شمشیر دولبه روحانی در مواجهه با تندروهای افراطی

تدبیر24:  "هر هفت روز یک بحران" این جمله ماحصل هشت سال رویارویی محافظه کاران با دولت سید محمد خاتمی بود. گفتاری که نشان از کارشکنی های متعدد در برابر رئیس جمهوری می داد که به مشی معتدلانه و نرم خویانه شهره بود و مدارا و مماشات او گاه انتقاد یاران نزدیک اش را نیز بر می انگیخت.

به گزارش سرویس سیاسی تدبیر24، هشت سال بعد همان منتقدان پرو پاقرص دیروزی بر سر کار آمدند و تمام هیمنه جناح راست؛ تام و تمام پشتوانه دولت مهرورز بود. نابسامانی ها که بیش از پیش رخ نمود و اختلاف ها که بیخ پیدا کرد اتحاد طلایی رنگ باخت و این بار محمود احمدی نژاد بود که علم شکایت برافراشت.

فضای متشتت چهار ساله و افزایش اختلاف ها و مجادلات در سطوح مختلف و متکثر میراثی بود که به دولت تدبیر و امید رسید. مضاف بر آنکه در اکثریت قریب به اتفاق شاخصه ها با نزول و سقوط فاحش و آمارهای متزلزل و ناامید کننده دست به گریبان بودیم و با چنین شرح وضعیتی حسن روحانی سکان ریاست جمهوری را در دست گرفت.

با مشارکت خیره کننده در انتخابات و ترمیم عیان گسل های بوجود آمده و ارتقا یابی سرمایه های اجتماعی انتظار می رفت که تندروها دست از لجاجت برداشته و اجازه دهند تا دولت منتخب ملت منطبق بر رویکردهای اعتدالی خود به رتق و فتق امور پرداخته و بر پیکره های آسیب دیده اقتصادی و اجتماعی و سیاسی مرهم بنهد، اما..

هنوز عرق روحانی از کارزار انتخاباتی خشک نشده بود، حملات آغازیدن گرفت. در ماجرای انتخاب وزرا و سپس رای اعتماد تخریب های رسانه ای و حملات پارلمانی بی فروکاست به منصه ظهور رسید در حالیکه روحانی با سعه صدر فراوان برغم همه مخالف خوانی ها از کوچکترین اعتراضی سر باز زده و همواره بر عمل در چارچوب قانون و تمکین در برابر فعل و نظر مجلس ناهمسو با خود گفت.

تورم مهار شده و نزول قابل توجهی به خود گرفت و بازرهای پولی و مالی به آرامش و ثابت رسیده در ازای آن مجلس به طیب نیا کارت زرد داد. در سیاست خارجی پس از یازده سال مناقشه بی نتیجه بر سر پرونده هسته ای ضمن حفظ حقوق حقه ملی و تایید ضمنی طرف خارجی بر مطالباتی که همواره در سطح شعار باقی مانده بود، ساختار تحریم های ظالمانه و کمر شکن دچار خدشه و تزلزل شده و پرونده به نقطه ثبات مطمئن و قابل پیگیری رسید، در این سو از هر کران تیر طعن و کنایه و تخریب روانه شد. اهالی فرهنگ و هنر عملکردهای دولت را ستوده و با روی باز به استقبال تغییر و تحولات آرامش بخش و امیدوار کننده رفتند در این سو با بهانه جویی و در حالیکه تغییر ناگوار و غیر منتظره ای در خصوص مقولاتی چون حجاب در جامعه رخ نداده بود عده ای آن را دستمایه حملات پر دوام بر دولت کرده و بجای عمل به فرامین راهبردی رهبری در مقوله خطیر فرهنگ توان را خرج سیاست زدگی مفرط خود کرده و به وارونه نمایی منفعت محورانه روی آوردند. به جای همدلی و همراهی با دولت در اجرای طرح ملی هدفمندی یارانه ها -همان طرحی که روزگاری شجاعانه و جسورانه می گفتندش- نهایت کارشکنی و جنگ روانی را به راه انداختند تا از شمار انصرافی بکاهند و اکنون که دولت در عین اجرای طرح شیب تورم را کاملا نزولی کرده و طرح تحول نظام سلامت را با رضایت عمومی و همگانی به پیش می برد کلمه ای در تمجید آن نمی گویند و بتوانند ایرادی بنی اسرائیلی نیز می گیرند.

