نظر دیپلمات آمریکایی از کباب‌خوری

تدبیر24: کنت کوئین دیپلمات برجسته آمریکایی که ریاست بنیاد جهانی غذا را بر عهده دارد ماه گذشته به ایران سفر و در همایشی در کرج تحت عنوان بزرگداشت نورمن بورلاگ سخنرانی کرد.

کوئین پس از بازگشت به آمریکا در گفتگویی به مردم ایران به بیان خاطراتی از این سفر پرداخته است.

وی با بیان اینکه از دریافت دعوتنامه برای سفر به ایران و سخنرانی در مراسم بورلاگ متعجب شده است می گوید:نمیدانستم دکتر بورلاگ تا این حد در ایران شناخته شده و مورد احترام است.

این دیپلمات سابق آمریکا در ادامه به تمجید از پذیرایی ایرانی ها در دوران اقامتش پرداخته و ابراز می کند: برخوردی بهتر از این نمی شد بکنند و هرکسی که با او ملاقات کردیم به گرمی مهمان نوازی کرد، مردم هم متعجب و هم خوشحال بودند که ما آمریکایی هستیم،وقتی می گفتیم ما آمریکایی هستیم تعجب می کردند.

وی به بیان تجارب خود از غذاهای ایرانی پرداخته و عنوان می کند: در این سفر فرصت داشتیم که بدون واسطه با فرهنگ ایران آشنا شویم و مردمی که مارا می دیدند میخواستند به ما هدیه بدهند مثلا وقتی همسر من در مهمانسرا انگشتر یکی از کارکنان زن را دید و درباره زیبایی آن تعریف کرد آن خانم قصد داشت به اصرار انگشترش را به همسرم هدیه دهد هرچند همسر من نپذیرفت اما این حرکت زیبا به دل ما نشست.

کوئین در ادامه به خاطره رفتن به یک رستوران سنتی در اطراف کرج اشاره می کند و می گوید: در رستورانی سنتی روی تخت های بزرگ به صورت دایره وار نشستیم و انواع خوراکی ایرانی در فضا و حسی شاد بود و من انواع کباب ایرانی و ماهی کبابی را امتحان کردم و حس بودن در محیطی سنتی برایمان خاطره انگیز شد.

کوئین اضافه می کند: غذای ایرانی را دوست داشتم و البته به خوردن نان و پنیر و گردو عادت کرده بودم تا اینکه در نهایت همسرم مداخله کرد و جلوی زیاده روی من را گرفت هرچند در نهایت با اضافه وزن از ایران برگشتم.

این دیپلمات سابق آمریکا در ادامه درباره روابط با ایران نیز اظهار می کند: مسائل وضعیت جوی و آب آموزش و تبادلات آموزشی زمینه هایی هستند که دو کشور می توانند همکاری بیشتری کنند، فرصت هایی در زمینه های ورزشی هم هست و خوب می شود چند کشتی گیر ایرانی به آمریکا بیایند.

او سخنانش را اینگونه پایان می دهد: با توجه به سفرم و دیدارم با برخی ایرانی ها فکر میکنم مردم ایران، مردم فوق العاده ای هستند و بسیاری چیز ها می تواند نقاط مشترک برای ایرانی و آمریکایی ها باشد و می توانیم با هم از این ها لذت ببریم. بی‌صبرانه منتظرم و امیدوارم گام های کوچکی که ما در این سفر برداشتیم در سال های آینده منجر به تماس های بزرگ تری شود و ما موضوعاتی پیدا کنیم که می توانیم مشترکا انجام دهیم.