زمان بهانه‌جویی شخصی و گروهی نیست

تدبیر24: نمی‌دانم ملاقاتی كه خانم كاترین اشتون در ایران با برخی داشتند ازلحاظ پروتكل سیاسی تا چه میزان كار صحیح یا ناصحیحی بود، نویسنده این سطور در مقام رد یا تایید این ملاقات نیست. دراینجا نظر وزارت خارجه باید مورد توجه قرار گیرد كه آیا این كار جنبه دیپلماتیك دارد یا خلاف آن است اما واکنش‌هایی كه در پس این ملاقات ازسوی عده‌ای برانگیخته شد، از چند جهت قابل توجه است.

1- ملاقات نماینده خارجی اتحادیه اروپا، خانم اشتون که با برخی از زنان صورت ‌گرفت باید از سوی مقامات مربوطه بررسی شود.

2- وزارت خارجه برای خارج کردن ایران از مشکلات جهانی ورفع تحریم‌ها گام‌های بزرگی برداشته است و در این راه اگر پیروزی نصیب گردد، به حساب این حزب وآن گروه نیست، بلكه به حساب تدبیر دولت و یكپارچگی ملت ایران است. دعوت خانم اشتون به ایران و مذاكره با هیات همراه و دفاع آنان ازحقوق این ملت، از گام‌های موثر دولت است حال چرا عده‌ای، با بهانه‌ای كوچك و به جای دست مریزاد، به خاطر یك ملاقات برنامه‌ریزی نشده، این همه بحث و مصاحبه آفریده‌اند، مشخص نیست. اگر می‌خواهند با دولت فعلی به عنوان یك جریان سیاسی مخالفت كنند، راه این نیست و متاسفانه باید اذعان داشت با این شیوه، منافع همه دچار خدشه می‌شود، ادبیاتی كه در مجلس شورای اسلامی یك مقام مسئول خارجی را «عجوزه» خطاب می‌كند یا در شهر به حساب و به عنوان شهرداری بیلبوردهایی را نصب می‌کند، چه نتیجه‌ای در پی خواهد داشت؟ احضار وزرای محترم اطلاعات و خارجه، هرچند حق مجلس است اما بر مذاكرات پیش‌رو كه هنوز در آغاز راه هستیم، چه تاثیری خواهد داشت؟

اگر بحث انتقاد از دولت است برخی اصلاح‌طلبان نیز به برخی نصب‌های این دولت انتقاد دارند اما انتقاد از دولت راه دارد كه نباید تنها منافع گروهی خاص را لحاظ كرد، آیا آقایان اندیشیده‌اند كه این اقتصاد بیمار و این تورم نابجا و در نتیجه این همه فساد و اعتیاد، مولود كدام تدبیری است، آن هم دركشوری كه دارای منابع سرشارطبیعی و انسانی است؟ آیا آقایان می‌دانند كه میلیون‌ها انسان دراین كشور با درآمد اندک زندگی می‌كنند و میلیون‌ها جوان، بیكار و سرگردانند و هزاران جوان به آن سوی مرزها رفته و سردرگریبانند؟

یكی از راه‌های نجات اقتصاد كشور حل سیاست گره خورده خارجی است و این بی‌تدبیری‌ها و جنجال‌آفرینی‌ها وجنگیدن‌ها سیاست خارجی ما را و در پی آن اقتصاد ما را هدف می‌گیرد، نقد علمی واخلاقی كردن حق هرانسانی است اما هرازگاهی عده‌ای را به خیابان كشاندن و بر در سفارتخانه‌ای فریاد كشیدن و بزرگان علمی و سیاسی را درانزوا نشاندن، به دور از اخلاق و مبارزه سیاسی است. حمله به سفارت انگلیس كه برخی از كسان و برخی از همین جراید در دو سال قبل برای آن سوت كشیدند و كف زدند، چه سودی برای كشور داشت و عاقبت كار را به كجا رسانید؟ مشكل بزرگ‌تر این است كه این كارها به نام خودشان صورت نمی‌گیرد، آدمی به یاد شعر فردوسی می‌افتد كه: زیان كسان ازپی سود خویش / بجویند و دین اندر آرند پیش.

٣- امروز در غالب كشورهای دنیا نقض حقوق بشرصورت می‌گیرد،اما چرا همواره باید ایران هدف قرار بگیرد مگر جز این است که دشمنان در پی هر بهانه‌ای می‌گردند تا سیل تهمت‌ها را روانه کنند. پیام قرآن كریم «وا... یدعواالی دارالسلام» است، شعار ما و برخورد ما با تمام شهروندان ایرانی باید از سر صلح و دوستی باشد.