چرا با رژیم صهیونیستی برخورد نمی شود؟

تدبیر24: حسام شیرازه محبت - در عصر ارتباطات و تکنولوژی که جامعه بشری به مرزهای حیرت انگیز و باورنکردنی از علوم و فنون دسترسی پیدا کرده است و انتظار می رود که آدمیان با این همه پیشرفت و اعتلای علمی، در زمینه های معنوی و انسان دوستی هم کمی ارتقاء یافته باشند، ولی با تاسف بسیار فجایعی جانگداز و غیر انسانی در پهنه گیتی روی می دهد که بلاتردید باعث شرمساری و ننگ انسان های این عصر در نزد آیندگان خواهد گردید و متاسفانه بخش بزرگی از این فجایع دور از انسانیت در منطقه خاورمیانه روی می دهد.

مردم جهان این روزها بار دیگر شاهد نسل کشی، تهاجم و کشتار وحشیانه مردم فلسطین به دست صهیونیست های نژادپرست و بنیادگرا می باشند. رژیمی که بویی از انسانیت، رحم و شفقت نبرده و کینه‌توزانه کمین کرده و بهانه تراشی می کند تا مردم فلسطین را از سرزمین مادریشان فراری دهد.

با نگاهی گذرا به وضعیت این رژیم می توان متوجه شد که صهیونیست ها سرمایه‌های اقتصادی، سیاسی و غول های رسانه ای کلانی را در سطح جهان در انحصار خود دارند و دولتهای اروپایی و امریکا نیز حمایت از امنیت این دسته و باند اندک و ددمنش را در دستور کار خویش قرار داده اند و این رژیم حتی به هیچ‌ یک از توافقات و تعهداتی که تاکنون در اسلو، شرم‌الشیخ، واشنگتن و بیت‌المقدس امضا کرده نیز پایبند نمانده و نیست و این تفکر نیز ریشه در اعتقادات این رژیم نژاد پرست دارد که خود را قوم برگزیده خدا در سراسر جهان می‌داند.

متاسفانه در حملات اخیر اسرائیل چنان فجایع انسانی و درنده خوئی در کشتار مردم بی پناه و حتی کودکان شیرخوار دیده شده که هیچ سنگدل قساوت پیشه ای هم دیدن آن را تاب نمی آورد و وجدان بشری از دیدن این جنایات هولناک جریحه دار شده و لعن و نفرین جهانیان دم به دم نثار مرتکبان این فجایع می گردد. اما نکته قابل تامل و بررسی برخورد دوگانه از سوی دول غربی و شورای امنیت سازمان ملل است. سئوال اینجاست که چرا با رژیم صهیونیستی برخورد نمی شود؟ و این در حالی است که برای مسائل بسیار کوچکتر موضع گیریهای شدیدی را از این دول شاهد بوده ایم.

چرا پس از فجایع قانای اول و دوم، غزه و خلف وعده های اسرائیل و زیر پا گذاشتن دهها کنوانسیون و پروتکل های سازمان ملل، از جمله کنوانسیون های چهارگانه و پروتکل های مربوطه، هیچ مرجع بین المللی حریف این رژیم نشده است؟
آیا جا نداشت که شورای امنیت بر آن شود که از طریق ارجاع موضوع به دیوان کیفری بین المللی، رژیم صهیونیستی را به اتهام جنایات جنگی، نسل کشی و جنایت علیه بشریت تحت تعقیب و محاکمه قرار دهد. آیا جا نداشت حکام جهان با این موضوع با دید انسانی برخورد کنند؟ چرا که در غیر این صورت افکار جهانی و اعتبار حقوق بشری خود را سخت خدشه دار خواهند کرد.

سوال این است که رژیم بنیادگرا و ددمنش اسرائیل برای چندمین بار باید به مردم مظلوم فلسطین حمله کرده و هزاران نفر از آنان را قتل عام کند تا وجدان های به خواب رفته بیدار شوند؟

در ادامه باید افزود ادامه چرخه خشونت که ناشی‌ از 67 سال اشغال توسط رژیم صهیونیستی است هرگز نمی تواند صلحی پایدار برای فلسطین و اسرائیل به ارمغان آورد چون حمله نظامی به مناطق مسکونی و کشتار افراد غیر نظامی تخطی از قوانین بین المللی و انسانی است. ادامه مجازات دسته جمعی‌ فلسطینی‌ها توسط رژیم اسرائیل به بهانه جنگ فرسایشی علیه حماس، یک جنایت جنگی است و یک جنگ نابرابر می باشد و ادامه آن یعنی تحمیل آوارگی، بی خانمانی نسل کشی، جنایت علیه بشریت، نقض حق حیات، کرامت انسانی، آزادی، امنیت فردی و اجتماعی و نقض ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر که دول غربی سنگش را به سینه می زنند.

در پایان باید گفت حمایت از سیاست‌های اشغال به معنای حمایت از نقض‌ اساسی‌ حقوق بشر، کرامت انسانی‌ و عدم آزادی مردم فلسطین است. در چنین شرایطی خشونت ویرانگر ادامه خواهد داشت و دستیابی به صلحی پایدار در حد یک آرمانگرایی رویایی باقی خواهد ماند همانطور که نلسون ماندلا به درستی‌ در سال ۱۹۸۵ گفت: «تنها یک انسان آزاد می‌‌تواند مذاکره کند، یک زندانی نمی تواند قرارداد ببندد».