غمت را و قلمت را عزیز می داریم

تدبیر24:اسماعیل حسین پور - برکه ها در آفتاب می خشکند؛ کوچه ها در غبار قرون گم می شوند اما تو بالابلندتر از سروهای در توفان روزگار قدکشیده همچنان سبز و با شکوه و بی شِکوه مانده ای. تکیه گاهت خداوند است و زبان سبزت آن قلمی است که در هر فراز و فرود با توست. تو همزاد قلمی هستی که در سایه اش هزار کبوتر مهر آشیان دارند.

نمی دانم چرا در باورم روزت مثل نامت غریب است.شاید به این خاطر که برخی ها تو را فقط یک روز به یاد می آورند و تو فقط یک روز در تقویم بودن شان جای داری در حالی که تو هر روز هستی، می نویسی، آگاهی می بخشی، با قلمت زمین ذهن ها را به طراوت می نشانی ، تو هر روز با دست های تهی ات و با دردهایت می رویی و می رویانی، تو گاه تهدید می شوی، گاه دادگاهی می شوی ، گاه تبرئه می شوی ، گاه...

روزت که می آید غمت و قلمت با هم قد می کشند، روزت از یاد رفته ترین روز در خاطر توست. روزت روز مرور غم های توست، روز مرور بی پناهی ات، روز مرور دردها و دغدغه هایت، بی شغلی ات، بی بیمه بودنت، روز فراموشی سختی کارت، روز چشم بستن ما بر تو و نامت و کار و کرامتت.

روز خبرنگار روز نیک نگاری ها و یادگاری های توست. روز سلام بر زلال چشمانت که آب و آفتاب را خوب می شناسند و با حقیقت و آگاهی، با آزادی و آزادگی همنفس هستند.روزت روز ارج نهادن نام و شغل و اندیشه توست، روز حرمت نهادن به تو و قلمت که چون جان عزیزش می داری. روز خبرنگار روز همراهی با توست، روز همدردی با توست، روز پاسداشت شکوه توست که در آن فراز خدا را داری و تمام غمت غم مردم است.

روزت را، تو را، قلمت را و اندیشه های بزرگ و سترگت را در این روز و روزگار عزیز می داریم و از خدا می خواهیم صبر و سکوت را به ما ارزانی دارد. تو نماد عزت، آگاهی ، خردورزی، شورآفرینی، راستی و صداقتی. باید تو را باور کرد و یاور بود تا خیلی ها بدانند که تو میرزا بنویس آنان نیستی ، تو یک چراغی، یک راه، یک آیینه که آیینش آگاهی است.

روزت که روز مرور خاطرات و خطرات توست بر تو و بر تمام جان بر سر قلم نهادگان مبارک باد.