انسجام معتدل ها علیه تندروها

تدبیر24: مجلس؛ مکانی است که در آن هر یک از نمایندگان باید امکان طرح دیدگاه و سخن خود را داشته باشند و کسی نمی تواند این حق را از آنان سلب کند. در چنین فضایی، طبیعی است که گرایش های مختلف به دنبال بیان مواضع خود باشند و طرف مقابل هم موضع خود را بیان کند. این؛ طبیعت مجلس است، گرچه این اعلام مواضع گاهی توام با توهین و افترا می شود، اتفاقی که در جلسه افتاد که البته اخلاقی نیست.

درخصوص معرفی نامزد برای نمایندگی قوه مقننه در شورای نظارت بر صداوسیما و نیز هیات نظارت بر مطبوعات، کمیسیون فرهنگی با توجه به اکثریتی که دارد، از اختیار قانونی خود که در ماده 218 آیین نامه داخلی مجلس وجود دارد استفاده نادرست کرد.

آنان به این مهم بی توجه بودند که قرار است نماینده قوه مقننه در هیات نظارت بر مطبوعات انتخاب شود نه نماینده کمیسیون فرهنگی و یک گرایش خاص فکری.

نوعی بی تدبیری در این مساله اتفاق افتاد و دو شخص خاص از یک تیپ فکری، آن هم تندرو، به مجلس معرفی شدند در حالی که در چنین مواردی باید دست مجلس باز باشد تا افراد بتوانند به گرایش موردنظر خود رای بدهند. بنده برای بازشدن دست کمیسیون فرهنگی و نیز ازبین رفتن شبهه تاثیر نسبت خانوادگی با رییس مجلس در تصمیم هیات رییسه، با اینکه نفر سوم در رای گیری کمیسیون با اختلاف یک رای بودم، از نامزدی انصراف دادم تا مشکل حل شود و کمیسیون فرهنگی که در واقع با من مشکل داشت نفرات بعدی را معرفی کند ولی آنها روی نظر خود پافشاری کردند و در نتیجه جلسات اخیر مجلس با تنش در صحن بر سر این موضوع همراه شد. تضعیف آقای لاریجانی یک هدف کلی برای تندروهای مجلس است که به هر بهانه ای حمله ای را تدارک می بینند و این در ماجرای برهم زدن سخنرانی ایشان در قم و جلسه علنی روز گذشته و مانند اینها قابل مشاهده است.

با وجود این، روز گذشته دکتر لاریجانی به خوبی جلسه را اداره کرد و پاسخی درخور تامل به اتهام آنها داد که «دیکتاتوری اقلیت، بدتر از آن چیزی است که مرا به آن متهم می کنید.»

تجربه نشان داده که این گروه همچنان به دنبال تنش و حاشیه سازی خواهد بود. راهکار مواجهه با آنها این است که نمایندگان معتدل که تعداد آنها کم نیست، انسجام بیشتری داشته باشند و فرصت عرض اندام به این افراد را ندهند. واقعیت این است که اکثر نمایندگان، این تفکر را قبول ندارند اما به دلیل فقدان انسجام کافی میان آنها گاهی تندروها ابتکار عمل را به دست می گیرند. آنها دارای تشکیلات و برنامه هستند و از محافلی خارج از مجلس خط می گیرند. گاهی مجلس را در مقابل عمل انجام شده قرار می دهند و نمود خارجی آن این است که کل مجلس تندرو است.