خطر نابودی آبزیان با کاهش حجم کارون

تدبیر24: مهدی نورزاده‌ حداد در منطقه خوزستان اظهار کرد: انتقال آب از سرشاخه‌های کارون و دز و ورود بی‌رویه فاضلاب، اکوسیستم جانوری کارون را به خطر انداخته و اکنون نسل برخی ماهی‌های این رودخانه رو به انقراض است. انتقال آب از سرشاخه‌های کارون منجر به نابودی بخش زیادی از اکوسیستم کارون می‌شود. با کاهش دبی کارون و ورود بی‌رویه فاضلاب‌های خانگی، صنعتی و کشاورزی به این رودخانه اکنون شاهدیم که اکوسیستم جانوری رودخانه کارون نسبت به گذشته بسیار تغییر یافته و برخی گونه‌های جانوری ساکن در این رودخانه رو به نابودی هستند.

وی افزود: از سوی دیگر انتقال آب رودخانه بر تنوع زیستی پیرامون منطقه هم اثر منفی خواهد داشت، زمانی که یک تالاب خشک شود، اکوسیستم ذره‌بینی آن از بین می‌رود و حتی اگر دوباره آب به تالاب بازگردد، جانوران آبزی قابل برگشت نیستند.

عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور خوزستان اظهار کرد: برداشت بی‌رویه آب از سرچشمه‌های رودخانه کارون تاثیر بسیار منفی بر این رودخانه دارد. رودخانه‌ها با توجه به دبی آب ورودی، به صورت طبیعی خودپالایی انجام می‌دهند و تصفیه می‌شوند. با افزایش دخالت‌های انسانی و برداشت آب از سرچشمه‌های رودخانه، به مرور زمان دبی رودخانه کاهش می‌یابد و در نتیجه توان خودپالایی رودخانه هم پایین می‌آید.

نورزاده‌ حداد اظهار کرد: با برداشت آب از سرچشمه‌های رودخانه کارون و همچنین ادامه روند ورود فاضلاب به رودخانه در مناطق پایین دست، کیفیت آب رودخانه در این مناطق بسیار کاهش می‌یابد. به طور کلی انتقال آب از سرچشمه‌های رودخانه کارون به فلات مرکزی، علاوه بر تاثیر منفی بر رودخانه کارون، به تالاب‌های موجود در استان نیز آسیب جدی وارد می‌کند، زیرا برخی تالاب‌های موجود در خوزستان از رودخانه کارون تغذیه می‌شوند و با کاهش آب رودخانه، تالاب‌ها هم به تدریج تحلیل می‌روند.

عضو کمیته علمی کنفرانس ملی رودخانه کارون تصریح کرد: اثرات منفی انتقال آب از سرشاخه‌های رودخانه کارون، در مناطق پایین دست رودخانه، به ویژه در شهرهای آبادان و خرمشهر ملموس‌تر خواهد بود. خوزستان با داشتن بیش از 40 هزار هکتار نخیلات و تولید سالانه بیش از 150 هزار تن خرما در کشور مقام اول را در کشت و تولید نخیلات آبی دارد و سالانه علاوه بر تامین بخش عظیمی از نیاز کشور، میزان فراوانی از این محصول را به خارج از کشور صادر می‌کند. این در حالی است که نخل های فراوانی از این استان به خصوص در شهرهای آبادان، خرمشهر و شادگان در زمان هشت سال جنگ تحمیلی از بین رفته است، بنابراین با احیای این نخیلات و کشت جایگزین برای آن‌ها، خوزستان می‌تواند نقش مهمتری را در عرصه تولید خرما و خارک و همچنین فرآورده‌های آن‌ها در کشور ایفا کند.

نورزاده‌حداد خاطرنشان کرد: با توجه به وضعیت موجود نه تنها امیدی به احیاء مجدد این نخلستان‌ها نیست بلکه نخلستان‌های موجود نیز در معرض نابودی قرار دارند، زیرا رودخانه اروند، شور و کم‌آب شده است و این موضوع ضربات جبران‌ناپذیری بر پیکره کشاورزی و اقتصاد نخلداران منطقه وارد کرده است، زیرا کشاورزان علاوه بر این‌که با نخل‌های بی‌ثمر و کم‌ثمر مواجه شدند از میان‌کاری برخی محصولات مثل سبزی، بامیه و گوجه در نخلستان‌های خود نیز محروم شده‌اند.

وی یاد آور شد: بی‌شک آن‌چه که مسلم است هر گونه دستکاری در جریان طبیعت، تبعات جبران‌ناپذیر اکولوژیکی را در بر خواهد داشت، از این رو توجه بیشتر مسئولان ذی‌ربط را می‌طلبد.