کارگزاران سازندگی از حزبی نخبه گرا به جریانی فراگیر

تدبیر24: دکتر محمدرضا عبداله پور - به طور حتم حزب کارگزاران سازندگی تاثیرگذارترین حزب دو دهه اخیر در ایران بوده که تواماً در قدرت بودن و در حاشیه بودن آن، فضای سیاسی و اقتصادی کشور خود را تحت تاثیر خود قرار داده، بطوریکه دو دولت اصلاح طلب و نهم – دهم واکنش هائی له یا علیه  به سیاستگذاری های این حزب بوده اند . در خصوص  تاثیر گذاری این حزب بر حیات نیروهای پوزیسیون سیرت و اپوزیسیون مشرب داخل نظام نیز باید گفت که جریانهای وابسته به این دو نحله در دو دهه اخیر از چاشنی سیاستی حزب کارگزاران باردار شده اند. عدم حضور جدی حزب کارگزاران سازندگی در سیاستگذاری کلان اقتصادی و سیاستی در سالیان اخیر در ارکان اجرائی کشور چه در مقام اپوزیسیون و چه در جایگاه بودن آن، چرخه ای از پیشرفت اقتصادی را متوقف نمود که شاید علت اصلی آن را بتوان در فقدان سیاستگذاری حزبی مناسب متاثر از ساختار سیاسی – حزبی در چند سال اخیر دانست .  
سیاستگذاری حزبی یکی از مباحث مهم و عمده سیاستگذاری عمومی است که متاسفانه در مباحث عمده خط مشی گذاری حزبی، ازنگاهها مغفول مانده و انتظار بر این بود که در دولت تدبیر ، در دستور کار سیاستی وزارت کشور قرار گیرد که البته تا کنون لعاب عملیاتی به خود نگرفته است. فقر این مساله، احزاب کشور را با چالش هائی مواجه نموده که آگاهی به آن می تواند افقی روشن را پیش روی احزاب در تصمیم سازی و خط مشی گذاریهای خود قرار دهد.  باید عنوان نمود  آسیب‌هایی در کارکرد احزاب وجود داشته که  به صورت یک آسیب لا علاج و  مزمن درآمده است که این آسیب باعث  ناکارآمدی تاریخی این پدیده در حیات حزبی احزاب کشور گردیده و تا هم‌اکنون نیز درمان نشده‌ است. حزب كارگزاران سازندگي ايران يكي از احزاب ریشه دار و شناسنامه دار دو دهه اخیر است كه در اين سال‌ها فعاليت تشكيلاتي چنداني نداشته ولي همواره گفتمانش در فضاي سياسي ايران و در ميان فعالان سياسي جريان داشته. اين حزب اصلاح‌طلب بعد از پيروزي حسن روحاني تصميم به نوسازي تشكيلاتش و از سر‌گيري فعاليت تشكيلاتي‌اش گرفته؛ نوسازي‌اي كه با کنشگرانی اصیل  به شوراي مركزي اين حزب آغاز شد.
از سویی،  ساماندهي فضاي سياسي كشور نياز به يك ركني دارد به نام احزاب و بدون وجود سازمان‌هاي قوي و احزاب نمي‌توان اوضاع سياسي كشور را در میدانهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی،  سامان داد. اقداماتي كه اخيرا در حزب كارگزاران انجام شده از جمله تجديد ساختار و فعال كردن حزب نه تنها در تلطیف فضای سیاسی کشور، یک نیاز اساسی است بلکه در ساماندهی مجدد تشکل های اصول گرای خارج از مدار قدرت نیز مفید می باشد.
حزب كارگزاران از ابتداي تشكيل يك حزب نخبه‌گرا بوده نه يك حزب توده‌گرا و تلاش كرده كه با سياست‌هاي مناسب روي شاخص‌هاي سياسي و اقتصادي كشور اثرگذار باشد.
اما شاید یکی از پیچهای خطرناک دوران حیات کارگزاران انتخابات سال 1388 باشد که  از نقاط ضعف تشكيلاتي كارگزاران محسوب مي‌شود ولي توانست اين تجربه را طوري مديريت كند كه نه تنها به انشعاب و انشقاق منتهي نشود بلکه با عبور از یک پیچ خطرناک، خود را درانتخابات سال 1392 ، باز تولید نماید.
به طور کلی در  تمام دنیا هدف احزاب سیاسی رسیدن به قدرت می باشد که بدیهی ترین کارویژه یک حزب سیاسی می باشد، گرچه تمامی احزاب با این فراز استراتژیک که منافع ملی بالاتر از منافع حزبی است پا به عرصه فعالیت میگذارند. از این منظر نبود و عدم سیاستگذاری احزاب منسجم با نگاه به مباحث سیاستگذاری حزبی، موقعیت گروههای همسود و عوام گرا را تقویت می نماید که فضای زیادی را برای بازی این گروه های عوام گرا باز می نماید و در نتیجه نظام حزبی ، بازنده اصلی این فرایند است .  اما به نظر می رسد باز خیزش حزب کارگزاران، منوط به گسترش چتر گفتمانی بر لایه های طبقه متوسط و زیرین جامعه نیز باشد چرا که ساختارهای الیگارشیک و تکنوکراتیک صرف، ساختارهای متصلبی هستند که به نظر میرسد چشم اسفندیار سالهای اخیر کارگزاران بوده اند.
حتی در دولت اصلاحات و علی رغم پائین آمدن درامدهای نفتی، کارگزاران با هژمونی اقتصادی خود بر سایر جریانهای اقتصادی  یکی از دوران درخشان تاریخ اقتصادی جمهوری اسلامی ایران را رقم زدند .
با توجه به اهمیت حزب کارگزاران سازندگی که بعد از انتخابات پنجم مجلس شورای اسلامی به بعد، تاثیر گذارترین حزب کشور در ابعاد مختلف می باشد، آسیب شناسی حزبی این جریان می تواند الگوی مناسبی را در اختیار احزاب کشور قرار دهد. حزبی که دوم خرداد از دل آن بيرون آمد ؛  سوم خرداد واكنشي به آن بود و مجددا 22 خرداد واكنشي تند تر به آن، بدون شک دارای فراز ونشیب  دراستراتژی و سیاستگذاری حزبی به عنوان اس اساس یک حزب سامان مند بوده است که کارگزاران سازندگی به عنوان یک مادر حزب که احزاب و جریانهای دیگر عمل و یا عکس العمل آن می باشند، باید به آن توجه نمایند. فراموش نکنیم کارگزاران با شناور سازی دالهای اقتصادی مانند خصوصی سازی، دولت الکترونیک، تعاملات سازنده با جهان خارج و .... ، اولین جهش یک قدرت هژمون را از جمهوری اسلامی ایران، ارائه نمودند .