دولت تدبیر و غم غربت قومیت ها

تدبیر24 : اسماعیل حسین پور-  قومیت ها که بیش از نیمی از جمعیت ایران عزیز راتشکیل می دهند، از دیرباز فرزندان وفادار وطن بوده اند. اقوام ایرانی گرداگرد ایران را فرا گرفته اند بی آنکه برای خویش چیزی گرفته باشند.سترگ صخره های قدکشیده در برابر هجوم اسکندر وتیمور و چنگیز و...بوده اند. بی باکان خاک و دین را پاس داشته که سرخی خونشان دربلندای تاریخ، سند سربلندی و حدیث دلدادگی این گمنامان به این سرای سربلندی است.

امروز قومیت ها به سان گل های روییده بر شاخه کهنسال ایران، باغ پرشکوفه وطن را آراسته اند و همنوا با اقبال لاهوری می گویند:«چون گل صد برگ ما را بو یکی است».قومیت ها در عرصه های مختلف در ایران خوش درخشیده اند، پاسداران عزت ایران بوده اند،سخت کوشان هر کمبود را تاب آورده ، افتخارشان کار و تولید و خدمت بوده است، قناعت پیشگان ریشه در ایران دوانده اند که گاه با «ستارخان» و« باقرخان» قد کشیده اند، گاه با «رییس علی دلواری» به ستیز سرخ با انگلیسی ها برخاسته اند، گاه با« میرزا جهانگیرخان» جان گرفته اند و گاه در خشم برنو «کوچک خان» بزرگ روی رهایی را دیده اند یا در سرخی خون گمنام سردار به جنگ روسها برخاسته در شمال خراسان – «سردار عیوض»- ننگین قراردادآخال را برنتابیده اند و جان در راه وطن داده اند بی آنکه برخی تاریخ نویسان باده نوش قاجار در پایتخت، حدیث برپای ایستادگی این سروهای سر برآورده از دل دره های غیرت را زبان شوند.

امروز در دولت تدبیر و امید قومیت ها رنگین کمانی دیگر را در آسمان دلشان به نظاره نشسته اند، آنان چیزی نمی خواهند، زبان مادری شان را می خواهند، مدیرانی از جنس خودشان را تا باور کنند که مسؤولین آنان را فقط برای صندوق های رأی و روزهای راهپیمایی و دفاع دوست ندارند. قومیت ها اصل 15 قانون اساسی را می خواهند، اصلی که پس از 30 سال از انقلاب غریب مانده است، قومیت ها حرمت می خواهند، عزت می خواهند.نمی خواهند در رسانه ملی به چشم حقارت نگاهشان کنند و لهجه شان اسباب استهزاء شود.نمی خواهند در برخی فیلم ها چهره شان در ذهن کودکان فردا با خشونت ترسیم شود، با دزدی، قتل و بی اعتمادی و خیانت و قاچاق نمایانده شود.

قومیت ها می خواهند حکومت به آنها اعتماد کند، نگاه امنیتی به موضوع قومیت ها پایان یابد، قومیت ها را چالش پیش روی نظام ندانند بلکه فرصت تلقی کنند.قومیت ها می خواهند به زبان خودشان شب شعر داشته باشند، شب موسیقی داشته باشند، با زبان خودشان کودکان شان را صدا بزنند، کودکان لالایی ها رابه زبان مادری شان بشنوند و اینها نه رؤیاهای اقوام که حق اقوام ایرانی است.
نگاه امید بخش رئیس جمهور سبب شده است که شوری در اقوام ایجاد شود واین شور تضمین کننده امنیت کشور و قوام بخش نظام و ترمیم کننده بسیاری از شکاف هایی است که در این سالیان گاه از سر بی تدبیری بروز کرده است. این نگاه امید بخش سبب می شود که نقشه شوم بیگانگان برای ناپایداری در نقاط مرزی بی اثر شود و کسی نگاهی به آن سوی مرزها نداشته باشد.

قومیت ها همچنان مرزبان ایران اند، بیشترین مشارکت ها ار در انتخابات و صحنه های انقلاب داشته اند، پرشکوه ترین استقبال ها را از مسؤولین به عمل آورده اند ولی متأسفانه از سوی برخی افراد مورد بی مهری های زیادی قرار گرفته اند و مهمترین آن عدم اعتماد به آنان دربکارگیری افراد بومی در پستهای مختلف دیارشان بوده است واین در سالیان گذشته اسباب رنجش خاطر بسیاری از اقوام ومذاهب از کاربه دستان شده است.

حال با رویکرد مثبت دولت مبنی بر رعایت حقوق اقلیت های زبانی، مذهبی ودینی انتظار می رود در نخستین گام عملی با بکارگیری نخبگان بومی در مسؤولیت ها، دولت وفاداری اش را به این شایسته فرزندان ایران به اثبات رساند و بی شک این کار سترگ در کتیبه دل اقوام ایرانی به زیبایی حک خواهدشد و به قول اخوان ثالث خواهند گفت:

زپوچ جهان هیچ اگر دوست دارم
تو را ای کهن بوم و بردوست دارم
بر و بوم کرد و بلوچ تو را
به سان درخت نجابت ثمر دوست دارم