تضارب آرا در دانشگاه را مثبت می‌دانیم

بنده از سوی رئیس‌جمهور محترم به عنوان سرپرست وزارت علوم، تحقیقات و فناوری منصوب شده‌ام. کمتر از یک ماه دیگر به آغاز سال تحصیلی جدید دانشگاه‌ها و موسسات آموزش‌عالی کشور باقی مانده است بنابراین در فرصت باقیمانده باید تلاش کرد که سال تحصیلی جدید با شور و نشاط علمی فرهنگی در سراسر کشور آغاز شود. برنامه‌های خود را طی روزهای آینده اعلام می‌کنم.» این اظهارات جعفر توفیقی است که به‌عنوان سرپرست وزارت علوم از سوی دکتر حسن روحانی معرفی شد. او در گفت‌وگویی که البته پیش از پذیرش سرپرستی وزارت علوم با آرمان داشت، تاکید کرد که باید فضایی فراهم شود که دانشجویان فعالیت‌های خود را از سر گیرند و دچار محدودیت نشوند البته بارها تاکید کرد که فعالیت‌های دانشجویی نباید از مرز قانونی فراتر برود و مسئولان دانشگاه‌ها نظارت بر این عملکرد داشته باشند.

دانشجویان و اساتید در سال‌های اخیر به‌نوعی خود را فراموش شده می‌دانستند و دیگر آن هیجان دوره دانشجویی قابل مشاهده نبود. برخی علت آن را ارجح دانستن کمیت بر کیفیت می‌دانند و برخی دیگر عدم اعتماد به قشر دانشگاهی کشور. ارزیابی شما چیست؟

در سال‌های گذشته و به‌طور مشخص‌تر، در دولت دهم همگان شاهد برخی مشکلات در فعالیت تشکل‌های دانشجویی بودند. اقشار دانشجویی و دانشگاهی در این سال‌ها به این روند انتقاد داشتند چراکه فعالیت‌ها و تشکل‌های دانشجویی در قالب‌های مختلف، چه سیاسی و چه اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و هنری را برای توسعه کشور و ساخته شدن دانشجویان مثبت قلمداد می‌کردند و می‌دانستند منافع و مصالح کشور بسیار مهم‌تر از منافع آنهاست.

نشاط دانشگاهیان چه تاثیری بر نشاط جامعه‌ای دارد که این روزها خوشحال از انتخاب خود در 24 خرداد هستند؟

ایجاد فضای پرنشاط در دانشگاه‌ها باعث می‌شود که دانشجویان که قشری فعال هستند، به تحلیل، نقد و اثرگذاری بپردازند.

برخی معتقدند در سال‌های اخیر تنها یک صدا از دانشگاه‌ها شنیده می‌شد و در این حالت انتقادی به گوش نمی‌رسید و زمینه پیشرفت نبود. نظر شما چیست؟

هیچ‌کس منکر این نیست که باید فضای چندصدایی در دانشگاه‌های ما وجود داشته باشد. ما این تضارب آرا و عقاید را در دانشگاه و در بسیاری از نهادهای دیگر، مثبت می‌دانیم. بی‌شک فضای بی‌انگیزگی در دانشگاه‌ها ناشی از سیاست‌هایی است که در دستور کار بود و به همین دلیل است که دانشجویان ترجیح می‌دادند حاشیه‌نشین باشند و فقط به درس خود برسند هرچند عدم نشاط و فعالیت روی درس دانشجویان نیز تاثیر مخربی می‌گذارد.

به هر حال برخی در دولت گذشته معتقد بودند رشد علمی دانشگاه برای بالارفتن راندمان دانشگاه‌ها کافی است و بر آن تاکید داشتند.

از گذشته دو دیدگاه در رابطه با فعالیت سیاسی دانشجویان مطرح بود. دیدگاه اول دیدگاهی است که فضای پرجنب و جوش دانشگاه‌ها و فعالیت‌های دانشجویی را غیرمفید تلقی کرده و این‌گونه فکر می‌کنند. عده‌ای نیز که در نقطه مقابل آنها هستند این جنب‌وجوش و تحرکات سیاسی در بین دانشجویان را فرصت می‌دانند. این دو طرز تلقی و طرز نگاه، باعث می‌شود که فعالیت‌های دانشجویی مطابق خواست سیاستگذاران باتجربه پیش نرود. فضای کم‌نشاطی و کم‌تحرکی در دانشگاه‌ها ناشی از طرز تفکر کسانی است که این فعالیت‌های دانشجویی را به نفع خود نمی‌دانند. فردی که بر مسند وزارت علوم دولت یازدهم تکیه خواهد زد باید به فعالیت‌های دانشجویی به دید مشکل نگاه نکند. معتقدیم که این طرز نگاه غلط است و درواقع باز گذاشتن فضای دانشگاه‌ها البته با نظارت مسئولان آن در درازمدت به نفع جایگاه علمی و انسانی کشور است.

درنهایت، فعالیت سیاسی چه جایگاهی در فعالیت‌های خارج از درس دانشجویان دارد؟

فعالیت سیاسی مستلزم آگاهی و تحلیل صحیح از شرایط روز کشور است که این آگاهی و تحلیلگری عامل نشاط دانشگاه‌ها و پیش برنده سایر فعالیت‌های دانشجویی است. ما چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب شاهد بوده‌ایم که دانشجویان با آگاهی مسائل سیاسی را دنبال می‌کردند و همواره فعال بوده‌اند و با تفکر و نگاه انتقادی و چالشی خود به فعالیت می‌پرداختند. در کل از اصلی‌ترین ویژگی‌های دانشگاه‌های ما همواره سر زنده بودن و با نشاط بودن بوده است و حالا هم دانشجویان حق دارند که به‌عنوان قشر آگاه جامعه به فعالیت بپردازند.