روحانی‌باهر4روزیک‌بحران‌مواجه‌است

تدبیر24: برای کسی چون احمد خرم که در کابینه سیدمحمد خاتمی به عنوان وزیر حضور داشته، مقایسه دولت ها و همچنین تحلیل عملکرد رئیس دولت ها کار چندان دشواری نیست. خرم مدیریت خاتمی بر دولت اصلاحات را دموکرات ترین دولت بعد از انقلاب اسلامی می داند و معتقد است: اگر آقای خاتمی با مساله «هر نه روز یک بحران» روبه رو بود، امروز آقای روحانی هر سه یا چهار روز با یک بحران دست به گریبان است. مشکلات آقای روحانی از زمان انتخاب وزرای کابینه آغاز شد و به شکل های مختلف مانند پخش سی دی علیه رئیس جمهور، برگزاری همایش هایی مانند دلواپسیم و استیضاح وزرا ادامه داشته است.

وزیر راه و شهرسازی دولت اصلاحات همچنین با تحلیل عملکرد دولت روحانی تصریح می کند:«مهم ترین انتقادی که به دولت وارد است، تغییر کند و آرام مدیران میانی در بدنه دولت بوده است.بسیاری از این مدیران با دولت آقای روحانی همراه نیستند. آقای روحانی هرچه سریع تر باید مدیرانی که با وی همراه نیستند و صرفا برای گرفتن مسئولیت در دولت حضور دارند، شناسایی کرده و به جای آنان مدیران همراه با دولت را جایگزین کند.این مدیران هم اکنون از بالادست خود که آقای احمدی نژاد است دستور می گیرند؛یعنی مدیران میانی دولت آقای روحانی به جای اینکه با ایشان هماهنگ باشند،رویکرد خود را با آقای احمدی نژاد هماهنگ می کنند و احمدی نژاد هنوز هم برای آنان نقش رئیس جمهور را بازی می کند». در ادامه متن گفت و گوی «آرمان» با مهندس احمد خرم وزیر و راه و شهرسازی دولت اصلاحات را از نظر می گذرانید.

* آقای روحانی به چه میزان نسبت به وعده هایی که در زمان مبارزات انتخاباتی به مردم دادند، موفق عمل کرده است؟

