جنايات اسراييل؛ انفعال جهان

تدبیر24: سکوت سازمان هاي جهاني پيرامون حملات خونين رژيم اسراييل به باريکه غزه، بار ديگر اين نکته را به اثبات رساند که جز گزينه «مقاومت» نمي توان گزينه هاي ديگر را چندان جدي گرفت و به تلاش هاي ديپلماتيک براي حل مساله فلسطين اميدوار بود. در شرايطي که آحاد امت اسلامي روزه دار است، مردم روزه دار فلسطين زير بمباران هواپيماها و در معرض اصابت موشک هاي اسراييلي قرار دارند.

اين روزها به نظر مي رسد معيارهاي دوگانه «حقوق بشر»، به روشن ترين وجه خود را نشان مي دهد. وقتي ايالات متحده از بيان حمايت خود از حمله زميني صهيونيست ها به غزه، هيچ ابايي ندارد و «ارتجاع عرب» با خوشحالي نظاره گر اين تراژدي و البته اتفاقات تکان دهنده خاورميانه در عراق و سوريه است، نمي توان اميدي به دخالت نهادهاي بين المللي در اين باره داشت.

برخي کشورهاي منطقه که پول فروش نفت خاورميانه را صرف تاسيس و تجهيز تکفيري ها و سلفي ها مي کنند، در انتظار ازميان رفتن «مقاومت» هستند. نگارنده فراموش نمي کند در جريان جنگ 33 روزه حزب الله و رژيم اسراييل، حسني مبارک جمله اي تاريخي خطاب به اسراييل بيان کرد که «نيمي از راه را آمده ايد و نيم ديگر را هم ادامه دهيد.» در شرايطي که طبق وظيفه ذاتي شوراي امنيت سازمان ملل، اين نهاد بايد در اينگونه موارد با تشکيل جلسه فوري، به آتش بس و رسيدگي به حال آسيب ديدگان و غيرنظاميان بپردازد، انفعال کشورهاي عرب و البته اعضاي دايم و غيردايم اين شورا سبب شده تا رژيم اسراييل با آسودگي به ادامه حملات خود بپردازد.

زيرسوال رفتن «استقلال» اينگونه نهادها که داعيه بين المللي بودن دارند، از پيامدهاي وضعيت موجود است. تصاوير کودکان غزه در کنار جنايات تکفيري ها در عراق و سوريه در حق زنان و کودکان، تصوير امروز منطقه ماست. به ياد دارم «حافظ اسد» رييس جمهور سابق سوريه در زمان مسووليت خود، گفت وگويي با مجله «اشپيگل» چاپ آلمان داشت. وي در پاسخ به سوال خبرنگار آلماني که از وي مي خواست مانع مقاومت حزب الله در جنوب لبنان شود پاسخ داده بود که «متاسفانه سن من اجازه نمي دهد اگر نه اکنون بايد در کنار رزمندگان مقاومت، عليه اشغالگري اسراييل مي جنگيدم.» به نظر مي رسد تنها زباني که اسراييل و حاميان منطقه اي و فرامنطقه اي آن مي فهمند، زبان اسلحه باشد. با توجه به شرايط موجود، احتمال حمله زميني به باريکه غزه را نيز نبايد از نظر دور داشت.

توافق فتح و حماس براي تشکيل دولت وحدت ملي در فلسطين نيز تازه در آغاز راه است و شرايط باثباتي نيافته تا به واسطه آن بتوان به ايجاد «بازدارندگي» خوشبين بود. تلاش هاي ديپلماتيک جمهوري اسلامي ايران به عنوان يکي از معدود کشورهاي مستقل جهان که با مواضع مسوولان نظام، نامه رياست جمهور به سران کشورهاي اسلامي و در قالب نامه هاي وزيرخارجه کشورمان به نهادهاي بين المللي در جريان است، امري لازم و مانع است.

البته از اين اقدامات مي توان براي ابعاد ديپلماسي عمومي، ايجاد همبستگي در ميان همه ملل جهان که مخالف کشتار بيگناهان و نسل کشي اسراييل در فلسطين اشغالي هستند و ايجاد فضاي رسانه اي براي وادارکردن طرف هاي غربي براي جلوگيري از حمله صهيونيست ها بهره برد. به باور نگارنده، تلاش براي فعال سازي سازمان همکاري هاي اسلامي به دليل نبود همدلي ميان سران آن در اين زمينه، احتمالانتيجه اي در بر نخواهد داشت و سازمان هاي عرب نيز، همچنان يک نظاره گر بي عمل باقي خواهند ماند.