سزارين اجتماعي و فرهنگي جامعه

تدبیر24: سام سکوتی بداغ - مي‌گويند درد زايمان از طاقت فرساترين دردهاست و پزشكاني كه شايد دلشان به حال مريض مي‌سوزد و يا از آنجايي كه بيشتر متخصصين زنان از جامعه خانم‌ها هستند، سزارين را توصيه مي‌كنند تا مادر از درد زايمان خلاصي يابد اما اين روزها و البته شايد هم همان روزهاي آغازين، علم پزشكي با سزارين موافق نبود. 

درك و شناخت عالم سوم جز با مطالعه و تدقيق در عوالم اول و دوم ميسر نخواهد بود و بزرگترین‌ مشكل اهالي فرهنگ، عدم مطالعه و شناخت انسان و طبيعت است كه اضلاع ديگر ساخت فرهنگ را تشكيل مي‌دهند.

اينكه بنابر نظر علماي علم اخلاق و تربيت، قابليت انسان در تكامل خويش را فرهنگ بدانيم و يا برخورد انسان و جهان را بن مايه ساخت فرهنگي در نظر بگيريم  و يا هزاران تعريف و فهمي كه از فرهنگ در ادبيات نوشتاري ما وجود دارد، مي‌تواند در نحوه برخورد ما با مقوله فرهنگ تأثيرگذار باشد و متوليان امر فرهنگ لازم است كدهاي خاص و منطبق با جغرافیاي فرهنگي كشور ما را تبیين و تعريف كنند.

بیشتر متخصصین امر فرهنگ برای ارائه تعریف از واژه فرهنگ، قبل از هر چیز به پهنه فرهنگی توجه دارند و سعی می‌کنند در همان پهنه و با توجه به مختصات جغرافیایی محل، برای فرهنگ تعریفی فراخور منطقه ارائه کنند و ارائه تعریف کلی از فرهنگ، فقط به درد متون تخصصی و آکادمیک می‌خورد. 

در کنار تعاریف زیادی که از فرهنگ شده است شاید بهترین و جامع‌ترین آن که موضوع  این وجیزه را همراهی می‌کند، این باشد که فرهنگ در یک مجموعه انسانی هم‌زیست پدیدار می‌شود و با هم بودن انسان‌ها ضرورت پیدایش پدیده‌ای به نام فرهنگ است.

حال با توجه به شقوق مورد بحث در بالا، به موضوع اصلی بحث ورود می‌کنیم که بحث الگوبرداری‌ها از دیگر جوامع در نوع پوشش، گویش، آرایش و استفاده از پیشرفت‌های تکنولوژیکی، مخابراتی و ارتباطی برآمده از پهنه‌های فرهنگی دیگر است.

کوتاه شدن لباس‌های جوانان و دختران ما یکی از موضوعاتی است که جامعه با آن دست و پنجه نرم می‌کند و هر دولتی سعی در پیچیدن نسخه‌ای مطابق ذائقه جامعه دارد که هنوز هم هیچ کدام موفق به درمان و یا کنترل این درد نشده‌اند زیرا نه این جمله که "آیا مشکل جامعه ما مدل موی بچه‌های ماست! " درمان درد بود و نه اینکه بخواهیم درد را کتمان کنیم و مسکن‌های قوی‌تر به جامعه تزریق کنیم.

با توجه به مولفه‌های مورد بحث در سطور پیشین، شاید یکی از راه‌های درمان، مطالعه دقیق پهنه فرهنگی و ارائه یک بسته فرهنگی پوششی در قواره همان پهنه باشد. دولت و متولیان امر فرهنگ بیشتر از آنکه به این بپردازند که چه نپوشید، بهتر است جامه‌ای مناسب و اندازه قامت هر پهنه تعریف کنند که هم زیبایی را پوشش دهد و هم سلیقه را اقناع کند. 

موضوعی که به نظر می‌رسد در این مدت مغفول مانده است، تمرکز بر روی نخواستن است و مصادیق تعریف شده می‌گویند اینها را نپوشید تا این که جوان را تشویق کنند که کدام الگو و جامه را می‌توان پوشید و در صورت برخورد قهری نیز خیابان می‌تواند و باید آخرین مرحله باشد و آن هم در مورد البسه‌ای که قاچاقی و در مزون‌های خانگی به فروش می‌رسد و الا برای دولت و حاکمیت چه جایی و راهی بهتر از توقف فروش البسه غیر مجاز از نگاه قانون!

نوع آرایش در یادداشت های متعددی بحث شده است و همین بس که سیاست های به کار گرفته شده تا به امروز اگر کارکردی داشت، پاسخ مناسب گرفته بودیم پس بهتر است شیوه کهن تغییر یابد.

امروزه شبکه‌های اجتماعی و ارتباطی، زندگی‌ها را کاملا مخابراتی کرده است و شبکه‌هایی که نام اجتماعی بر خود گذاشته‌اند، کاملا بر خلاف نام خود عمل می‌کنند و مردم از هم دورتر شده‌اند که نزدیک نشده‌اند.

در مهمانی‌ها، دختران و پسران جوان در حد یک سلام و احوال پرسی کوتاه از اتاق خود بیرون می‌آیند و بیشتر زمان حضور در جمع را نیز سر در گوشی‌ها و تبلت‌ها دارند و در حال مکالمه و بحث با دوستان اغلب مجازی خود هستند!  

در انگلستان در صورت خرید خط و گوشی همراه، قرارداد مکتوبی بین پدر یا مادر و فرزند امضا می‌شود که بایدها و نباید‌های استفاده از آن در قرارداد قید می‌شود و به عنوان نمونه، استفاده از تلفن در مهمانی‌ها، سر میز غذا و بعد از ساعت خاصی ممنوع می‌شود و میزان تماس‌ها و پیامک ها  قید شده است و در صورت شکستن توافق، تنبیهاتی احصا شده است.‌

عصر ارتباطات و تبادل اخبار و تکنولوژی‌ها در سریع‌ترین زمان ممکن راه را بر آموزش فرهنگی و ایجاد لایه‌ای فرهنگی نزدیک به هم بسته است و سبد فرهنگی جوامع امروز، دیگر با پدیده‌ای فرهنگی مختص به همان پهنه پر نمی‌شود و اقلام وارداتی دلیل بر سزارین فرهنگی و اجتماعی شده است که همین فرار از درد زایمان فرهنگی، بزرگترین مشکل مدیران فرهنگی است.