- معتقدم یکی از اشتباهات دولت آقای روحانی این بود که قبل از اینکه بر اوضاع مدیریتی کشور مسلط شود یک برنامه صد روزه ارائه کرد و عنوان کرد که پس از این صد روز وضعیت کشور به خصوص درمساله معیشت مردم بهتر خواهد شد. دولت ها معمولا برنامه بلندمدت چهارساله یا میان مدت ارائه می کنند. به هر حال برنامه صد روزه آقای روحانی به صورت کامل اجرا نشد و آقای روحانی به دستاوردهایی که مدنظر داشت دست پیدا نکرد و این مساله تأثیرمنفی خود را بر ادامه حرکت دولت برجای گذاشت.در کنار این مساله باید عنوان کنم که مقدمات و زمینه های برنامه چهارساله دولت آقای روحانی هم مهیا نیست.برای اینکه دولت به اهداف خود دست پیدا کند چند شرط اساسی وجود دارد؛ اول اینکه دولت باید از خود «اراده» نشان دهد. خواستن و مطالبه کردن شرط اول است.شرط دوم که اراده را تکمیل می کند «دانایی» است؛ یعنی باید افراد کاربلد و تحصیل کرده اراده دولت را پیش ببرند.شرط سوم «توانستن» است؛یعنی باید توانایی انجام اراده های دولت در بین اعضای کابینه وجود داشته باشد.شرط چهارم«شدن» است. شدن بدین معنی است که شرایط و زمینه تحقق اراده دولت وجود داشته باشد و همه با دولت همکاری کنند.اگر هر کدام از قطعات این پازل وجود نداشته باشد،بازی دولت به هم می خورد.در این صورت دولت نمی تواند به وعده هایی که به مردم داده است عمل کند.دولت در ابتدا اعلام کرد که طی صد روز وضعیت معیشت مردم را بهبود خواهد بخشید؛ به همین دلیل در زمانی که قرار بود وزرای کابینه انتخاب شوند، کمیسیون هایی برای تحقق برنامه صد روزه تشکیل شد.روسای این کمیسیون ها به زیر مجموعه خود اعلام کردند که هر پروژه ای را که می توان در طی صد روز به بهره برداری رساند به دولت معرفی کنند.در نهایت این کمیسیون ها تمام اقداماتی را که دولت می توانست در طی صد روز انجام دهد را لیست کرده و به دولت تحویل دادند.بنده در آن زمان عنوان کردم که دولت در طی این صد روز می تواند در زمینه مسکن مهر جهش بزرگی داشته باشد.به نظر من «مسکن مهر» یکی از مهم ترین پاشنه آشیل های دولت آقای روحانی خواهد بود.به هر حال توفیقات برنامه صد روزه کامل نبود،در حالی که می توانست کامل باشد و اثر جدی در بهبود روحیه مردم داشته باشد.در زمینه سیاسی و مدنی هم آقای روحانی با معضل همراهی نکردن کادر باقی مانده از دولت قبل مواجه بودند.بسیاری از مدیران میانی دولت یازدهم هنوز از مدیران دولت آقای احمدی نژاد هستند.من یک سوال اساسی از اصولگرایان دارم. به فرض که گزینه های اصولگرایی در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی می رسیدند،آیا اصولگرایان در مدیریت کلان،مدیریت میانی و مدیریت عملیاتی دولت خود از اصلاح طلبان استفاده می کردند؟یکی از اصلاح طلبان این سوال را از آقای باهنر پرسیده است، ایشان جواب داده است،«خیر» استفاده نمی کردیم.پس چگونه اصولگرایان توقع دارند که پنجاه درصد کابینه آقای روحانی که در انتخابات رقیب اصلی آنها بوده از بین اصولگرایان انتخاب شود.در این زمینه من معتقدم که یک تفاوت اساسی بین اصولگرایان و اصلاح طلبان وجود دارد.عرصه حضور اصلاح طلبان در صحنه سیاسی کشور تنها به مجلس شورای اسلامی و برخی دولت ها خلاصه می شود و در بقیه ارگان های نظام جایی ندارند. به فرض شما در جاهای دیگرمثلا صدا وسیما هیچ شخص اصلاح طلبی مشاهده نمی کنید؛یعنی خیابان ها معمولأ برای اصلاح طلبان دربست یک طرفه است.این بدین معنی است که اگر اصلاح طلبان در مجلس و دولت نباشند باید در «منزل» باشند وجای کار برای اصلاح طلبان وجود ندارد.این اتفاق درست در دولت آقای احمدی نژاد رخ داد.برخی از کارشکنی هایی که هم اکنون علیه دولت آقای روحانی انجام می شود و این «دست به عصا راه رفتن ها» و یا «دو دست به عصا راه رفتن ها» هم معلول همین عدم تغییرهاست.با این وجود هنوز در بدنه دولت و در سطح مدیران میانی و عملیاتی مدیرانی هستند که تفکرات احمدی نژاد را دنبال می کنند.همین برخی مدیران میانی هم در حال کارشکنی در کار دولت آقای روحانی هستند. این افراد کاری را که می توان در یک هفته به سرانجام رساند، یک ساله انجام می دهند.این مسائل باعث کند کردن حرکت دولت در آینده خواهد شد.مهم ترین انتقادی که به دولت وارد است تغییر کند و آرام مدیران میانی در بدنه دولت بوده است.بسیاری از این مدیران با دولت آقای روحانی همراه نیستند. آقای روحانی باید هرچه سریع تر مدیرانی که با وی همراه نیستند و صرفا برای گرفتن مسئولیت در دولت حضور دارند، شناسایی کرده و به جای آنان مدیران همراه با دولت را جایگزین کند.این مدیران هم اکنون از بالادست خود که آقای احمدی نژاد است دستور می گیرند. یعنی مدیران میانی دولت آقای روحانی به جای اینکه با ایشان هماهنگ باشند، رویکرد خود را با آقای احمدی نژاد هماهنگ می کنند و احمدی نژاد هنوز هم برای آنان نقش رئیس جمهور را بازی می کند.گمانم این است که آقای احمدی نژاد ازمدیران خود که در دولت آقای روحانی حضور دارند خواسته باشد که به صورت هماهنگ عمل کنند و به شکلی رفتار کنند که همچنان در دولت باقی بمانند تا بتوانند به دستاوردهای بیشتری دست پیدا کنند.

