افق روشن مذاکرات

تدبیر24: با گذشت چهار دور از مذاكرات هسته يي بين ايران و گروه 1+5 و شروع دور پنجم از اين سري مذاكرات در وين مي توان روند آن را مثبت ارزيابي كرد. در واقع تغييراتي كه در دولت و تركيب تيم مذاكره كننده هسته يي ايران در يك سال اخير رخ داده، اميدها را براي دستيابي به نتيجه يي مطلوب كه خواست طرفين باشد و منافع همه گروه هاي ذي نفع مذاكرات را تامين كند، زنده كرده است.به بيان ديگر و به تعبير دكتر روحاني، دسترسي به توافق برد – برد را امكان پذير كرده است. در هر حال خواست شش گروه طرف مذاكره تيم هسته يي ايران نشان مي دهد كه تلاش هاي انجام شده در راستاي دستيابي به توافق جامع نهايي است. اكنون شاهد آن هستيم كه گام هاي اوليه برداشته شده گوياي اين است كه طرفين به طور جدي و به نحو مطلوب خواهان فيصله دادن به پرونده هسته يي ايران هستند. اگرچه طي اين مسير دشوار با پيچيدگي هايي همراه است اما با نگاهي به گام هاي برداشته شده، شاهد هستيم كه اميدها براي حل و فصل آن زنده شده است. البته با توجه به مذاكرات دوجانبه يي كه بين مذاكره كنندگان هسته يي ايران با نمايندگان امريكايي در دو هفته گذشته انجام شد انتظار مي رود تاثيرات مثبت آن را در دور جديد مذاكرات شاهد باشيم. در واقع اين ديدار كه در آستانه دور پنجم مذاكرات در وين برگزار شد پيامدهاي خوشي را نويد مي دهد، ديداري كه شايد بيانگر رسيدن به يك توافق جامع نهايي و آغاز نگارش آن در اين دور از مذاكرات باشد. در واقع نكته اساسي اين است كه اين دور از مذاكرات با هدف نگارش متن توافق نهايي آغاز شده است.

هدفي كه اين مذاكرات از ابتدا بر پايه دستيابي به آن استوار بوده است. بنابراين و با توجه به منافع طرفين مذاكره كننده، انتظا رمي رود كه در چارچوب توافق ژنو، بتوان به نتيجه مطلوب رسيد. هرچند در خصوص مباحثي نظير تعداد سانتريفيوژهاي نيروگاه هاي هسته يي ايران در مذاكرات وين 4، اختلاف نظراتي بين مذاكره كنندگان به وجود آمد و يكي از عمده ترين دلايل عدم پيشرفت آن دور از مذاكرات شد اما با توجه به نقش امريكا در اين مذاكرات، خصوصا پس از ديدار دوجانبه مقامات دو كشور، به نظر مي رسد كه زمينه مساعد و مثبت شكل گرفته باشد. نكته مهمي كه در اين مجال ذكر آن ضروري به نظر مي رسد، لزوم مطرح نشدن مسائلي است كه مي تواند مسير دستيابي به توافق جامع نهايي را در مذاكرات با مشكلات جديدي روبه رو سازد.

 نظير آنچه در قطعنامه هاي شوراي امنيت و درمصوبه هاي كنگره امريكا وجود دارد. البته زماني كه مذاكره كنندگان در نشستي شركت مي كنند و با قصد تفاهم دور يك ميز مي نشينند، اين معنا را به ذهن متبادر مي سازد كه طرفين دستيابي به تفاهم مطلوب را در دسترس خود ديده اند. با اين شرايط قطعا در فرصت شش ماه پيش رو، اين مذاكرات به نتايج خوبي منتهي خواهد شد. قرائن و شواهد نيز افق روشني را براي دستيابي به توافق جامع نهايي براي طرفين ترسيم كرده است تا بعد از مدت ها شاهد نتيجه يي مطلوب در راستاي منافع ملي و نقطه پاياني بر مذاكرات زمانبر هسته يي ايران باشيم.