بايد زبان تشكر داشت

تدبیر24: وقتي در بهمن ماه سال گذشته خبر رسيد كه پنج تن از مرزبانان عزيز كشورمان به گروگان گرفته شده اند و آن گروه اعمال كننده اين حركت ناجوانمردانه گروهك جيش العدل است، 75 ميليون ايراني و بيش از همه خانواده آن عزيزان را در بهت و نگراني فرو برد. از همان روزهاي ابتدايي، دغدغه مسئولين و همه مردم ايران، سلامتي و آزادي اين پنج عزيز بود. هر روز كه خواسته ها و تهديدهاي اين گروهك مطرح مي شد استرس وجود همه مردم را مي گرفت. از كوچك و بزرگ تا مسئول و غيرمسئول همه به اين فكر مي كردند كه براي آزادي اين پنج جوان بي گناه چه مي شود كرد. بي شك در اين مدت تمام نهادهاي امنيتي كشور و دولت فكر و ذكرشان نجات مرزبانان از دست اين گروهك تروريستي بود. اما آنجا نگراني و استرس ها به اوج خودش رسيد كه اين گروهك اعلام كرد چون خواسته هايش عملي نشده، مجبور شده است كه گروهبان يكم جمشيد دانايي فر را اعدام كند و حتي تهديد كردند كه اگر در روزهاي آتي خواسته هاي آنها عملي نشود روز سيزدهم فروردين يكنفر ديگر از چهار مرزبان باقي مانده را اعدام مي كند. شرايط هر روز پر استرس تر دنبال مي شد تا اينكه مسئولين كشور از مولوي عبدالحميد امام جمعه اهل سنت زاهدان خواستند به هر طريق ممكن با اين گروه وارد مذاكره شود و از تمام توان خود براي آزادي اين عزيزان استفاده كند. اين مولوي برجسته منطقه هم با كمال ميل و با تمام وجود در اين مسئله مهم، حساس و ملي ورود كرد و با مديريت بي نقص خود توانست گروهك جيش العدل را به آزادي اين مرزبانان متقاعد كند. بي ترديد روزي كه خبر آزادي اين چهار مرزبان به ملت گزارش شد يكي از بهترين روزهاي ابتدايي سال 93 براي همه مردم كشورمان بود. اما همين كه اين چهار سرباز به دامن كشور برگردانده شدند، عده اي به جاي تشكر از مولوي عبدالحميد به تخريب او پرداختند و حتي برخي از دست داشتن او در اين گروگان گيري حرف به ميان آوردند. بعضي چنان برخورد زننده اي با مولوي كردند كه انگار كه نه انگار اين ها برادران ديني ما هستند. اين عده قليل چنان به بي اخلاقي روي آوردند كه يادشان رفته بود آن ايام چه روزهاي پر دلهره اي براي مردم و مخصوصا خانواده هاي آن عزيزان بود. حتي اين عده فراموش كرده بودند كه داماد مولوي عبدالحميد در راه آزادي مرزبانان كشته شده بود. معلوم نيست اگر نظام از پتانسيل مولوي عبدالحميد در منطقه استفاده نمي كرد چه بر سر اين سربازان بي گناه آورده مي شد. جا داشت آن عده قليل هم با يك تشكر ساده دل اين مولوي عزيز را به دست مي آوردند تا اگر بعد از اين هم مشكلي در ديگر بخش ها در منطقه پيش بيايد باز هم همكاري وي را با خود داشته باشند. كاش سخنان رهبر انقلاب در راستاي همدلي برادران شيعه و اهل سنت در گوش اين افراد تندرو مي بود تا حداقل اگر تشكر نكردند، طعنه هم نمي زدند. در آخر با آرزوي زنده بودن جمشيد دانايي فر لازم مي دانم يادآوري كنم كه هميشه بايد زبان تشكر داشته باشيم تا با تعامل و احترام متقابل بتوانيم مثل هميشه مشكلات و كمبودها را برطرف كنيم.