* سخن شما بدین معنی است که آقای احمدی نژاد همچنان در مسائل اجرایی کشور دخالت می کند؟

- بله؛ دخالت می کند. این قضیه کاملا مشخص است.آقای روحانی هرچه زودتر باید برای این معضل چاره اندیشی کند.کسانی باید بر مسند کار قرار بگیرند که از حامیان آقای روحانی در زمان انتخابات بوده اند و در ستادهای ایشان فعالیت می کرده اند.هر کدام از کاندیداهای دیگر انتخابات ریاست جمهوری که پیروز انتخابات می شدند قطعا از حامیان خود در ستادهای انتخاباتی مدیران خود را انتخاب می کردند.اما متأسفانه فضای تشکیل کابینه تدبیر و امید به شکلی پیش رفت که آقای روحانی نتوانست مدیران دلخواه خود را انتخاب کند.بسیاری از مدیران شایسته ما در طول هشت سال گذشته بیکار بودند.همین افراد هم که درد مردم را می شناختند و مشاهده می کردند که اغلب مشکلات کشور از سوءمدیریت است با حمایت از آقای روحانی قصد داشتند که برای خدمت به مردم دوباره به عرصه مدیریت کشور بازگردند.

* احمدی نژاد از هماهنگی مدیران میانی دولت یازدهم با خود چه نفعی می برد؟

- احمدی نژاد درصدد بازگشت به قدرت است. وی تمام تلاش خود را انجام می دهد تا دوباره به عرصه مدیریت اجرایی کشور بازگردد.احمدی نژاد قصد دارد یا خود دوباره به قدرت بازگردد یا اینکه یکی از نزدیکانش را به صحنه بیاورد.این مساله «اظهر من الشمس» است که احمدی نژاد برای بازگشت به قدرت برنامه دارد و در حال برنامه ریزی است. هدف اصلی احمدی نژاد حضور در انتخابات ریاست جمهوری بعدی است. وی همچنین برای انتخابات مجلس برنامه جدی دارد و تلاش می کند حامیانش کرسی های بیشتری را در مجلس به دست بگیرند.

* شما در فرایند تشکیل کابینه آقای روحانی حضور داشتید و از نزدیک با تصمیم گیری های دولت اصلاحات هم آشنا بودید.به نظر شما آقای خاتمی چه اشتباهاتی انجام دادند که آقای روحانی نباید آن اشتباهات را تکرار کند؟

- به نظر من آقای خاتمی درمقابل«هر نه روز یک بحران»محکم تر و باقاطعیت بیشتری باید ایستادگی می کردند.همچنین معتقدم آقای خاتمی باید از مدیران خود حمایت بیشتری می کرد.مشکل آقای روحانی اما در انتخاب اعضای کابینه بود.آقای روحانی قصد داشت کابینه ای اعتدالی تشکیل بدهند و به همین خاطر از تمامی جریان ها افرادی رابرای حضور در دولت انتخاب کردند.نتیجه هم این شد که کابینه دولت یازدهم بیش از اندازه محتاط و دست به عصا شده است.ضمن اینکه مدیران آقای روحانی از نظر اجرایی از مدیران دولت آقای خاتمی قوی تر نیستند.به عنوان مثال وزیر نفت آقای خاتمی هم همین آقای زنگنه بود. اما زنگنه دولت اصلاحات کجا و این آقای زنگنه که بسیار محتاط شده است کجا. آقای زنگنه در دولت آقای خاتمی بسیار پرقدرت و تأثیرگذارتر از امروز بود.دولت آقای خاتمی از نظر اجرایی قوی ترین دولت بعد از انقلاب اسلامی بود.دلیل این مساله هم این بود که آقای خاتمی مدیران اجرایی قوی را برای اداره کشور انتخاب کرده بود.دوم اینکه مدیران اجرایی آقای خاتمی صد درصد در تصمیم گیری های خود، مختار بودند. آقای خاتمی هیچ گاه در امور تخصصی وزرا و مدیران دولت دخالت نمی کرد. بنده در این زمینه یک مثال عینی بزنم؛ در زمانی که وزیر راه و ترابری بودم قصد داشتم که مدیر یکی از زیرمجموعه های وزارتخانه راتغییر بدهم. آقای خاتمی به من گفتند که من شخصی را می شناسم که انسان بسیار خوب وقابل اعتمادی است. بنده عنوان کردم که ایشان را می شناسم.من هم قبول دارم که انسان خوبی است. بنده عنوان کردم که ایشان شخص خوبی هستند اما تخصص و مدیریت ندارند و به درد مدیریت بر آن سازمان نمی خورند.درنهایت هم آقای خاتمی عنوان کردند که شما مختار هستید و هر جور صلاح می دانید عمل کنید. یعنی ایشان در انتخاب رئیس سازمان که حق مسلم دولت بود هم مسئولیت ها را به وزرا منتقل کرده بودند.ایشان اگر هم زمانی با مدیر خود بر سر مساله ای مشکل داشت در نهایت حق را به تخصص آن مدیر می داد و اجازه می داد که آن مدیر مساله را با کارشناسی حل و فصل کند.دولت آقای خاتمی علاوه براینکه در مسائلی مانند توسعه اقتصادی یا توسعه سیاسی و مدنی دولتی بسیار قوی و کارآمد بود از یک مدیریت کاملا دموکراتیک در درون خود بهره می برد. آقای خاتمی نسبت به آقای روحانی دموکرات تر بودند. تمامی معاونان و مدیران کل دولت اصلاحات توسط وزیران و به صورت کاملا تخصصی انتخاب می شدند.

