وقتي پول جاي شهرت و آبرو را مي گيرد

تدبیر24: محمد آيتي - وقتي در اواخر خرداد ماه سال پيش با برد شيرين مقابل كره جنوبي آن هم در خاك حريف به عنوان تيم اول گروه به جام جهاني 2014 برزيل راه پيدا كرديم تا مدت ها علاقه مندان به تيم ملي سر از پا نمي شناختند. اين قدر صعود به جام جهاني براي ما سخت است كه وقتي مجوز حضور به اين تورنمنت را كسب مي كنيم تقريبا اشباع مي شويم. اگر ما هم مثل كره و ژاپن مداوم به جام جهاني صعود مي كرديم مي توانستيم براي بعد از صعود هم برنامه ريزي هاي مدوني داشته باشيم.


از اين ماجرا كه بگذريم جام جهاني يك ويژگي خاصي براي فوتبال ما دارد كه مطمئنا براي بسياري از تيم هاي بزرگ اين ويژگي به بااهميتي ما نيست. جام جهاني ويتريني براي همه مربيان و مالكان باشگاه ها است تا از دل آن بهترين ها را براي تيم هاي خود گلچين كنند. از اينرو بازيكنان تمام تلاش خود را به كار مي بندند تا به فهرست نهايي تيم ملي كشورشان راه پيدا كنند تا بتوانند با جلب نظر مربي تيم در تركيب بازيكنان جايي براي خود دست و پا كنند. آرزوي هر بازيكني است كه در دوران بازيگري خود، در جام جهاني حضور داشته باشد تا با نقش آفريني هم خودش و هم تيم ملي كشورش را سرفراز كند. ما هم منتظر بوديم تا پس از هشت سال بازيكنانمان را در مقابل بهترين هاي دنيا ببينيم و اميدوار باشيم كه آن ها با نمايش خوبشان مربيان بزرگ دنيا را متقاعد به جذب خود كنند. تقريبا پس از جام جهاني 1998 كه توانستيم چند نفري را به فوتبال سطح اول دنيا معرفي كنيم خيلي توفيقي در اين راه نداشتيم.

گاهي افرادي مثل علي كريمي، جواد نكونام و يا آندرانيك تيموريان را ترانسفر كرديم اما در ادامه ديديم كه آن ها هم خيلي در حفظ موقعيت خود موفق نبودند و دوباره راهي فوتبال حوزه خليج فارس و ليگ نه چندان باكيفيت خودمان شدند. هرچند نكونام با بستري كه برايش فراهم شد پس از چند سال دوباره راهي فوتبال اروپا شد كه اميدواريم سرنوشت علي كريمي در شالكه گريبان گير او نشود. حضور در جام جهاني برزيل و نمايش دو بازي قابل قبول مقابل نيجريه و آرژانتين هم نتوانست آن طور كه بايد و شايد در ترانسفر شدن فوتباليست هاي ما موثر باشد. تنها اتفاقي كه افتاد اين بود كه بازيكنان شاغل در ليگ كه توانستند تيم ملي را در برزيل همراهي كنند براي باشگاه هاي خود و ديگر تيم هاي ليگ برتري بازار گرمي كردند و با گرفتن دستمزدهاي بالا به حضور در ليگ برتر بسنده نمودند. در اين بين افرادي هم به ليگ هاي بي كيفيت حوزه خليج فارس پيوستند و گرفتن مبالغ بالا را با شهرت و محبوبيت معامله كردند. اين اتفاق ناخوشايند آنجايي دل فوتبال دوستان را به درد آورد كه دو بازيكن محبوب و باتكنيك شاغل در فوتبال جزيره به نام هاي اشكان دژاگه و رضا قوچان نژاد ترجيح دادند كه به ليگ هاي عربي بپيوندند و فوتبال خود را از العربي قطر و الكويت كويت دنبال كنند. نگاه اقتصادي و كوتاه مدت فوتباليست ها در اين چند سال اخير بدجور بر فضاي عمومي جامعه سايه انداخته است. كاش بازيكنان ما كمي دورتر را نگاه مي كردند و با آينده نگري و سعه صدر، شرايطي به مراتب بهتر از وضع كنوني را براي خود ايجاد مي كردند. بي ترديد بازي با قراردادي كمتر در سطح اول فوتبال دنيا امتيازهايي دارد كه بازي با مبالغ بالا در ليگ هاي عربي ندارد.

اگر بازيكني بخواهد به دنبال ترقي در سطوح بالاتر دنياي فوتبال باشد بايد اين خواسته را در چند رده پايين تر جستجو كند و با تمرين و اعتماد به نفس به دنبال شرايطي باشد تا خود را به مربيان تيم هاي معتبر دنيا اثبات نمايد نه اينكه با رفتن به تيم هايي كه اصلا در دنياي فوتبال شناخته شده نيستند خود را از پيشرفت محروم كند. بازي در تيم هاي معتبر دنيا ضمن آنكه ويتريني براي همه مالكان و مربيان باشگاه ها است به نوعي باعث افتخار و غرور براي مردم هر كشور مي باشد. در هر صورت نگاه اين روزهاي بازيكنان و حتي مربيان فوتبال ما نگاهي اقتصادي است كه تا اين روش و منش تغيير نكند خيلي نمي توان به روزهاي آتي اميدوار بود.