چند روز
پیش، متن سخنرانی قالیباف که در پاییز ۸۷ در جمع حامیانش ایراد شده بود، توسط سایت انصاف
نیوز منتشر شد و جلوههای ناشناختهای از شهردارپیشین تهران را هویدا نمود. سخنان
وی که در بازار گرم دعوت به کاندیداتوری صورت گرفته بود را، از حیث شمول، میتوان
یکی شاهکارهای سیاسی در ایران دانست، چرا که در کوتاهترین زمان ممکن، در مورد
همهٔ افراد، گروهها و جریانات در کشور اظهار نظر کرده و در بخشهایی نیز دست به
افشاگری میزند. آنچه در ادامه میآید، خلاصهای از مفهوم عبارت و جملات قالیباف
در این سخنرانی میباشد.
- سیاست بد است و من از این منجلاب متنفرم!
- من به اصرار مقام معظم رهبری به انتخابات ورود
کردم، وگرنه رئیس جمهور شدن برای من پشیزی ارزش نداشت!
- مردم در سال ۸۴، به اعتبار نظام و انقلاب، به من رای دادند، اما
عدهای به رای مردم لطمهای زدند که با حلالیت طلبیدن در تریبون نماز جمعه هم مشکل
حل نشد!
- اعضای شواری شهر چشم دیدن من را نداشتند و من حکم
شهرداری را از رئیس دفتر رهبری گرفتم!
- زمان احمدینژاد در شهرداری، دزدی و سوء استفادههای
مالی موج میزد، سند دارم!
- تنها کسی که از همان اول احمدینژاد را شناخت، من
بودم!
- احمدینژاد اصلا انقلابی نیست! یک آدم دروغگو و
آمار باف است و اطرافیانش هم فاسدند!
- هر کدام از وزرای احمدینژاد، کلکسیونی از فساد
هستند! بعضیها هم مورد اخلاقی دارند!
- اعضای مشارکت و سازمان مجاهدین بیدین هستند و برای
کشور خطر جدّی محسوب میشوند!
- اصولگراها هم که چیزی نمیفهمند و زیاد اشتباه میکنند!
خدا ازشون نمیگذره! ولی من همه چیز را زود میفهمم! (اشاره به موضوع ریاست رحیمی
بر دیوان محاسبات)
- من انقلابیِ اصیل هستم!
- من با همه فرق دارم!
- من دلاور و رزمنده و پاک و مخلص هستم!
من...
من...
من...
این
جملات، تنها بخشی از ادعاهای جناب قالیباف بود که میتواند برای شناخت شخصیت حقیقی
وی کافی باشد. در فرهنگ اسلامی ما غرور و تکبر نکوهش شده و در علم روانشناسی نیز
به عنوان یک بیماری و نقصان تلقی میگردد که اثرات و نشانههای آن در رفتار انسان
بروز میکند. غرور معمولا با خودنمایی و کینه توزی همراه است و فرد مغرور با غیبت
کردن و تخریب دیگران سعی دارد ویژگیهای مثبت خود را بزرگ جلوه دهد و به نمایش
عمومی بگذارد. در صورتیکه این بیماری مورد درمان قرار نگیرد ممکن است بیمار را به
انحراف کشانده و از پیشرفت او جلوگیری نماید.
افراد
مبتلا به تکبّر نشانههای دیگری از جمله: لبخندهای تمسخرآمیز، چرخشهای ناگهانی،
حملههای غیر قابل پیش بینی، خود رأیی، شتابزدگی و... دارند.
لبخندهای
معنادار قالیباف در جریان مناظرهها، حملات عجیب و بیسابقه به آیت الله هاشمی و
علی اکبر ولایتی، چرخش ناگهانی وی در مورد تکنوکرات بودنش آن هم پس سخنرانی رهبری
در نوروز۹۲ و شتابزدگی در
اجرای برخی پروژهها که موجب کاهش کیفیت آنها شد، همگی مصداقهایی هستند که در
مورد شهردار پیشین تهران به یاد میآوریم.
هدف از
بیان اشکالات و نارساییهای اخلاقی محمد باقر قالیباف، نه تخریب وی بود و نه تشویش
ذهن مخاطب، بلکه لزومی بود که نگارنده در باب معرفی یکی از مدعیان مدیریت شهری در
تهران، احساس مینمود. این در حالی است که برخی از اعضای شواری شهر تهران، به دلیل
اهداف و اغراض سیاسی و اقتصادی، از بیان واقعیتها خودداری میکنند و پا روی حق میگذارند،
وگرنه شبهات بسیاری در مورد سلامت برخی اقدامات مالی شهرداری در دوران مدیریت
قالیباف وجود دارد که تاکنون توضیحی از سوی مسئولین مربوطه ارائه نشده است.
اما با
این وجود، سابقهٔ درخشانی که از اکثریت اعضای شواری شهر چهارم، در زمینه حق جویی و
انصاف و مروّت وجود دارد، مردم تهران را به انتخاب شهردار مناسب برای آینده این
شهر امیدوار کرده است و این انتظار وجود دارد که سایر اعضای شوار نیز نسبت به این
موضوع اهتمام ویژهای از خود نشان دهند.