* محمود احمدی نژاد پس از دوران اصلاحات که به نقل از شما دولت رویکرد دموکراتیکی در پیش گرفته بود بر سرکار آمد.شیوه مدیریت احمدی نژاد چه تفاوتی با آقای خاتمی داشت؟

- اغلب اقدامات احمدی نژاد به صورت غیرتخصصی انجام می شد.آقای خاتمی در مسائل مختلف حوصله و تدبیر زیادی به خرج می دادند؛ در صورتی که آقای احمدی نژاد به صورت فی البداهه به یک تصمیم می رسید.احمدی نژاد هنگامی که می خواست یک مساله را به تصویب هیات وزیران برساند اگر نظراتی برخلاف میلش از سوی اعضای کابینه مطرح می شد از اعضای کابینه می خواست «صلوات» بفرستند. نکته دیگر اینکه آقای احمدی نژاد چندین برابر اقداماتی که می توانست انجام دهد به مردم وعده داده بود؛یعنی مردم بیش از آنکه احمدی نژاد را به خاطر عملکردش دوست داشته باشند به خاطر وعده هایش دوست داشتند.البته این در زمانی بود که ماهیت وی و دولتش برای مردم آشکار نشده بود.آقای احمدی نژاد در طول دوران ریاست جمهوری اش سی و پنج کلنگ پروژه های عظیم پتروشیمی به زمین زد که از این سی وپنج پروژه تنها دو پروژه به بهره برداری رسید. احمدی نژاد عنوان

می کرد دولت در هر سال هزار کیلومتر راه آهن می سازد. یعنی در طول هشت سال 8هزار کیلومتر راه آهن ساخته می شود. با این وجود پس از دولت ایشان تنها920کیلومتر راه آهن در کشور ساخته شده است. یعنی چیزی در حدود یک هشتم وعده ای که به مردم داده است. مساله مهم دیگر دولت آقای احمدی نژاد این بود که جناح رقیب را«کن فیکون» کرد.در دولت آقای خاتمی اغلب معاونان و مدیران کل استان ها از جریان اصولگرایی انتخاب شدند.فضای تعامل بین اصلاح طلبان و اصولگراها برقرار شده بود و همه در کنار هم به دغدغه های مردم می پرداختند.این در حالی است که در زمان آقای احمدی نژاد، یک مدیرکل اصلاح طلب در کشورانتخاب نشده بود.در کنار این مساله باید عنوان کنم که آقای روحانی تلاش کرده که یک حرکت اعتدالی در پیش بگیرد. اما این حرکت اعتدالی به ضرر جریان حامی ایشان و به سود اصولگرایان تمام شده است.در این شرایط بعید نیست که زمینه برای حضور دوباره احمدی نژاد یا یک احمدی نژادی در کشور فراهم شود.تنها روزنه امید آقای روحانی این است که دولت در مذاکرات هسته ای که متأسفانه به درازا هم کشیده است به یک دستاورد بزرگ دست پیدا کند.در چنین وضعیتی امیدها نسبت به دولت تدبیر و امید افزایش پیدا می کند و دولت با روحیه مضاعفی به کار خود ادامه می دهد.

