نشان شوالیه فرانسه به دولت‌آبادی

تدبیر24: این نشان که به امضای وزیر فرهنگ فرانسه رسیده، شامگاه 25 آبان ماه توسط برونو فوشه سفیر فرانسه در ایران در محل رزیدانس سفارت فرانسه در تهران به محمود دولت آبادی نویسنده پیشکسوت ایرانی اهدا شد.

در این مراسم سفیر فرانسه، داریوش شایگان و مریم عسگری (مترجم جای خالی سلوچ) درباره وجوه مختلف نویسندگی و آثار محمود دولت آبادی سخن گفتند.

ابتدا سفیر فرانسه در ایران ضمن خوشامدگویی خطابه‎ای را درباره زندگی و اهمیت آثار دولت آبادی بیان کرد و در ضمن آن گفت از زمانی که آثار دولت آبادی در فرانسه منتشر شد جامعه روشنفکری و کتاب‎خوان فرانسه با او بیش تر آشنا شد.

به گزارش سفارت فرانسه ، برونو فوشه سپس از ویژگی ‎های هنری دولت آبادی در زمینه تئاتر، داستان ‎نویسی و رمان‎ نویسی مطالبی بیان کرد.

پس از آن داریوش شایگان خطابه خود را ابتدا به زبان فرانسه و سپس به فارسی خواند.

شایگان چنین گفت: دولت آبادی بی شک یکی از بزرگترین رمان نویسان ایران معاصر است. او برخلاف «اونوره دو بالزاک»، پنجاه هزار فنجان قهوه ننوشید تا طی 20سال و به بهای زندگی اش بزرگترین شاهکار ادبی قرن نوزدهم، یعنی کمدی انسانی، را خلق کند.

وی ادامه داد: دولت آبادی اما موفق شد در عرض 15 سال و با گذر از نشیب و فرازهای بسیار، یکی از جذاب ترین و بزرگترین حماسه های روستایی ایران مدرن را بیافریند، «کلیدر» را. دولت آبادی اهل خراسان است، زادگاه پرآوازه حکمت و ادب ایران. او، هم بزرگیِ این سرزمین را در خود متبلور ساخته است، هم زخم های آن را.

شایگان با بیان آنکه آنچه در شخصیت محمود دولت آبادی، علاوه بر استعداد خاص او، مرا مجذوب می کند، درستیِ اخلاقی، صداقت روشنفکری و اصالت تمام عیارش در مقابل جهانی است که معرکه گیرهای رسانه یی، آن را یک سره به اشغال خود درآورده اند ادامه داد: دولت آبادی مانند هر هنرمند راستینی، حساس است و پراضطراب، مجروح از درد درون، و دلواپس روح آنانی که رؤیاهای پرشهامت شان همواره با واقعیات مبتذل در تعارض اند، دنیایی که نسبت به تمنای قلب جوینده حقیقت و آزادی، بی اعتناست.

این ابوالهول ناشناخته، یا کم شناخته یا کسی چه می داند شاید بسیارشناخته، در سیروسلوک درونی خود مردی است در تبعید. آن چه مربوط به خوانندگان او می شود، که بسیارند، هم امشب در این جا، و در همه جا، با اجازه او، با حلول در وجودش و همزبان با شاعر بزرگ فرانسوی، می خواهم بگویم:

تو می شِناسی اش ای خواننده، این هیولای ظریف را

همزاد من برادر من ای خواننده ریاکار!»

سخنران بعدی مریم عسگری بود که درباره چگونگی ترجمه «جای خالی سلوچ» توسط خودش به زبان فرانسه سخن گفت.

وی در بخشی از این سخنرانی یادآور شد: مترجم همیشه ناراضی است و من این احساس را در طول ترجمه کتاب داشتم . برای من ترجمه «جای خالی سلوچ»، ترجمه یک اقلیم بود، ترجمه یک فرهنگ و تاریخ بود. و سعی کردم که «آن» و « لحظات» را در این رمان برگردانم.

سپس مدال شوالیه هنر و ادب فرانسه توسط سفیر این کشور به دولت آبادی اهدا شد و وی از خانم وزیر فرهنگ فرانسه، سفیر فرانسه و آندره تریگل وابسته فرهنگی فرانسه، تشکر کرد.

دولت آبادی ضمن بیان نکاتی درباره نوشتن و رنج نوشتن قطعه هایی را از اوژن یونسکو و مارسل پروست خواند و در بخشی دیگر از تمدن و ادبیات فرانسه یاد کرد.

در این مراسم افرادی همچون داریوش شایگان، نصرالله پورجوادی، کامبیز درمبخش، امید روحانی، ترانه شایگان؛ صدیق تعریف، لیلی گلستان، مهدی رفعت، جواد مجابی، کیانوش انصاری، مدیا کاشیگر، فخرالدین فخرالدینی و داوود موسایی و حسن کیائیان (ناشران آثار دولت آبادی) شرکت داشتند.