده بودند.

مهدی جعفری اضافه کرد: البته در همان موقع هم دیدگاه‌های دیگری وجود داشت که نقش مردم را کمرنگ‌تر در نظر می‌گرفتند و بخاطر تاکید امام(ره) بر روی جایگاه رای مردم، با انقلاب هم همراهی نکرده بودند و پس از انقلاب هم توسط جامعه رانده شدند اما پس از مدتی و با گذشت چندین سال از انقلاب، به مرور سعی کردند به صحنه سیاست برگردند و از راه‌های مختلف، وجه جمهوریت نظام را مورد هدف قرار دهند. در هر حال، نظام برآمده از انقلاب، یک جمهوری بود که بخاطر گرایشات اسلامی اکثریت جامعه، محتوایی اسلامی نیز به خود گرفته بود. انقلاب به جمهوریت منتهی شده بود و در این میان گروه‌هایی بودند که با ظاهری مصلح، سعی داشتند زیر پای نظام را خالی کنند. عملاً ضد انقلاب واقعی همان کسانی هستند که جمهوریت نظام را قبول ندارند