* یکی از مشکلات مشترک دولت های آقای خاتمی و روحانی وجود گروه های مخالف تندرو بوده است که بنا به هر دلیلی با دولت مخالفت می کنند.رویه ای که آقای روحانی نسبت به مخالفان خود در پیش گرفته است چه تفاوتی با رویه آقای خاتمی در برخورد با مخالفان دارد؟

- آقای روحانی روحیه برخورد با این مخالفت ها را دارد.

* آقای خاتمی این روحیه را نداشت؟

- آقای خاتمی هم داشت. اما روحیه آقای روحانی در این زمینه ها بالاتر است. با این وجود شرایط این دو رئیس جمهور با یکدیگر متفاوت شده است. اگر در آن زمان آقای خاتمی با مساله«هر نه روز یک بحران» روبه رو بود،امروز آقای روحانی هر سه یا چهار روز با یک بحران دست به گریبان است. مشکلات آقای روحانی از زمان انتخاب وزرای کابینه آغاز شد و به شکل های مختلف مانند پخش سی دی علیه رئیس جمهور و برگزاری همایش هایی مانند دلواپسیم و استیضاح وزرا ادامه داشته است.البته برخوردهای آقای روحانی با مخالفان، برخوردی عاقلانه و همراه با تدبیر ومسئولیت است.

* یکی از انتقادهایی که به دولت آقای روحانی وارد بوده این است که دولت تدبیر و امید مشکلات داخلی را به مسائل خارجی و به خصوص مذاکرات هسته ای گره زده است. به نظر شما اگر دولت نتواند در این زمینه به موفقیت خاصی دست پیدا کند با مشکلات بزرگتری مواجه نخواهد شد؟

- قطعا به مشکلات بزرگتری برخورد خواهد کرد.من تا پیش از پایان این دور از مذاکرات به دوستان خوشبین هشدار می دادم که اگر آمریکا در این چارچوب تعیین شده به ایران جواب مثبت بدهد و با ایران به توافق برسد دیگر آمریکا نیست.آمریکایی ها پس از سی سال درحال عقده گشایی هستند. ما باید خود را مهیای شرایطی کنیم که بتوانیم یک مدت طولانی با این تحریم ها زندگی کنیم.اینکه ما فکر کنیم که یک شبه تمامی تحریم ها برداشته می شود اشتباه است. این تحریم ها به صورت تدریجی برداشته می شود و به این شکل هم نیست که این اتفاق در یک دولت رخ بدهد؛ بلکه به دولت های بعد ازآقای روحانی خواهد رسید.با این وجود آمریکا به این نتیجه رسیده است که نباید با ایران مقابله کند.آمریکا به دنبال یک ایران مقتدر مهارشده در منطقه خاورمیانه است. دولت از ابتدا نباید همه تخم مرغ های خود را در سبد تحریم ها قرار می داد.اگر دولت با همان همتی که در مذاکرات هسته ای از خود نشان داده بود به مسائل اقتصادی و معیشتی مردم توجه می کرد بسیاری از مشکلات دولت تاکنون حل شده بود. آقای روحانی باید یک کمیته اجرایی را که از افراد بسیار قوی و مجرب تشکیل شده بود، مأمور ساماندهی خسارت های باقی مانده از دولت احمدی نژاد قرار می داد تا حرکت دولت از همان ابتدا شتاب بیشتری بگیرد.برای این مساله هنوز هم دیر نشده است. دولت باید یک کمیته حل و فصل فوری مشکلات مردم را از مجرب ترین افراد تشکیل دهد.



* به نظر شما فاصله دولت روحانی با مردم زیاد نشده است؟

- بله؛ من هم معتقدم چنین اتفاقی افتاده است. البته شرایط به شکلی نیست که بنده به عنوان یک اصلاح طلب دست به انتقاد از عملکرد دولت بزنم؛چرا که مخالفان قسم خورده دولت و تندروها با اقدامات خود عرصه را بیش از اندازه برای دولت آقای روحانی تنگ کرده اند و ما باید ایشان را برای عبور از بحران هایی که تندروها برای ایشان درست می کنند یاری کنیم.اقدامات تندروها راه را بر انتقاد سازنده و دلسوزانه بسته است. در عین حال معتقدم که گردش نخبگان به خوبی در دولت آقای روحانی صورت نمی گیرد و اغلب تصمیم گیری ها دور از چشم افکار عمومی و در اتاق بسته شکل می گیرد.



