اعتراف کنگره آمريکا بر کارايي ديپلماسي

تدبیر24: بيش از 100 عضو کنگره آمريکا در نامه‌اي به باراک اوباما حمايت خود را از يک راه‌حل ديپلماتيک براي موضوع هسته‌اي ايران اعلام کردند. آنها در اين‌نامه اعلام کردند که به عقيده آنها کنگره بايد «به ديپلماسي فرصتي بدهد» و عليه تصويب تحريم‌هاي جديد يا طرح‌هاي ديگري که روند فعلي مذاکرات بين ايران و گروه 1+5 را مختل کند، ‌هشدار دادند. در بررسي اين نامه بايد گفت، ديپلماسي هرکشوري به شرايط مختلف همان کشور بستگي دارد. ايران به دليل وضع تحريم‌هاي مختلف از جانب غرب در شرايط خاصي قرار گرفته بود، بنابراين بايد ازاين موقعيت خارج مي‌شد و از طرفي غرب هم به دلايل مختلف مايل بود تا مذاکرات براي حل مشکل هسته‌اي انجام شود. بنابراين زمينه مذاکرات فراهم شد و توافق‌نامه ژنو حاصل اين مذاکرات بود. البته تا رسيدن به نتيجه پاياني راه درازي در پيش است و در اين بين، شاهد بعضي مسايل بلند مدت و بعضي مسايل کوتاه مدت خواهيم بود. با اين وجود انتظار اين است که مسايل ايران و غرب گام به گام به سمت حل شدن پيش برود. اگرچه محتمل است در مراحل پاياني مذاکرات، بحث حقوق بشر و تروريسم هم مطرح شود، ولي در حال حاضر درباره مسايل فني و تکنولوژيک هسته‌اي بحث مي‌شود. در اين بين کنگره همسو با اوباما تصميم گرفت که به جاي اعمال تحريم‌هاي بيشتر از ادامه روند مذاکرات حمايت کند.ترکيب نمايندگاني که به رييس جمهور آمريکا نامه نوشته‌اند، به گونه‌اي است که هم جمهوري‌خواهان و هم دموکرات‌ها در حمايت از دولت اوباما نقش داشته‌اند که البته نقش دموکرات‌ها بسيار پررنگ‌تر بوده است. در واقع فشارهاي اوباما بر کنگره بالاخره نتيجه داد و اعضاي کنگره به اين نتيجه رسيدند که ديپلماسي دراين شرايط کاربرد بيشتري دارد و با توجه به شرايط منطقه‌اي و منابع و امکانات اين کشور،مذاکرات نسبت به سخت افزار نظامي کاربردي‌تر است. براي اينکه مذاکرات به نتيجه برسد بايد ايران و 1+5 مواضع اوليه خود را تعديل کنند زيرا اصرار بر مواضع موجب به شکست رسيدن مذاکرات مي‌شود. بازي برد – برد و اصولا نتيجه پنجاه پنجاه در مذاکرات، شرايطي است که بايد پيگيري شود تا مذاکرات ادامه يابد و البته لازم به ذکر است که در حال حاضر استراتژي واحدي درباره حمايت از سياست خارجي دولت يازدهم وجود ندارد و در حاليکه اصلاح‌طلبان از سياست خارجي دولت حمايت مي‌کنند، بعضي اصولگرايان علاقه ندارند که دولت در مذاکرات پيش‌رو موفق باشد. ولي شخصيت‌هاي برجسته نظام تلاش مي‌کنند موازنه‌اي منصفانه بين جريان‌هاي سياسي کشور ايجاد کنند و از سياست خارجي دولت نيز حمايت کنند. به همين دليل مخالفان دولت چاره‌اي جز عقب‌نشيني ندارند و اگر اين مذاکرات به موفقيت برسد جايگاه اين عده تثبيت مي‌شود اما در صورت به نتيجه نرسيدن مذاکرات، اين مخالفان نيز به جايگاه گذشته خود بازمي‌گردند که اين بازگشت براي کشور بسيار خطرناک است.

در پايان بايد تاکيد کرد که براي جبران اشتباهات هشت سال گذشته بايد از دولت حمايت کرد و منافع ملي کشور و نه منافع جناحي را مبنا قرار داد.زيرا اگر مذاکرات به نتيجه نرسد، تحريم‌هاي سنگين‌تري عليه کشورمان وضع مي‌شود و شرايط از قبل سخت‌تر مي‌شود.