یک دانشجوی دکترای شیلات با گرایش بومی شناسی آبزیان شیلات گفت: نتایج مطالعات لیمنولوژیک دریاچه سد گلبلاغ شهرستان بیجار که برای اولین بار در قالب رساله دکتری اینجانب در حال انجام است، شرایط آبی و زیست محیطی دریاچه را بحرانی نشان میدهد.
تدبیر24: حبیب محمدی با اشاره به اینکه این مطالعات از اوایل پاییز 92 شروع و تا آخر تابستان امسال به مدت یک سال ادامه دارد، اظهار کرد: نظر به این که در این مطالعات اکثر فاکتورهای زیستی و غیر زیستی اندازهگیری و محاسبه میشود، اطلاعات بدست آمده کاهش شدید آب در اواخر بهار و نیمه اول فصل تابستان امسال را نشان میدهد.
وی افزود: طی نمونه برداری امسال که در اردیبهشت، خرداد و مرداد انجام شد، حجم مخزن آب دریاچه به ترتیب حدود 3.68، 1.8و 0.4 میلیون مترمکعب تخمین زده شد و از اواسط اردیبهشت امسال تاکنون حدود 9 برابر کاهش یافته است.
این دانشجوی دکترای شیلات بیان کرد: این دریاچه با توجه اهمیت زیست محیطی، کشاورزی، شیلات و توریسم دارای شرایط خاصی در منطقه و استان است و هرگونه اختلال و آشفتگی در این اکوسیستم آبی نتایج زیانباری را به بار خواهد آورد.
وی بیان کرد: از مهمترین عوامل این کاهش و اختلال در تعادل آبی میتوان به استفاده بیرویه از آب دریاچه برای مصارف کشاورزی و کاهش ورودیهای آب دریاچه اشاره کرد.
محمدی تصریح کرد: متاسفانه تخصیص میزان آبی که از دریاچه برای کشاورزی صورت گرفته است بدون برنامه ریزی دقیق بوده است و اگر این روند استفاده به این شکل ادامه یابد در ماه آینده باید منتظر خشکیدن کامل دریاچه باشیم.
محمدی بیان کرد: این خشک شدن علاوه بر وارد کردن آسیب جدی به سازههای سد، اثرات زیست محیطی زیانباری به بار خواهد آورد و تمامی آبزیان این دریاچه که حاصل چندین سال تلاش و هزینه کرد مدیریت شیلات استان در راستای ماهی دار کردن و مدیریت صید دریاچه است، هدر خواهد رفت.
وی اظهار کرد: این دریاچه دارای تعاونی صیادی است و از این طریق برای چندین نفر اشتغالزایی صورت گرفته است که در صورت خشکیدن عملاً این افراد بیکار خواهند شد، لذا خواهشمند است قبل از بحرانی تر شدن شرایط زیست محیطی و تلفات سنگین آبزیان این دریاچه اقدامات مقتضی صورت گیرد.
سد گلبلاغ در 15 کیلومتری جنوب شهر بیجار واقع شده است. این سد بر روی رود اوزن دره (از سرشاخه های قزل اوزن) قرار گرفته است، عمق متوسط دریاچه 7 متر و حداکثر آن تا 25 متر است. این دریاچه در سال 1385 برای اولین بار به میزان 300 هزار قطعه بچه ماهی کپور ماهیان، ماهیدار شد و بهره برداری شیلاتی از این دریاچه از سال 1386 به بعد توسط تعاونی صیادی شروع شد.