* انتخابات مجلس آینده در پیش است و جریان های مختلف سیاسی هر کدام به نوعی درصدد مهیاکردن زمینه ها برای پیروزی در این انتخابات هستند.ارزیابی شما از وضعیت اصلاح طلبان و اصولگرایان برای انتخابات مجلس چگونه است؟

- در این زمینه باید عنوان کنم که اصولگرایان هنوز نتوانسته اند اختلافات کلی خود را مرتفع کنند و به همین دلیل اجماع و اتحاد اصولگرایان در انتخابات مجلس امر دور از دسترسی خواهد بود.اختلاف اصلی در جریان اصولگرایی هم مابین جبهه پایداری و اصولگرایان معتدل است.به نظر می رسد که جبهه پایداری با برنامه ریزی در حال بازی کردن نقش اپوزیسیون در درون جبهه اصولگرایی است.این نقش بازی کردن اما به ضرر اصولگرایان تمام شده است؛چرا که پس از مدتی همه اصولگرایان به این نتیجه رسیدند که اختلافات در درون این جبهه بسیار عمیق و شکاف ها بسیار بزرگ است.در زمان آقای احمدی نژاد کسانی که با ایشان هماهنگ بودند در هر جایی که بودند به شکل های مختلف از منصب های خود سوءاستفاده کردند. پرونده معاون اول آقای احمدی نژاد یکی از این پرونده ها بوده که افشا شده است.یکی از پرونده های دیگر معاونین آقای احمدی نژاد که هم اکنون روی میز است پرونده مربوط به 120میلیارد تومان رانت خواری در کیش است.بسیاری از پرونده ها به دلیل اینکه نزدیکان احمدی نژاد در آن دست داشته اند هنوز رسیدگی نهایی نشده است. همه این مسائل در انتخابات مجلس آینده تأثیرگذار است. اصولگرایان تاکنون نتوانسته اند پاسخ مناسبی به افکار عمومی جامعه درباره عملکرد دولت مورد حمایت شان بدهند. اگر تا انتخابات مجلس هم نتوانند پاسخ مناسبی به این مسائل بدهند مطمئنا در انتخابات مجلس شکست خواهند خورد. در هشت سال گذشته ما شاهد افزایش فساد اقتصادی در کشور بوده ایم. در گذشته هم این مسائل در کشور وجود داشته است؛ اما نه به این میزان و نه به دست مدیران کلان چنین اتفاقی افتاده است. همه این عوامل سبب روی برگرداندن مردم از اصولگرایان که احمدی نژاد نماینده آنها برای ریاست جمهوری بود، شده است.در نتیجه اصولگرایان برای انتخابات مجلس کار دشواری در پیش رو خواهند داشت. این مساله را اگر در کنار تندروی های اصولگرایان در مجلس نهم و مقابله با دولت آقای روحانی که دولتی برآمده از آرای مردم بوده قرار بدهیم به این نتیجه می رسیم که اگر اصلاح طلبان اندکی هم تدبیر و اتحاد به خرج دهند به راحتی اصولگرایان را در انتخابات مجلس به مانند انتخابات ریاست جمهوری شکست خواهند داد.از سوی دیگر اصلاح طلبان قرار دارند که به نظر می رسد با اتحاد و انسجام وارد مبارزات انتخابات مجلس خواهند شد.زمینه اجماع هم به خوبی در میان اصلاح طلبان به وجود آمده است.هم اکنون تمام عقلا و بزرگان اصلاح طلب بر اجماع و وحدت رویه در انتخابات آینده تأکید دارند.محور اجماع تمامی اصلاح طلبان هم باید آقای خاتمی باشد. نکته جالب این است که احمدی نژاد هم به این نتیجه رسیده است که وضعیت اصلاح طلبان برای انتخابات مجلس آینده بهتر از اصولگرایان است و به همین دلیل به سمت اصلاح طلبان متمایل شده است. احمدی نژاد بیش از هر کسی به اختلافات عمیق اصولگرایان آگاهی دارد و به همین دلیل درصد کمی از شانس برای پیروزی اصولگرایان در انتخابات مجلس آینده قائل است.