اينكه گفته ميشود آقاي روحاني به دليل اينكه دبير شوراي عالي امنيت ملی بودند، نميتوانند در عرصه سياست نگاه منطقي و روامندانه داشته باشند، تنها يك كملطفي است . . .
تدبیر24: اينكه مسئولين نهادهاي امنيتي در كسوت يك سياستمدار قرار گيرند، اتفاق تازهاي نيست. رهبران جمهوري روسيه در گذشته در نهادهاي امنيتي حضور داشتند. حضور امنيتيها در مديريت كشور به اين معني نيست كه اشخاص امنيتي در پستهاي مديريتي، رفتار امنيتي دارند. برعكس بعضي مواقع كساني كه از نهادهاي امنيتي وارد عرصه مديريتي ميشوند بيشتر دقت دارند كه سيطره امر امنيتي بر مديريت كشور تا چه اندازه ميتواند تاثیر ناهمگون داشته باشد. واقعيت اين است كه آقاي روحاني داراي شخصيت امنيتي نيستند. بايد دقت كرد در هر كشوري اين نياز وجود دارد كه نيروهايي در بخشهاي امنيتي آن كار كنند.
در هيچ كشوري مقامات سياسي منكر وجود مقامات امنيتي نيستند، اما چيزي كه بايد به آن دقت شود اين است كه آيا لازم است به تمام امور كشور از ديد امنيت نگاه شود؟ گاهي اگر در نگاه امنيتي افراط بيش از حد صورت گيرد براي شهروندان ممكن است مشكلاتي به وجود بيايد. به عنوان مثال در كشور چين با مسائل اقتصادي برخورد امنيتي صورت ميگيرد واين باعث پيچيدهتر شدن آن مساله ميشود، درباره فضاي فرهنگي كشور هم ديدگاههاي مختلفي وجود دارد و ممكن است هركدام از ما به برخي از ديدگاهها علاقه داشته باشيم و برخي ديگر را قبول نداشته باشيم ولي اگر كساني قصد داشته باشند با مسائل فرهنگي از ديدگاه امنيتي برخورد كنند و ديدگاههايي را كه قبول ندارند توطئه محور و تهديد بدانند، طبيعتا اينگونه برخوردها منجر به تنگ شدن عرصه برای توليدكنندگان فرهنگ میشود.
اين احساس چه مبتني بر واقعيتها چه مبتني بر غير آن باشد، آفتی فرهنگي خواهد بود و باعث ميشود خلاقان فرهنگي دست از توليد فرهنگي بردارند. بنابر اين دولت بايد يك نظارت معقول و قانوني داشته باشد، اين نظارتها بايد از طريق نهادهاي قانوني صورت گيرد، به عنوان نمونه وزارت ارشاد بدون اينكه برخورد امنيتي بكند بايد بر توليد محصولات فرهنگي در كشور يك نظارت دقیق داشته باشد، وزارت علوم بايد بر فعاليتهاي اساتيد نظارت داشته باشد، ولي اين فرايندها را نبايد امنيتي كرد، نظارت بر تشكلهاي دانشجويي يك نظارت مخصوص به خود را ميطلبد نه يك نظارت امنيتي. دخالتهاي ناروا ميتواند كار را با مشكل روبرو كند حالا اينكه گفته ميشود آقاي روحاني به دليل اينكه دبير شوراي عالي امنيت ملی بودند، نميتوانند در عرصه سياست نگاه منطقي و روامندانه داشته باشند، تنها يك كملطفي است. كساني كه سيطره بر مسائل امنيتي دارند و ميدانند كجا بايد چگونه عمل كنند در بزنگاهها و شرايط حساس بهتر ميتوانند، قضاوت كنند.
قطعا آقاي روحاني به دليل تجربهاي كه در نهادهاي امنيتي داشتهاند به خوبي ميدانند، آنجايي كه امنيت ملي به خطر ميافتد بعيد است حوزه فرهنگ يا به طورحتم حوزه سياسي باشد، آقاي روحاني ميدانند اگر قرار باشد نگاه امنيتي براي هدايت سكان فرهنگي كشور در نظر گرفته شود، اين سم است و ايشان همانگونه كه نشان دادهاند از چنين نگرشهايي بري هستند.