در ايران دوره پهلوي، معماري و شهرسازي متهم به بي هويتي و التقاطي بودن است.
تدبیر24: مهدی آیتی - در معماري و شهرسازي آن دوره نشانه هاي فرهنگ و تمدن ايراني كمتر ديده مي
شود و نوعي غربزدگي و سنت گرايي درهم آميخته شده و معماري و شهرسازي بي
هويت و التقاطي را بوجود آورده است.
پس از پيروزي انقلاب و استقرار نظام جمهوري اسلامي ايران توقع و انتظار آن
بود كه ضوابط و قوانين برگرفته از فرهنگ و تمدن ايراني و اسلامي براي
معماري و شهرسازي تدوين شود.
امروز پس از گذشت بيش از 35 سال از انقلاب، شاهد معماري و شهرسازي متوازن، متعادل، انساني و اسلامي نيستيم.
متاسفانه پس از گذشت سالها و برگزاري صدها همايش و هزاران مقاله و سخنراني
در باب معماري ايراني و اسلامي هنوز از عزم و اراده ملي در موضوع احيا و
ارتقاء معماري و شهرسازي در ايران خبري نيست.
وجود دستگاهها و مراجع متعدد در امر معماري و شهرسازي در كشور باعث شده يك مرجع مسئول و پاسخگو نداشته باشيم.
اگرچه در قانون مسئوليت معماري و شهرسازي به عهده وزارت راه و شهرسازي و
شوراي عالي معماري و شهرسازي است وليكن اين وزارتخانه يا نسبت به پاسخگويي
در موضوع مذكور ناتوان بوده و يا قدرت كنترل دستگاههاي مداخله گر ديگر را
ندارد.
يكي از مشكلات كهنه و قديمي در موضوع معماري و شهرسازي در ايران وجود دو
دستگاه مخالف و متضاد يعني وزارت راه و شهرسازي و شهرداري ها است.
تاريخ نشان مي دهد كه از زمان تاسيس بلديه(شهرداري) و وزارت آباداني و مسكن
يا وزرات عمران و شوارع(مسكن و شهرسازي – راه و ترابري) اختلاف بين
شهرداري ها و وزارت مسكن همواره وجود داشته است.
هرچند كه همواره در قانون متذكر شده كه وزارت مسكن مسئول برنامه ريزي،
نظارت و سياست گذاري و شهرداري ها مسئول اجرايي در امر معماري و شهرسازي
هستند ولي در ايران هرگز اين دو مسئول اصلي نتوانسته اند به وحدت همكاري
برسند بلكه همواره بر عليه يكديگر و به نفع منافع سازماني خود قدرت نمايي
كرده اند و حاصل اين اختلاف طولاني چيزي جز خرابي معماري و شهرسازي در كشور
نبوده كه دود آن به چشم ملت رفته است.
امروز در كشور حدود 1200 شهر وجود دارد كه تقريبا اكثر آنها از مشكلات
انساني، محيط زيست، حمل و نقل، كالبدي، بهداشت محيط، سوانح و حوادث و امثال
آن رنج مي برد و شهروندان از بابت اين خرابي ها در رنج و عذاب و فشارهاي
جسمي و روحي هستند.
در حال حاضر در كشورهاي پيشرفته و مترقي جهان بيش از يك قرن است كه مسائل
معماري و شهرسازي، متعادل، متوازن، ضابطه مند و نهادينه گرديده است. در
حالي كه در ايران هنوز مسئله حقوق شهروندي، آلودگي هوا، ترافيك، پاركينگ،
فضاي سبز، خدمات شهري، سيماي شهر، مبلمان شهري، صنايع مزاحم، كاربري و
تراكم و دهها مسئله از اين دست بصورت مشكل و معضل باقي مانده و حل نشده
است.
امروز مردم انتظار دارند كه در ايران اسلامي شاهد شهرها و بناهايي باشند كه
الگوي كشورهاي ديگر بوده و زيبنده و برازنده كرامت انسانها باشد. به اميد
آن روز انشاا...