تدبیر24: مجمع زنان اصلاح‌طلب روز گذشته تصمیم گرفت تا الهه راستگو را دیگر عضوی از این مجمع نداند. زهرا شجاعی از لغو عضویت الهه راستگو از این مجمع خبر داد و گفت: این موضوع به تصویب مجمع زنان اصلاح‌طلب رسیده است.«الهه راستگو از حزب اسلامی کار اخراج شد» این هم خبری بود که شامگاه چهارشنبه روی خروجی خبرگزاری‌ها منتشر شد؛ خبری که پس از رای این عضو شورای شهر به قالیباف در جریان انتخاب شهردار احتمال وقوع آن می‌رفت و دلیلش هم این بود که خانم الهه راستگو در زمان انتخابات در لیست اصلاح‌طلبان حضور یافت و به اعتبار اعتماد مردمی نسبت به این لیست توانست جواز حضور در شورای شهر چهارم را کسب کند. تندگویان به عنوان سخنگوی فراکسیون اصلاح‌طلبان شورای شهر چهارم هم هفته پیش به آرمان گفت که راستگو همانند دیگر اعضای این فراکسیون قسم یاد کرده بود که در انتخاب رئیس به مسجدجامعی و در انتخاب شهردار به محسن‌هاشمی رای دهد که متاسفانه قسم خود را شکست و بر خلاف آن عمل کرد که منجر به اخراجش از حزب اسلامی کار شد.

رای به غیر، دلیل اخراج نبود

اما به واقع آیا رای متفاوت راستگو دلیل واقعی اخراج او از حزب اسلامی کار بود؟ بله؛ رای او به غیر از مسجد جامعی و‌هاشمی دلیل اصلی اخراج او از حزب اسلامی کار بود! البته این، چیزی است که رای‌دهندگان به اخراج راستگو نمی‌گویند بلکه افرادی از روز انتشار خبر اقدام به بیان آن کردند که سودی در انتشار چنین شایعاتی داشتند. برای بررسی چرایی نگاه خشمگین اصلاح‌طلبان به رای راستگو باید چند مولفه را مورد توجه قرار داد. اولین موضوع به آنچه بازمی‌گردد که رقیبان اصلاح‌طلبان مطرح و پررنگ می‌کنند که همان آزادی اعضای شورای شهر در رای به گزینه موردنظر است. مثلا روز گذشته حجت‌الاسلام نبویان با بیان اینکه «شعار اساسی دولت 8 ساله اصلاحات، آزادی بود» خاطرنشان کرد: «معلوم نیست این آزادی در کجا باید معنا پیدا کند و اینکه یک نفر آزاد باشد، اما منافع اصلاح‌طلبان تامین نشود، حتی اگر از دوستان خودشان باشد، وی را طرد می‌کنند و آن فرد دیگر آزاد نیست.» در این باب هیچ شکی وجود ندارد که اعضا در رای خود آزاد هستند و می‌توانند نام یکی از دو گزینه شهرداری را بر این برگه‌ها بنویسند که خانم راستگو هم از این حق برخوردار بود اما در این جا یک نکته باید مورد نظر باشد و آن هم اقبال مردم به لیستی بود که نام راستگو در آن قرار داشت. رای به لیست اصلاح‌طلبان بدین معناست که رای‌دهندگان طی قراردادی اعلام کردند نظر این گروه را قبول دارند لذا تک‌روی افرادی مانند راستگو به نوعی بی‌توجهی و بی‌احترامی به رای مردم تلقی می‌شود که در شکل بدبینانه به آن بی‌اعتنایی به رای مردم گفته می‌شود. اگر مردم خواهان تداوم حضور قالیباف در شهرداری تهران بودند مطمئنا به لیست حامیان قالیباف و لیست اصولگرایان رای می‌دادند نه لیست اصلاح‌طلبان. موضوع دیگری که اصولگرایان در این روزها به عنوان دستاویز هجمه به اصلاح‌طلبان قرار داده‌اند، عملکرد حزبی اصلاح‌طلبان است بدین معنا که آنها می‌گویند نباید خانم راستگو به دلیل ابراز تمایل خود برای رای دادن به قالیباف از حزب متبوعش اخراج شود.مثلا روز گذشته نبویان، یک عضو جبهه پایداری گفت که «منطق اصلاح‌طلبان می‌گوید اگر منافع حزبی ما تامین شود، آزاد هستید که به خدا، پیامبر و قرآن حمله کنید، اما اگر منافع ما تامین نشد، حتی اگر هم‌حزبی ما باشید باید له شوید که این دیکتاتوری به تمام معناست.» در این راستا باید به آنها پاسخ داد کسانی که عضو حزبی هستند و اگر به جایی می‌رسند، مثلاً در انتخابات شورای شهر برنده می‌شوند، رهین هزینه‌های مادی و معنوی حزب و گنجاندن نام خود در فهرست انتخاباتی هستند و از منظر روابط و مقررات درون حزبی، تابعی از تعهداتی هستند که در آن مجموعه پذیرفته و امضا کرده‌اند. هر گونه تخطی از مرامنامه، اساسنامه یا تعهدات درون حزبی، می‌تواند در قالب مقررات داخلی همان حزب مورد بررسی و تصمیم‌گیری قرار گیرد که می‌تواند از حزبی به حزبی دیگر متفاوت باشد که موضوع بحث حاضر نیست. با این حال از آنجا که فقدان حزب‌گرایی به معنای واقعی، از مشکلات جدی جامعه امروز ایران است، از کسانی که در مراودات حزبی هستند، انتظار می‌رود قاعده مند رفتار کنند تا تحزب به عنوان بخشی مهم از جریان دموکراتیزاسیون نهادینه شود نه این‌که به‌گونه‌ای عمل کنند که همین تحزب نیم بند هم به باد فنا برود.

از خودتان عذرخواهی کنید!

حالا جناب نبویان دیروز اظهارات دیگری هم داشت که قابل تامل است: «بنده به عنوان نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی از کسانی که به این افراد رای دادند تا مشکلاتشان را رفع کنند، اما آنها برخورد سیاسی می‌کنند، عذرخواهی می‌کنم چرا که مردم تهران فکر می‌کردند به افرادی رای می‌دهند که قصد دارند مشکلات اقتصادی و فرهنگی مردم را حل کنند و نمی‌دانستند تنها چیزی که برای آنها مهم است، مسائل حزبی و جناحی است، لذا از مردم بزرگ تهران عذرخواهی می‌کنم.» باید یادآور شد که جناب نبویان لازم است پیش از عذرخواهی از مردم به نمایندگی از سوی اصلاح طلبان کمی به گذشته نه چندان دور باز گردید؛ همین انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم. فراموش نشده است که اصولگرایان برای جلوس بر کرسی ریاست‌جمهوری چطور از یکدیگر سبقت می‌گرفتند که یک نمونه آن ائتلاف 3 نفره قالیباف، حدادعادل و ولایتی بود.در آن برهه همگان شاهد بودند که هیچ کدام به‌رغم وعده‌ای که داده بودند حاضر به کنار رفتن نشدند و وقتی حدادعادل کنار رفت اعلام کرد به نفع دو کاندیدای دیگر نبوده است. آیا آقای نبویان و هم طیفان ایشان بهتر نیست پیش از عذرخواهی به نمایندگی از اصلاح‌طلبان از حامیان اصولگرای خود عذرخواهی کنند که تشتت آرا و عدم وحدتشان منجر به شکست طیف اصولگرایان شد.