دین مهربانی

 
وَ إِنَّمَا یَنْبَغِی لِأَهْلِ الْعِصْمَةِ وَ الْمَصْنُوعِ إِلَیْهِمْ فِی السَّلَامَةِ أَنْ یَرْحَمُوا أَهْلَ الذُّنُوبِ وَ الْمَعْصِیَةِ
 
« و همانا شایسته است اهل پاکی [کسانی که از گناه یا عیبی پاک هستند] و [اهل سلامت] کسانی که خدا در حفظ سلامت دین شان به آنها از راه نیکی و احسانش کمک کرده؛ با اهل گناه و معصیت مهربانی کنند!» خطبه ۱۴۰ نهج البلاغه؛  در نهی از عیبجویی مردم.
 
این اصل اصیل اسلامی "عجیب" و یا مطلبی خلاف! تلقی شود لابد "نامهربانی و خودبزرگ بینی و عیب جویی و تحقیر و بی آبرو کردن گناهکار به خاطر گناهش" می شود رفتار نرمال اسلامی! و صواب و واجب. سراسر اسلام درس مهربانی است. درس تمام انبیاء و امامان هدایت مهربانی و رأفت است  
 
اگر از متون اصلی؛ قرآن کریم و روایات اهل بیت علیهم السلام، مکرر برای مخاطب نگوییم خدای ناکرده؛ سخن و سیره تندخویان و کج اندیشان و بی خردان چهره اسلام را خشن و بی منطق معرفی می کند. نباید تعجب کرد؛ نباید به تاسف اکتفا کرد بلکه باید تک تک ما تلاش کنیم تا "دوستان نادان" و "دشمنان غدار" نتوانند اسلام عزیز را دین خشونت و بی رحمی جلوه دهند! باید جهانیان بدانند اسلام ناب از سلفی گری تکفیری و بی رحمی بیزار است. من و شما می توانیم و باید از هر فرصتی استفاده کنیم تا اسلامِ محمد و آل محمد صلوات الله علیهم؛ اسلامِ علی بن ابی طالب علیه السلام ؛ یعنی اسلامِ اعتدال و مهربانی و رأفت را با سخن و رفتارمان و با اسباب و روش های گوناگون و بیان های مختلف معرفی و تبلیغ کنیم.