مشكل دانشگاه ها كجاست؟

تدبیر24: آخرين و جديدترين اتهامي که برخي از اصولگرايان تندرو به واسطه آن اصرار بر استيضاح دکتر فرجي دانا داشته اند، اين بوده که سياست هاي مشاراليه باعث افت علمي در دانشگاه ها شده است. مقصود اصولگرايان اين است که به واسطه فضاي سياسي آزادي که وزير علوم دولت يازدهم در دانشگاه ها به وجود آورده، دانشجويان درس و بحث و علم را رها کرده و همه هم وغم شان، فعاليت ها و مباحث سياسي شده است؛ در نتيجه دانشگاه هاي کشور دچار افت علمي شده اند. در واقع، اين اتهام آنقدر بي پايه واساس است که انسان نمي داند از کجا منشا گرفته است. هرکس که کوچک ترين آشنايي و ارتباطي با محيط هاي دانشگاهي داشته باشد، نمي تواند به اين اتهام واکنش ناباورانه نشان ندهد، زيرا سال تحصيلي 93-92 اتفاقا يکي از آرام ترين سال هاي تحصيلي اخير بود.

اساسا در هيچ يک از دانشگاه هاي کشور وضعيت اين گونه نشده بود که دانشجويان صرفا به دنبال فعاليت هاي سياسي، درس و کلاس را رها کرده باشند. چقدر خوب مي شد اصولگراياني که نگران افت علمي يا تحصيلي در دانشگاه ها هستند حداقل چند نمونه ارايه مي دادند که در اين دانشگاه يا آن يکي، اين گونه شده و اين تعداد دانشجو مشروط شد ه اند يا شواهد و قراين ديگري که حکايت از افت تحصيلي در نتيجه فعاليت هاي سياسي- صنفي دانشجويان در سال گذشته داشته باشد. تناقض بعدي اين اتهام در اينجاست که در حقيقت دانشجويان را به جماعتي بي مسووليت تقليل مي دهد که بايد حتما آنها را کنترل کرد. به عبارت ديگر، اگر فضاي سياسي در دانشگاه باز باشد، دانشجويان ما درس نمي خوانند و صرفا به دنبال فعاليت سياسي مي روند. اين نگاه جدا از آنکه توهين به قشر دانشجو کشور است در عين حال مبين آن است که گوينده اين سخن، اساسا هيچ آشنايي اي با سابقه 60، 70ساله جنبش دانشجويي ايران ندارد. دانشگاه هاي ما، در طول تاريخ جنبش دانشجويي، هم شاهد فعاليت سياسي دانشجويان بوده اند و هم از سوي ديگر شاهد درس خواندن آنان. در دهه هاي گذشته دانشگاه هاي ما مملو از فارغ التحصيلان برجسته اي بود که درعين حال در دوران دانشجويي کاملافعاليت هاي سياسي نيز داشته اند.

تناقض سوم اين اتهام، آنجاست که غيرمستقيم مي گويم، در دانشگاه ها نمي شود فضاي سياسي برقرار کرد چون آن وقت دانشجوها درس نخواهند خواند. معناي اين حرف اين است که اصولگرايان اعتراف مي کنند که حداقل در فاصله سال هاي 88 تا 92 که آنان کنترل وزارت علوم و دانشگاه ها را در دست داشتند، اجازه فعاليت سياسي و فضاي باز در دانشگاه ها نمي دادند. اما واقعيت اين است که اصولگرايان نه خيلي نگران افت علمي و تحصيلي دانشجويان هستند و نه نگران اينکه فضاي باز سياسي و محدودکردن سايه سنگين کميته هاي انضباطي بر سر دانشگاه ها، باعث افت علمي آنها شود. اگر اصولگرايان مخالف آقاي فرجي دانا خيلي نگران وضع تحصيلي دانشجويان بودند، حداقل، يک بار در فاصله سال هاي 88 تا 92 از وزارت علوم دولت آقاي احمدي نژاد درخصوص هزاران دانشجو محروم از تحصيل سوال مي کردند. نه! مشکل اصولگرايان اين است که متوجه شده اند تعداد قابل توجهي از دانشجويان کشور و محيط هاي دانشگاهي از نظر سياسي با آنها همراه و همسو نيستند.

به همين دليل مي خواهند هرطور شده جلو اين فضاي باز سياسي در دانشگاه ها را بگيرند. مي توان از اصولگرايان پرسشي ساده کرد که اگر دانشجويان به جاي حمايت از مخالفان شما، از شما حمايت مي کردند آيا باز هم مخالف فعاليت هاي سياسي در دانشگاه ها بوديد؟ آيا اگر دانشجويان از شما طرفداري مي کردند، شما همچنان نگران افت تحصيلي و علمي دانشگاه هاي کشور مي بوديد؟ اتفاقا اگر وزارت علوم دولت يازدهم يک گام درست براي دانشگاه هاي کشور برداشته باشد، زدودن فضاي امنيتي و نگراني از کميته هاي انضباطي در دانشگاه ها بوده است.