نقش متان و دوده در گرمایش جهانی

بر اساس تجزیه و تحلیل صورت گرفته توسط دپارتمان انرژی آزمایشگاه ملی شمال غرب اقیانوس آرام، کاهش انتشار دوده و متان که از گازهای گلخانه ای با طول عمر کم و موثر در گرمایش جهانی محسوب می شوند، ممکن است همان گونه که تا پیش از این تصور می شد در کاهش گرمایش جهانی موثر باشند.

بر اساس تجزیه و تحلیل صورت گرفته توسط دپارتمان انرژی آزمایشگاه ملی شمال غرب اقیانوس آرام، کاهش انتشار دوده و متان که از گازهای گلخانه ای با طول عمر کم و موثر در گرمایش جهانی محسوب می شوند، ممکن است همان گونه که تا پیش از این تصور می شد در کاهش گرمایش جهانی موثر باشند.

منابع اصلی انتشار دوده که به عنوان کربن سیاه نیز شناخته می شود، وسایل نقلیه و بخاری های چوب سوز هستند. این در شرایطی است که گاز متان جزیی از گاز طبیعی بوده و به واسطه طیف گسترده ای از منابع شامل معادن ذغال سنگ، چاه های نفت، دام، شالیزارها و محل های دفع زباله تولید می شود.

این دو آلاینده، به واسطه عمر نسبتا کوتاه خود در اتمسفر به عنوان عوامل موثر در شرایط آب و هوایی کوتاه مدت شناخته می شوند. عمر پایداری دوده و متان در اتمسفر به ترتیب چندین هفته و تقریبا ده سال است که در مقایسه با عمر هزار ساله یا بیشتر دی اکسید کربن، مدت زمان ناچیزی محسوب می شود.

بر اساس نتایج این مطالعه، حتی اگر جهان تولید این آلاینده ها را از طریق به کار گیری کامل فناوری های در دسترس به شدت کاهش دهد، این اقدام تنها منجر به کاهش میانگین دما به میزان 0.16 درجه سلسیوس تا سال 2050 در مقایسه با کاهش 0.5 درجه ای می شود که تا پیش از این پیش بینی شده بود.

به گفته مولفان مطالعه دپارتمان انرژی آزمایشگاه ملی شمال غرب اقیانوس آرام، یکی از دلایل این اختلاف در پیش بینی ها، به کیفیت الگوهای آب و هوایی رایانه ای استفاده شده تا پیش از این در برابر الگوی مطالعه اخیر است.

طی مطالعه اخیر، تیم پژوهشی، از "الگوی ارزیابی تغییرات جهانی" (GCAM) استفاده کرده اند که تغییرات جاری در فناوری، اجتماع و اقتصاد از جمله انرژی و کاربری زمین به همراه گازهای گلخانه ای و آلاینده های ناشی از چنین فعالیت هایی را در بر می گیرد.

بر همین اساس، پژوهشگران هشدار داده اند که اقدامات بیشتر باید تمرکز کمتری بر دوده و متان که دارای طول عمر کم هستند، داشته و در عوض، باید بر سیاست جامع آب و هوایی که بازیگران بزرگتری مانند دی اکسید کربن را مد نظر قرار می دهد، تاکید شود.

به گفته "استیو اسمیت"، مولف اصلی این مطالعه و پژوهشگر آب و هوایی، همان گونه که مطالعات پیشین مزایای چشمگیر ارتقا شرایط سلامت ناشی از کاهش انتشار دوده و متان را نشان داده اند، تمرکز بر این آلاینده ها می تواند به واسطه دلایل مرتبط با موضوع سلامت، ارزشمند باشد. با این وجود، به منظور ایجاد ثبات در شرایط آب و هوای جهانی، تمرکز اصلی باید بر دی اکسید کربن و دیگر گازهای گلخانه ای معطوف شود.

چنین سیاستی که بر اساس کاهش قابل توجه تمامی گازهای گلخانه ای است، می تواند میانگین دمای جهانی را به میزان 27/0 درجه سلسیوس تا سال 2050 کاهش داده و شاهد کاهش هر چه بیشتر تا سال 2100 باشیم.