حال روحانی و یاران همراه در برابر این میزان از عدم همکاری و همپوشانی چه بایست می کردند؟ آیا همانند ماه های اولیه باید هیچ نگفته و تنها به تمجید می پرداختند؟ آیا هماند دولت اصلاحات باید در موضعی دفاعی و انفعالی می مانند؟ آیا باید در اعتراضاتی جسته و گریخته تلنگری به تندروها می زدند؟ آیا باید به دنبال جنجال افکنی رفته و همانند دولت پشین به منازعه پر دوام و مبادله پینگ پنگی روی می آوردند؟

روحانی اما برای مواجهه با رقیب از استراتژی تازه ای بهره برده است. او هر چند گاه تلنگری کلامی می زند تا اردوگاه های خودی و رقیب را دچار تهییج کرده و بازخورد مناسبی برای اتخاذ راهبردهای تازه بگیرد اما استراتژی تازه روحانی استفاده حداکثری از اختیارات قانونی و نیز جلب توده های حامی است.

او به جلسه استیضاح وزیر نمی رود، در برابر استیضاح کنندگان به تمکین پرداخته و مر قانون را ملاک قرار می دهد اما با استفاده از اختیارات قانونی خود گزینه ای نزدیک به حداکثری را برای سرپرستی وزارتخانه می گمارد. او بدون هیاهو و جنجال هم پاسخ قاطعی به رقیب داده و هم افکار عمومی حامیان را به سمت و سویی خود کانالیزه کرده و هم اجازه بسط و تعمیق مجادلات لفظی و کلامی را نداده است.

معاون اول رئیس جمهوری می گوید اگر ده وزیر هم عوض شوند پروژه رسیدگی به تخلفات بورسیه های قانونی کان لم یکن نخواهد شد. سرپرست از ادامه این روند می گوید و آب پاکی را روی دست منتقدین که گمان پیروزی داشتند می ریزد.

روحانی اما به همین نکات هم کفایت نمی کند او رقیب را به چالشی تازه اما غیر جنجالی فرا می خواند استفاده از اختیارات قانونی و وظایف محوله به وی در قانون اساسی مبنی بر پاسداشت و حراست از قانون اساسی، او بیش و پیش از آنکه رئیس قوه مجریه باشد، مسئول اجرای قانونی اساسی است و تصریح می کند که بزودی این وظیفه خطیر را به انجام خواهد رساند هر چند نهادها و دستگاه های متخلف را این خوش نیاید.

او به صدا و سیما نیز اخطار می دهد و گلایه می کند که چرا عملکردها و خدمات شایان توجه دولت را وفق وظایف بدیهی خود به مردم انعکاس نمی دهد. روحانی نه تنها منتقدین نا آرام و نا منعطف را به چالشی نه جنجالی که قانونی می کشد بلکه در پی قوت بخشی به اردوگاه خودی از طریق همراهی و همدلی توده های حامی است.

روحانی با رویکردهای تازه ای که به منصه ظهور رسانده، نشان می دهد که قصد انفعال و فرو روی در لاک دفاعی را ندارد و بهترین گزینه را نه حمله بی محابا که مواجهه قانونی با تندروها و در روی دیگر تقویت ارتباط با لایه های حامی و افکار عمومی می بیند، شمشیر دو لبه ای که می تواند با کمترین هزینه دولت را در برابر کارشکانی ها به پیش برده و به سلامت به سر منزل مقصد رهنمون کند.