دانشجو حرف بزند!؟

تدبیر24:سهیل فارسی - یک روز مانده به برگزاری مراسم روز دانشجو (16 آذر 93)، بیانیه هایی تحت عنوان تشکلهای به اصطلاح دانشجویی شخص رئیس جمهوری و دولت را مخاطب قرار میدهد و میخواهد با هزار و یک کنایه بگوید که چرا اجازه اظهار وجود به ما نمیدهید!؟ چرا به تشکل های دانشجویی! اجازه انتقاد نمیدهید؟ چرا به آزادی بیان! معتقد نیستید؟ چرا حضور منتقد را برنمی تابید؟ همه را هم به آقای روحانی حواله میدهند!

به عنوان یک دانشجو که در متن و بطن دانشگاه است میگویم :

ابتدا باید مشخص کرد که آیا اینها نمایندگان اکثریت دانشجویان دانشگاه های کشورند و یا ساخته و پرداخته احزاب سیاسی و نهادهای صاحب قدرت و ثروت. اسامی جور واجور و پر طمطراقی که آدمی را به اشتباه می اندازد و دانشجوی تازه وارد را حیران میکند :

"جنبش عدالتخواه دانشجویی، جامعه اسلامی دانشجویان، انجمن به اصطلاح مستقل و ... "

اگر آگاه به امور نباشید و اسیر این واژه های اغواکننده شوید خواهید گفت : خوب الحمد الله ، این همان دموکراسی و عدالت است. چقدر متنوع و متعدد. دانشجویان دیگر چه میخواهند!؟ این همه تشکل که حرف دل دانشجویان را بزند و ملجا نظرات مخالف و موافق باشد.

اگر چند ترم را بگذرانید و سیب زمینی نباشید و علاوه بر درس خواندن و بازیگوشی کردن اندکی هم درس سیاست بیاموزید خواهید دریافت که اینها همه اش اسم است و واژه! نه اینها نماینده واقعی طیف دانشجویند و نه اکثریت دانشجویان سری از اسرار آنها در می آورند.

اگر همه اینها را یکجا جمع کنید و بگوئید خوب نمایندگان دانشجویان! ، بحث و جدل کنید، مباحثه کنید!بجنبید دیگر! در کمال ناباوری نه تضارب آرایی می بینید و نه حرفی از دانشجو می شنوید. هر چه هست تفاهم است!

در دانشگاه ما که جزء دانشگاه های مادر کشور است انجمن مستقل (که مستقل اش را با رئیس جمهور شدن آقای روحانی پاک کرده است که نکند مبادا خدایی نکرده دانشجویان بیچاره ؛انجمن اسلامی؛ را تاسیس مجدد کنند) و بسیج، جلسات شان را با هم و در یک اتاق برگزار میکنند و اعضای محترمشان را هم جا به جا ! تقصیر این بندگان خدا نیست تفاهم بین شان زیاد است! در سایر دانشگاه های کشور نیز کم و بیش اوضاع به همین منوال است. در دانشگاه های کشور کار سیاسی ممنوع نیست اما بستگی دارد شما طرفدار چه کسی باشید ؛ روحانی یا جلیلی!

عدالتخواه ، مستقل و از اینجور واژه ها در ایران ما زیاد است و ربطی به دانشگاه ندارد. اینها هم سیاسی اند و هم با احزاب سیاسی و حتی تندروها روابط حسنه و خوبی دارند اما داستان این است که این تشکلهای مختلف دانشجویی! میگویند ما سیاسی باشیم، ما حزبی باشیم، ما دوستانمان را دعوت کنیم، ما انتقاد کنیم اما شما حرف هم نزنید چه برسد به اینکه بخواهید تشکل درست کنید!

حالا به رئیس جمهوری پیله کرده اند و با بنگاه های خبرپراکنی همسوی خود و صداوسیمای محبوب سعی در مظلوم نمایی دارند. حالا دبیر شانزده ساله شورای امنیت ملی به اینها چه بگوید!؟ شما لطفا راهنمایی کنید.

والعاقبة الخیرا
15 آذر 93