تحریم‌هایی از نوع آمریکا!

تدبیر24: اوباما، رئیس‌جمهور ایالات متحده برای 6ماه آینده تعلیق تحریم‌های نفتی علیه ایران را تمدید کرده است. این اقدام براساس برنامه اقدام مشترک ایران و 1+5 انجام گرفت. تحریم‌هایی که اوباما می‌تواند در آنها تاثیرگذار باشد هم تحریم‌های مصوب کنگره آمریکاست و هم شامل تحریم‌هایی می‌شود که بر اساس دستورالعمل‌های اجرایی رئیس‌جمهوری آمریکا علیه ایران وضع شده. در زمینه تحریم علیه ایران، آمریکا بیشتر از هر کشور دیگری فعال است. مناسبات گسترده اقتصادی آمریکا با کشورهای مختلف و شرکت‌های متعدد در سراسر جهان و سیاست ناگزیرسازی آمریکا که کشورها و شرکت‌ها را وادار می‌کند بین ایران و آمریکا یکی را انتخاب کنند تحریم‌هایی بوده که به مناسبات اقتصادی ایران آسیب‌هایی وارد کرده است.

در حال حاضر تحریم‌هایی که علیه کشورمان وجود دارد شامل تحریم‌های اتحادیه اروپایی، تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل و تحریم‌های آمریکاست اما نگاهی به این تحریم‌ها نشان می‌دهد تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل که در قالب قطعنامه‌های صادر شده علیه پرونده هسته‌ای کشورمان یا در مورد فعالیت‌های نظامی و... بوده است بیشتر به دنبال بحث تعلیق فعالیت‌های هسته‌ای یا برنامه‌های نظامی بوده و اثر مالی و اقتصادی بر وضعیت کشور ایران نداشته و دست و پای ایران را برای برنامه‌های دیگر نمی‌بندد. در این میان این آمریکا بوده که با تحریم‌های «ناگزیرسازی» بیشترین فشار را به اقتصاد ایران وارد ‌کرده و وقتی دستور برای تعلیق این تحریم‌ها صادر می‌شود یعنی آمریکا نیز نمی‌خواهد فضای مذاکرات را سرد کند و برای به نتیجه رسیدن مذاکرات تلاش می‌کند.

در واقع با اینکه در لفظ همه از مذاکرات ایران و 1+5 سخن می‌گویند اما در واقع این مذاکرات بین ایران و آمریکاست و مطالبی که با کشورهای دیگر مطرح می‌شود بیشتر بحث‌های فنی و جزئی است. به همین دلیل است که باید دستور رئیس جمهور جدید آمریکا را برای تمدید تعلیق تحریم‌ها باید مثبت ارزیابی کرد اما با توجه به این که مذاکرات امروز ایران و کشورهای 1+5 در تاریخ سیاست جهان بی‌سابقه است، عرفی وجود ندارد و بحثی شبیه ایران وجود نداشته که بتوان با اطمینان از حل شدن پرونده هسته‌ای ابراز خوشحالی کرد. مطرح شدن مسائلی مانند حقوق بشر ممکن است در روند به نتیجه رسیدن این مذاکرات مشکلاتی را ایجاد کند و رویه جهانی درباره مذاکرات و مناسبات سیاسی آن قاعده و قانون خاصی ندارد که بتوان با استناد به آن نسبت به موفقیت پرونده با اطمینان ابراز خوشبینی کرد.