همه میدانند که «یاران احمدینژاد» قابلیت تبدیل شدن به حزب را ندارند و نباید انتظار تولید یک مشارکت جدید یا یک «کارگزاران نوین» را از دل دولتهای دهم و یازدهم داشت.
تدبیر24: قصه لاکپشت و خرگوش را همه شنیدهایم. خرگوشی که خوابید تا لاکپشت در مسابقه دو برنده شود. در شورای شهر دوم نیز این مسابقه را همه دیدند. اصلاحطلبان با هم دعوا کرده و با هم قهر کردند تا درنهایت «احمدینژاد» شهردار تهران شود. شماره اول «هما» نیز دو روز پیش منتشر شد. روزنامهای که قرار است تریبون هواداران محمود احمدینژاد باشد. در همان روز خبر «انحلال» هما روی سایتهای خبری رفت و ساعتی بعد «عبدالرضا داوری» این خبر را تکذیب کرد. آنطور که ایلنا خبر داده است افرادی همچون حامد درودیان، عبدالرضا داوری، رضا واعظی، محمدرضا سرودلیر، محمدحسین حیدری و پریسا صدریه در این تشکیلات حضور دارند و فعالیت رسانهای حامیان در بخشهای اجتماعی فیسبوک، توئیتر، وبلاگها و روزنامه اینترنتی هما را پیش میبرند. اما همه میدانند که «یاران احمدینژاد» قابلیت تبدیل شدن به حزب را ندارند و نباید انتظار تولید یک مشارکت جدید یا یک «کارگزاران نوین» را از دل دولتهای دهم و یازدهم داشت. اختلافات در دولت احمدینژاد به حدی بود که هر دو دولتهای نهم و دهم با تغییر پیاپی وزرا در آستانه از دست دادن اکثریت قرار داشتند. طولانیترین دوران وزارت را در دولت احمدینژاد منوچهر متکی داشت که بعد از پنج سال از مسئولیت کنار رفت. این در حالی است که در دولتهای خاتمی و هاشمی و میرحسین موسوی، حداقل نیمی از کابینه وزیران هشت ساله باقی ماندند!
حضور قدرتمند در انتخابات مجلس
با این حال جمعیت زیادی که در سالهای ریاستجمهوری احمدینژاد توانستند در مسئولیتهای وزارت و معاونت رئیسجمهور قرار بگیرند، گرچه به خاطر برخی مسائل با یکدیگر اختلافاتی پیدا کردند اما به صورت بالقوه کاندیدای ورود به مجلس از شهرهای کوچک و بزرگ هستند. تعداد نمایندگانی که بتوانند در دور اول انتخابات رای بالای 50 درصد را کسب کنند در ادوار مختلف مجلس حدود 10 درصد یا کمتر از کل نمایندگان بوده و بین 60 تا 80 درصد نمایندگان نیز هر دوره عوض میشوند. به این ترتیب شانس کاندیداتوری با عنوان دهنپرکن «وزیر سابق» بهخصوص برای همشهریانی که حضور آن وزیر را باعث پیشرفت منطقه خود میدانند احتمال حضور این افراد را در انتخابات مجلس آینده افزایش داده است. ضمن آنکه در انتخابات مجلس نهم چهار نفر از وزیران سابق احمدینژاد کاندیدا شدند و سه نفر از آنان وارد پارلمان شدند و تنها وزیری هامانه بود که از یزد موفق به حضور در مجلس نشد. از سویی دیگر ماهیت یاران احمدینژاد به شکلی است که شدیدا به حضور در انتخابات و فعالیت در عرصه عمومی علاقه دارند و شاید این تنها فصل مشترک احمدینژاد و یارانش باشد. طبق جدول روبهرو حداقل 30 نفر از وزیران سابق احمدینژاد را میتوان کاندیدای بالقوه انتخابات مجلس دانست. افرادی که به خاطر شهرت خود نیازی نیز به تبلیغات زودهنگام نمیبینند. در این لیست البته نام بسیاری از یاران احمدینژاد خالی است. در واقع مدیرانی که در همه این هشت سال مسئولیتهای مختلف در دولت داشتند، مثل مشایی و پرویز داودی و بهبهانی و برادران دانشجو، از دیگر افرادی هستند که بعد از شهرت فرصتی برای حضور در انتخابات نداشتهاند و بعید نیست آنها نیز به لیست اضافه شوند. با اینکه بعضی از این افراد شانس چندانی نزد افکار عمومی ندارند اما وقتی انتخابات بومی میشود بسیاری از مردم گذشته را فراموش میکنند و یک وزیر سابق بهترین گزینه برای پیروزی در انتخابات شهرهای کوچک است. احمدینژاد اگرچه با تغییر پیاپی مدیران لطمههای جدی به ساختار مدیریت دولت وارد کرد اما ساختار جدیدی در قدرت ایران به وجود آورد. یاران احمدینژاد یک شانس دیگر نیز برای پیروزی دارند. تندروهای مجلس به خاطر مخالفت با دولت روحانی روزبهروز هواداران خود را از دست رفته میبینند و بسیاری از اصلاحطلبانی که شانس تائید صلاحیت در انتخابات را داشتند این روزها در مسئولیتهای مختلف دولتی قرار گرفتهاند و رقابت با چهرههای گمنام اصلاحطلب و اصولگرایان، راه را برای کسب کرسیهای سبز پارلمان فراهم کرده است. 15ماه تا انتخابات باقی مانده است و گروهی که کمترین شانس را برای انتخابات دارد حرکت لاکپشتی خود را مدتهاست شروع کرده است. آنها به خواب خرگوشی حریف امیدوارند.