معمای ناپدید شدن پرواز ام.اچ 370 مالزی که 17 اسفند ماه حدود 41 دقیقه پس از برخاستن از باند فرودگاه بین المللی کوالالامپور و در مسیر پکن از صفحه رادارها ناپدید شد، به رغم یافتن اطلاعات بیشتر توسط تیم بین المللی جستجو، افکار عمومی جهان را سخت به خود مشغول کرده است.
تدبیر24: این پرواز ساعت 41 دقیقه بامداد به وقت محلی هشتم مارس (17 اسفند 92) با 227 مسافر و 12 خدمه از باند فرودگاه برخاست و ساعت یک و یک دقیقه در ارتفاع 11 هزار متری زمین قرار گرفت.
ساعت یک و هفت دقیقه آخرین اطلاعات با مرکز کنترل ترافیک هوایی تبادل شد و ساعت یک و 22 دقیقه این پرواز از صفحه رادارها محو شد.
شرکت هواپیمایی مالزی از ساعت دو و 40 دقیقه تا سه و 45 دقیقه آخرین اطلاعات و جستجوهای اولیه را انجام داد و بی نتیجه بودن تحقیقات اولیه باعث شد مالزی ایرلاین ساعت هفت و 24 دقیقه صبح روز شنبه (17 اسفند) نخستین خبر را در مورد ناپدیدشدن این پرواز را در صفحه فیس بوک خود قرار دهد.
خبر ناپدید شدن پرواز ام.اچ 370 به سرعت در صدر اخبار رسانه های جهان قرار گرفت و مطرح کردن فرضیه های مختلف افکار عمومی جهان را سر در گم کرد.
حادثه تروریستی، هواپیما ربایی، خودکشی خلبان، دست داشتن ائتلاف مخالف دولت مالزی و ارتباط آن با رییس مخالفان دولت مالزی بخشی از فرضیه ها فراوانی بودند که یکی پس از دیگری رد شدند تا افکار عمومی جهان همچنان مبهوت آخرین فناوری هایی باشند که از یافتن یک هواپیما عاجز مانده اند.
براساس اطلاعات منتشر شده بویینگ 200-777 ای.آر مالزی بر فراز حریم هوایی ویتنام از صفحه رادارها ناپدید شد و جستجوهای اولیه در خلیج تایلند و جنوب دریای چین آغاز شد.
پس از چند روز جستجوها به تنگه ملاکا و دریای آندامان منتقل شد که نتیجه بخش نبود.
مالزی با این گمان که می تواند هواپیمای ناپدیدشده را در اطراف کشورهای منطقه همچون ویتنام و تایلند که در مسیر چین قرار دارند بیابد مدیریت عملیات جستجو را در اختیار خود داشت.
اما زمانی که مالزی دریافت باید در دو کریدور جنوبی و شمالی به دنبال هواپیمای خود باشد به ضعف مدیریت خود پی برد و دست به دامان کشورهای دیگر شد. کشورهایی که از روز اول پا به پای مالزی عملیات جستجو را انجام دادند.
جستجوی مقامات استرالیایی سه روز پس از اعلام تغییر مسیر پرواز از 18 مارس در منطقه آغاز شد و 24 مارس دولت مالزی براساس داده های ارایه شده و تایید انگلیس ، پایان سرنوشت پرواز ام.اچ 370 را در جنوب اقیانوس هند اعلام کرد.
نجیب تون رزاق این خبر را پس از انتخابات میان دوره ای مالزی که حزب حاکم در مقابل مخالفان شکست خورد اعلام کرد.
این اقدام نخست وزیر مالزی برای برخی از مردم مهر تاییدی بود بر این گمانه زنی که حزب حاکم با نسبت دادن ناپدیدشدن این هواپیما با محکوم شدن رییس مخالفان دولت مالزی در صدد بهره برداری سیاسی از این موضوع است تا بتواند برنده انتخابات میان دوره ای حوزه ˈکجنگˈ باشد.
زمانی که دولت مالزی از بهره برداری سیاسی از این پرواز عاجز ماند از روز 22 مارس رسانه ها از کشف برخی اشیاء در برخی مناطق خبر می دادند. اشیایی که ارتباط آنها با این هواپیما یکی پس از دیگری رد شدند.
پیدا نشدن لاشه هواپیما باعث برخی گمانه زنی ها از انتقال هواپیما به جزیره دیه گو گارسیا شد که در جنوبی ترین نقطه اقیانوس هند و در خط مستقیم بین دماغه امید در جنوبی ترین نقطه آفریقا با غرب استرالیا قرار دارد.
این جزیره به آمریکا کرایه داده شده و آمریکا در آنجا پایگاه و فرودگاه بسیار بزرگی دارد.
نزدیک شدن به پایان عمر باتری جعبه سیاه این هواپیما تلاش تیم تحقیق که اکنون توسط مالزی به یک گروه مستقل بین المللی واگذار شده است را بر یافتن این جعبه که می تواند راز پرواز ام.اچ 370 را بگشاید متمرکز کرده است.
جستجوهای بین المللی درست در ساعات پایانی عمر باتری جعبه سیاه اطلاعاتی مبنی دریافت علایمی از این جعبه منتشر کردند که احتمال می رفت مربوط به این پرواز باشد.
دریافت چهار نوبت امواج توسط کشتی چینی و استرالیایی در آبهای نزدیک شهر ˈپرتˈ استرالیا به عنوان نقطه امیدی برای یافتن هواپیمای مالزی ایرلاین معرفی شد.
دریافت امواج رادیویی در آخرین ساعات عمر باتری جعبه سیاه پرواز ام.اچ 370 با وجود امیدوارکننده بودن، افکار عمومی را با سئوالات بیشتری روبرو کرده است که پاسخ به آنها شاید هرگز ممکن نباشد. برخی از این سئوالات عبارتند از:
1- چرا تلاش برای یافتن جعبه سیاه درست در آخرین روزهای فرصت یافتن این جعبه اسرار صورت گرفت؟
2- چرا از ابتدای ناپدیدشدن هواپیما از تجهیزات پیشرفته برای یافتن جعبه سیاه استفاده نشد؟
3- آیا اطلاعات جعبه سیاه تهدیدی برای منافع کشور و یا گروه خاصی است؟
4- آیا ارتباطی بین وقایع مهم روز جهان و ناپدیدشدن هواپیمای مالزی وجود دارد؟
5- آیا مسافران این پرواز قربانی توطئه کشورهای قدرتمند شده اند؟
6- آیا پرواز ام.اچ 370 برای برخی دولت های نیز مانند مردم یک معمای بی پاسخ است؟