كنار دانشگاه باشيد؛ نه مقابل آن

تدبیر24: سريال مشکل آفريني براي وزراي دولت ظاهرا ادامه دارد. حدود 10ماه بيشتر از عمر دولت نگذشته که ده ها سوال و احضار و چند کارت زرد، به وزرايي داده شده که از قضا، عملکرد قابل دفاعي در مقابل آنچه در هشت سال پيش از آن شاهد بوديم، داشته اند. در مورد چرايي اين رفتار مجلس، در يادداشت هاي گذشته در «شرق» مطالبي ارايه شد که به رويکرد سياسي و کم توجهي برخي نمايندگان نسبت به پيام راي مردم و نارضايتي آنان از مديريت دولت قبل، متمرکز بود. اعلام ارايه طرح استيضاح دکتر فرجي دانا را نيز بايد در همين راستا ارزيابي کرد. وزير علوم دولت يازدهم، متعهد به اداره دانشگاه هاست و به عنوان يک دانشگاهي حرفه اي، خود را ملزم به پايبندي به استانداردهاي نظام آموزش کشور مي داند که در هشت سال دولت قبل، ناديده انگاشته شده و نتيجه آن، افت شاخص هاي مختلف در آموزش عالي بود. چه کسي گفته روساي دانشگاه دوره احمدي نژاد و وزارت کامران دانشجو، رييس ابدي هستند؟

تغيير روساي دانشگاه ها، حق دولت هاست و البته شرط آن اين است که سليقه اي، باندي و بدون در نظرگرفتن توانايي هاي مديريتي و سوابق آموزشي افراد، عمل نشود. حال که وزير علوم با استفاده از کميته هاي منتخب خود روساي دانشگاه ها، در حال پيشبرد اين مساله است، چرا بايد تهديد به استيضاح شود؟ اين در حالي است که دوره مسووليت برخي از روسا به اتمام رسيده و مثلادر مورد رييس دانشگاه اميرکبير، هشت سال در اين منصب حضور داشته است. عرف نظام آموزش عالي است که حتي اگر يک رييس، عملکرد مطلوبي داشته باشد پس از دو دوره، جاي خود را به نيروهاي تازه نفس و توانمند تر دهد تا اين گردش مسووليت ها تداوم داشته باشد.

اين توقعي بيجاست که برخي تصور کنند دانشگاه ملک طلق آبا و اجدادي آنان است و حالاکه کامران دانشجو، بي توجه به توانمندي و دانشگاهي بودن افراد، روسايي را در دولت گذشته منصوب کرده، هيچ کس نبايد آنان را تغيير دهد. از ديگر سو دانشگاه ها بايد اداره شوند و مثلادر دانشگاه شريف که نگارنده دوستان زيادي در آنجا دارد، خود رييس و ديگران در انتظار گزينه معرفي شده کميته انتخاب هستند تا فعاليت دانشگاه، با رييس تازه نفس و تيم مديريتي تازه با جديت بيشتري دنبال شود. رفتار مجلس، نوعي کم لطفي در حق دانشگاهيان و وزيري است که مورد حمايت جامعه دانشگاهي است. توقع اين است که برخي نمايندگان که خودشان دانشگاهي هستند همدلي بيشتري نشان دهند نه اينکه به محور استيضاح وزير علوم بدل شوند.

نمي توان همواره رياست دانشگاه ها را به يک جريان خاص سپرد که عمده آنان، محبوبيت لازم را نداشته و در زمينه کارآمدي مديريتي هم ضعيف عمل کرده اند. اميد است اين طرح با پس گرفتن امضاي نمايندگان، منتفي شود و اگر به هر دليلي به صحن آمد، مجلس در کنار دانشگاه باشد نه مقابل آن.