مهاجرانی به جنتی نامه نوشت

در خبرها آمده بود، که عکس مرا دوباره بر دیوار سالن کنفرانس دفتر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، جناب آقای علی جنتی نصب کرده‌اند. سایت‌ها هم تیتر زدند: مهاجرانی به وزارت ارشاد بازگشت! که کژتابی این تیتر آشکارست. راستش این ایده از خودم بود! تا با نگاه به عکس‌ها بدانم روزی دوران وزارت تمام می‌شود و حداکثر عکسی می‌ماند بر دیوار. نمی‌دانستم که وزرای پر شور و انقلابی، آقایان صفار هرندی و حسینی به عکس حمله‌ور می‌شوند و عکس را بر می‌دارند و پیروز می‌شوند و خود را به ثبت می‌رسانند. به تعبیر مرحوم فخرالدین حجازی:

ندیدم به تاریخ مردان مرد
که جیشی به عکسی شود هم نبرد!

به حمدالله، نخوت باد دی و شوکت خار آخر شد. پیدا بود که آن حرکت غریب در سیاست و اقتصاد و فرهنگ و اخلاق نمی‌تواند ماندگار باشد. به تعبیر حکیمان، حرکت قسری تداوم ندارد. اگر اندکی آگاهی فرهنگی و یا شناخت عرفی داشتند می‌دانستند که تاریخ را نمی‌شود حذف کرد. مثلا فرض کنید بخواهند جلسه استیضاح را از مذاکرات مجلس حذف کنند و…

به هر حال از وزیر محترم و شایسته فرهنگ و ارشاد، جناب آقای جنتی بسیار ممنونم! اما به نظرم انتشار کتاب‌هایم که تماما در دوران وزرای پیش و پیشین متوقف شده است، مهمتر از عکس است. برخی کتاب‌هایم مانند: پیام آور عاشورا و انقلاب عاشورا و نقد آیات شیطانی و سلمان فارسی و…هر سال چاپ می‌شدند. رمان بهشت خاکستری تقریبا تا چاپ هشتم هر ماه چاپ می‌شد. تمام این کتاب‌ها در بند مانده‌اند. اگر از من بپرسید می‌گویم، کاش عکسم همچنان در بند می‌ماند اما کتاب‌هایم منتشر می‌شد! به ویژه رمان باغ فردوس، که سال‌هاست در انتظار اجازه مانده است.